۱۳۱۹۸.عنه عليه السلامـ في مُناجاتِهِ ـ: إلهي ، لا سَبيلَ إلى الاحتِراسِ مِنَ الذَّنبِ إلاّ بِعِصمَتِكَ ، و لا وُصولَ إلى عَمَلِ الخَيراتِ إلاّ بِمَشِيئَتِكَ ، فكَيفَ لي بِإفادَةِ ما أسلَفتَني فيهِ مَشيئَتَكَ ؟! و كَيفَ لي بِالاحتِراسِ مِنَ الذَّنبِ ما إن لَم تُدرِكْني فيهِ عِصمَتُكَ ؟ ! ^۱

۱۳۱۹۹.بحار الأنوار عن نَـوفٍ البُكاليِّ :رَأيتُ أميرَ المُؤمِنينَ صَلواتُ اللّهِ عَلَيهِ مُوَلِّـيا مُبادِرا ، فقُلتُ : أينَ تُريدُ يا مَولايَ ؟ فقالَ : دَعني يا نَـوفُ ؛ إنَّ آمالي تَقَدَّمُني في المَحبوبِ .
فقُلتُ : يا مَولايَ ، و ما آمالُكَ ؟ قالَ : قد عَلِمَها المَأمولُ و استَغنَيتُ عَن تَبيينِها لِغَيرِهِ ، و كَفى بِالعَبدِ أدَبا أن لا يُشرِكَ في نِعَمِهِ و أرَبِهِ غَيرَ رَبِّهِ .
فقُلتُ : يا أميرَ المُؤمِنينَ ، إنّي خائفٌ عَلى نَفسي مِنَ الشَّرَهِ ، و التَّطَلُّعِ إلى طَمَعٍ مِن أطماعِ الدّنيا ، فقالَ لي : و أينَ أنتَ عَن عِصمَةِ الخائفينَ ، و كَهفِ العارِفينَ ؟ !
فقُلتُ : دُلَّني عَلَيهِ ، قالَ : اللّهُ العَلِيُّ العَظيمُ ، تَصِلُ أمَلَكَ بِحُسنِ تَفَضُّلِهِ ، و تُقبِلُ عَلَيهِ بِهَمِّكَ ، و أعرِضْ عَنِ النّازِلَةِ في قَلبِكَ ، فإن أجَّلَكَ بِها فأنا الضّامِنُ مِن مَورِدِها ، وَ انقَطِعْ إلَى اللّهِ سُبحانَهُ فإنَّهُ يَقولُ : و عِزَّتي و جَلالي لَأقطَعَنَّ أمَلَ كُلِّ مَن يُؤَمِّلُ غَيري بِاليَأسِ ، و لأَكسُوَنَّهُ ثَوبَ المَذَلَّةِ في النّاسِ ، و لاَُبَعِدَنّهُ مِن قُربي ، و لَأقطَعَنَّهُ عَن وَصلي .........
ثُمّ قالَ عَلَيهِ و عَلى آلِه السَّلامُ لي : يا نَوفُ ، اُدعُ بِهذا الدُّعاءِ : إلهي ، إن حَمِدتُكَ فبِمَواهِبِكَ ، و إن مَجَّدتُكَ فبِمُرادِكَ ، و إن قَدَّستُكَ فبِقُوَّتِكَ ، و إن هَلَّلتُكَ فبِقُدرَتِكَ ، و إن نَظَرتُ فإلى رَحمَتِكَ ، و إن عَضَضتُ فعَلى نِعمَتِكَ .
إلهي إنَّهُ مَن لَم يَشـغَلْهُ الوُلوعُ بِذِكرِكَ ، و لَم يَزْوِهِ السَّفَرُ بِقُربِكَ ، كانَت حَياتُهُ عَلَيهِ مِيتَةً ، و مِيتَتُهُ عَلَيهِ حَسرَةً . ^۲

۱۳۱۹۸.امام على عليه السلامـ در مناجات ـگفت : خدايا! براى خويشتندارى از گناه راهى جز نگه داشت تو نيست و رسيدن به كارهاى نيك جز با خواست تو ميسّر نمى باشد. پس، چگونه توانم به بهره اى دست يابم كه خواست تو بر آن نيست و چگونه خود را از گناه نگه دارم اگر نگه داشت تو به دادم نرسد؟

