2702

الاعتِصامُ بِاللّهِ

الكتاب :

وَ كَيْفَ تَكْفُرُونَ وَ أنْتُمْ تُتْلَى عَلَيْكُمْ آياتُ اللّهِ وَ فِيْكُمْ رَسُولُهُ وَ مَنْ يَعْتَصِمْ بِاللّهِ فَقَدْ هُدِيَ إِلَى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ» . ^۱

فَأمَّا الَّذِينَ آمَنُوا بِاللّهِ وَ اعْتَصَمُوا بِهِ فَسَيُدْخِلُهُمْ فِي رَحْمَةٍ مِنْهُ وَ فَضْلٍ وَ يَهْدِيهِمْ إلَيْهِ صِراطا مُسْتَقِيما» . ^۲

الحديث :

۱۳۱۷۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اِعتَصِمْ في أحوالِكَ كُلِّها بِاللّهِ ؛ فإنّكَ تَعتَصِمُ مِنهُ سُبحانَهُ بِمانِعٍ عَزيزٍ . ^۳

۱۳۱۷۷.عنه عليه السلام :مَنِ اعتَصَمَ بِاللّهِ نَجّاهُ . ^۴

۱۳۱۷۸.عنه عليه السلام :مَنِ اعْتَصَمَ بِاللّهِ لَم يَضُرَّهُ شَيطانٌ . ^۵

۱۳۱۷۹.عنه عليه السلام :مَنِ اعتَصَمَ بِاللّهِ عَزَّ مَطلَبُهُ . ^۶

۱۳۱۸۰.عنه عليه السلامـ في الدّعاءِ ـ: إلهي ، خَلَقتَ لي جِسما ، و جَعَلتَ لي فيِهِ آلاتٍ اُطيعُكَ بِها و أعصيكَ ، و اُغضِبُكَ بِها و اُرضيكَ ، و جَعَلتَ لي مِن نَفْسي داعِيَةً إلَى الشَّهَواتِ ، و أسكَنتَني دارا قَد مُلِئَت مِنَ الآفاتِ ، ثُمّ قُلتَ لي : اِنْزَجِر ، فَبِكَ أنزَجِرُ ، و بِكَ أعتَصِمُ ، و بِكَ أستَجيرُ ، و بِكَ أحتَرِزُ و أستَوفِقُكَ لِما يُرضيكَ . ^۷

2702

پناهنده شدن به خدا

قرآن:

«چگونه كافر مى شويد در حالى كه آيات خدا بر شما خوانده مى شود و رسول او در ميان شماست؟ و هر كه به خدا پناهنده شود به راه راست هدايت شده است».

«اما آنان را كه به خدا ايمان آورده اند و به او پناهنده شده اند به آستان فضل و رحمت خويش درآورد و به راهى راست هدايتشان كند».

حديث:

۱۳۱۷۶.امام على عليه السلام :در همه حالاتت به خدا پناه جوى كه در اين صورت با نگه دارنده اى نيرومند خود را حفظ مى كنى.

۱۳۱۷۷.امام على عليه السلام :هركه به خدا پناه بَرَد ، خداوند او را نجات دهد.

۱۳۱۷۸.امام على عليه السلام :هر كه به پناه خدا در آيد، هيچ شيطانى به او آسيب نرساند.

۱۳۱۷۹.امام على عليه السلام :هر كه به خدا دست در زند، مطلوبش ارجمند شود.

۱۳۱۸۰.امام على عليه السلامـ در دعا ـگفت : خدايا! براى من پيكرى آفريدى و در آن اندامهايى نهادى كه من با آنها تو را فرمان مى برم و نافرمانى مى كنم، تو را به خشم مى آورم و خشنودت مى سازم و در نفْس من انگيزه اى به سوى شهوات قرار دادى و مرا در سرايى آكنده از آسيب ها جاى دادى و آن گاه به من فرمودى: باز ايست. پس، من به كمك تو [از گناه] باز مى ايستم و به تو توسّل مى جويم و به تو پناه مى برم و با كمك تو خودم را حفظ مى كنم و براى انجام آنچه خشنودت مى سازد، از تو توفيق مى طلبم.

2701

العِصمَةُ

۱۳۱۷۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنَّما النّاسُ مَعَ المُلوكِ و الدّنيا ، إلاّ مَن عَصَمَ اللّهُ . ^۱

۱۳۱۷۲.عنه عليه السلام :النّاسُ مَنقوصُونَ مَدخولونَ إلاّ مَن عَصَمَ اللّهُ ، سائلُهُم مُتَعَنِّتٌ ، و مُجيبُهُم مُتَكَلِّفٌ ، يَكادُ أفضَلُهُم رَأيا يَرُدُّهُ عَن فَضلِ رَأيِهِ الرِّضا و السُخطُ ، و يَكادُ أصلَبُهُم عُودا تَنكَؤهُ اللَّحظَةُ و تَستَحيلُهُ ^۲ الكَلِمَةُ الواحِدَةُ . ^۳

۱۳۱۷۳.عنه عليه السلام :من اُلهِمَ العِصمَةَ أمِنَ الزَّلَلَ . ^۴

۱۳۱۷۴.عنه عليه السلام :كَيفَ يَصبِرُ عَنِ الشَّهوَةِ مَن لَم تُعِنهُ العِصمَةُ؟! ^۵

۱۳۱۷۵.عنه عليه السلامـ في صِفَةِ المَلائكَةِ ـ: و عَصَمَهُم مِن رَيبِ الشُّبُهاتِ، فَما مِنهُم زائغٌ عَن سَبيلِ مَرضاتِهِ . ^۶

2701

عصمت

۱۳۱۷۱.امام على عليه السلام :مردم در حقيقت با پادشاهان و دنيايند، مگر آن كسى كه خدا او را حفظ كند.

۱۳۱۷۲.امام على عليه السلام :خِرد مردم دستخوش خلل و كاستى است، جز آن كس كه خداوند مصونش بدارد؛ پرسش كننده آنان آزار دهنده و مجادله گر است و پاسخ دهنده شان فضل فروش و متكلّف؛ آن كه در ميان آنان انديشه اش برتر (خوش فكرتر) است بسا كه به علّت خشم و خشنودى از نظر درست خود باز مى گردد [و خلاف حقيقت را اظهار مى كند] و پابرجاترينشان با نيم نگاهى از جا در مى رود و يك كلمه [تهديد يا تطميع ]او را عوض مى كند.

۱۳۱۷۳.امام على عليه السلام :هر كه عصمت به او الهام شود، از لغزشها در امان ماند.

۱۳۱۷۴.امام على عليه السلام :چگونه از شهوت خوددارى كند كسى كه عصمت ياريش نكرده باشد؟!

۱۳۱۷۵.امام على عليه السلامـ در وصف فرشتگان ـفرمود : و آنان را از ترديد حاصل از شبهات نگه داشت؛ از اين رو، هيچ كدام از آنها از راه خشنودى خدا منحرف نمى شود.