(انظر) باب: 2705 حديث 13214.

2704

موجِباتُ العِصمَةِ

۱۳۱۸۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّهَ عزَّ ذِكرُهُ يَعصِمُ مَن أطاعَهُ ، و لا يَعتَصِمُ بِهِ مَن عَصاهُ . ^۱

۱۳۱۸۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الاعِتبارُ يُثمِرُ العِصمَةَ . ^۲

۱۳۱۸۵.عنه عليه السلام :لا تُخلِ نَفسَكَ مِن فِكرَةٍ تَزيدُكَ حِكمَةً ، و عِبرَةٍ تُفيدُكَ عِصمَةً . ^۳

۱۳۱۸۶.عنه عليه السلام :التَّصَبُّرُ عَلَى المَكروهِ يَعصِمُ القَلبَ . ^۴

۱۳۱۸۷.عنه عليه السلام :إنَّ التَّقوى عِصمَةٌ لَكَ في حَياتِكَ ، و زُلفى لَكَ بَعدَ مَماتِكَ . ^۵

۱۳۱۸۸.عنه عليه السلام :اُوصيكُم عِبادَ اللّهِ بِتَقوَى اللّهِ ؛ فإنَّها الزِّمامُ و القِوامُ ، فتَمَسَّكوا بِوَثائقِها ، و اعتَصِموا بِحَقائقِها ، تَؤلُ بِكُم إلى أكنانِ الدَّعَةِ و أوطانِ السَّعَةِ . ^۶

2704

موجبات عصمت

۱۳۱۸۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداى بلند نام كسى را كه اطاعتش كند [از هر گونه شر و مكروهى ]حفظ مى كند و كسى كه او را نافرمانى كند، به وسيله خدا حفظ نمى شود.

۱۳۱۸۴.امام على عليه السلام :عبرت آموزى، عصمت (لغزش ناپذيرى) به بار مى آورد.

۱۳۱۸۵.امام على عليه السلام :خود را از انديشه اى كه بر فرزانگيت مى افزايد و از عبرت آموختنى كه عصمت (لغزش ناپذيرى) به تو مى بخشد، خالى مدار.

۱۳۱۸۶.امام على عليه السلام :وا داشتن خود به صبر در برابر ناملايمات، دل را مصون مى دارد.

۱۳۱۸۷.امام على عليه السلام :پرهيزگارى، در زمان حياتت مايه عصمت و نگهدارى تو [از گناه ]است و بعد از مرگ موجب قرب منزلت تو مى شود.

۱۳۱۸۸.امام على عليه السلام :اى بندگان خدا! شما را به تقواى الهى سفارش مى كنم؛ زيرا كه تقوا همان مهار و ستون است. پس به بندهاى آن بياويزيد و به حقايقش چنگ در زنيد، تا شما را به نهانگاههاى آسايش و جايگاههاى رفاه برساند.

2703

مَعنَى المَعصومِ

۱۳۱۸۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لَمّا سَألَهُ هِشامٌ عَن مَعنَى المَعصومِ ـ: المَعصومُ هُوَ المُمتَنِعُ بِاللّهِ مِن جَميعِ مَحارِمِ اللّهِ ، و قالَ اللّهُ تَبارَكَ و تَعالى : «و مَن يَعتَصِمْ بِاللّهِ فقَد هُدِيَ إلى صِراطٍ مُستَقيمٍ» . ^۱

۱۳۱۸۲.معاني الأخبار عن الإمامِ الكاظم عن آبائه عن الإمامِ زينِ العابدينَ عليهم السلام: الإمامُ مِنّا لا يَكونُ إلاّ مَعصوما ، و لَيسَتِ العِصمَةُ في ظاهِرِ الخِلقَةِ فيُعرَفَ بِها ، و لِذلكَ لا يَكونُ إلاّ مَنصوصا . فقيلَ لَهُ : يَا بنَ رَسولِ اللّهِ ، فَما مَعنَى المَعصومِ ؟ فقالَ : هُوَ المُعتَصِمُ بِحَبلِ اللّهِ ، و حَبلُ اللّهِ هُوَ القُرآنُ ، لا يَفتَرِقانِ إلى يَومِ القِيامَةِ ، و الإمامُ يَهدي إلَى القُرآنِ ، و القُرآنُ يَهدي إلَى الإمامِ ، و ذلكَ قَولُ اللّهِ عزَّ و جلَّ : «إنَّ هذا القُرآنَ يَهْدي لِلَّتي هِيَ أقْوَمُ» . ^۲

2703

معناى معصوم

۱۳۱۸۱.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به سؤال هشام از معناى معصوم ـفرمود: معصوم كسى است كه به كمك خدا از همه محرّمات الهى خود را نگه دارد. خداوند تبارك و تعالى فرموده است: «و هر كه به خدا عصمت و پناه جويد، هر آينه به راه راست هدايت شده است».

۱۳۱۸۲.معانى الأخبارـ به نقل از امام كاظم از پدرانش از امام زين العابدين عليهم السلام ـ: امامِ ما خاندان، جز معصوم نباشد و عصمت امرى نيست كه در ظاهر فرد باشد و به وسيله آن شناخته شود. از اين رو، معصوم بايد تعيين شود.
عرض شد: يا بن رسول اللّه ! پس، معناى معصوم چيست؟ حضرت فرمود: معصوم كسى است كه به ريسمان خدا چنگ در زند، و ريسمان خدا همان قرآن است و اين دو (معصوم و قرآن) تا روز قيامت از هم جدا نمى شوند. امام به سوى قرآن رهنمون مى شود و قرآن به سوى امام و اين فرموده خداوند عزّ و جلّ است، آن جا كه مى فرمايد: «همانا اين قرآن به آنچه درست تر است راه مى نمايد».