۱۳۱۹۹.بحار الأنوارـ به نقل از نوف بكالى ـ: امير المؤمنين صلوات اللّه عليه، را ديدم كه به سرعت مى رود. عرض كردم: كجا مى رويد، سرورم؟ فرمود: رهايم كن اى نوف، كه اميد و آرزوهايم مرا به سمت معشوق مى برد. عرض كردم: سرورم! آرزوهايتان چيست؟ فرمود: آن كه اميد و آرزويم به اوست خود مى داند و نيازى نيست براى جز او باز گويم. در ادب بنده همين بس كه در خوشى ها و نيازهايش كسى جز خداوندگار خود را شريك نگرداند. عرض كردم: اى امير المؤمنين! من از آزمندى و چشمداشت به طمعهاى دنيوى بر خود بيمناكم.
حضرت فرمود: چرا به پناهگاه خائفان و غار عارفان پناه نمى برى؟ عرض كردم: مرا به آن راهنمايى فرما. حضرت فرمود: خداوند، علىِّ عظيم است؛ اميدت را به حُسن تفضّل او پيوند زن، و همّ و غمّ خود را متوجّه او گردان، و از هر خطورى كه در دلت مى گذرد روي گردان شو، اگر عرصه را بر تو تنگ كرد، من گشايش آن را ضمانت مى كنم، و با تمام وجود به خداوند سبحان روى كن؛ زيرا او مى فرمايد: به عزّت و جلالم سوگند، اميد هر كس را كه به غير من اميد بندد به يأس تبديل مى كنم و جامه خوارى در ميان مردم بر قامت او مى پوشانم و او را از نزديك خودم دور مى سازم و پيوندم را از او مى بُرم .........
سپس امام، عليه و على آله السلام، به من فرمود: اى نوف! با اين دعا خدا را بخوان: خداى من! اگر تو را مى ستايم براى موهبتهاى توست و اگر تو را تمجيد مى كنم به اراده و خواست خود توست و اگر تو را تقديس مى كنم، به توان توست و اگر تهليل مى گويم به نيروى توست و اگر مى نگرم به رحمت تو مى نگرم و اگر مى جَوم، نعمت تو را مى جَوم. خداى من! هر كه اشتياق ياد تو، او را به خود مشغول ندارد و رخت سفر به مقام قرب تو نبندد، زندگيش براى او مرگ است و مرگش مايه حسرت او.

۱۳۱۸۹.عنه عليه السلام :فَاعتَصِموا بِتَقوى اللّهِ ؛ فإنَّ لَها حَبلاً وَثيقا عُروَتُهُ ، و مَعقِلاً مَنيعا ذُروَتُهُ . ^۱

۱۳۱۹۰.عنه عليه السلام :بِالتَّقوى قُرِنَتِ العِصمَةُ . ^۲

۱۳۱۹۱.عنه عليه السلامـ مِن كِتابِهِ إلى أهلِ مِصرَ ـ: عَصَمَكُمُ اللّهُ بِالهُدى و ثَبَّتَكُم بِالتَّقوى . ^۳

۱۳۱۹۲.عنه عليه السلام :لا حِكمَةَ إلاّ بِعِصمَةٍ . ^۴

۱۳۱۹۳.عنه عليه السلام :الحِكمَةُ عِصمَةٌ ، العِصمَةُ نِعمَةٌ . ^۵

۱۳۱۹۴.عنه عليه السلام :قُرِنَتِ الحِكمَةُ بِالعِصمَةِ . ^۶

۱۳۱۹۵.عنه عليه السلام :إنَّ في سُلطانِ اللّهِ عِصمَةً لأِمرِكُم ، فأعطوهُ طاعَتَكُم غَيرَ مُلَوَّمةٍ (مُتَلَوِّمينَ) و لا مُستَكرَهٍ بِها . ^۷

۱۳۱۹۶.عنه عليه السلام :عَلَيكُم بِكِتابِ اللّهِ ، فإنّهُ الحَبلُ المَتينُ ......... و العِصمَةُ لِلمُتَمَسِّكِ . ^۸

۱۳۱۹۷.عنه عليه السلام :فَعَصَمَ السُّعَداءَ بِالإيمانِ، و خَذَلَ الأشقِياءَ بِالعِصيانِ ، مِن بَعدِ اتِّجاهِ الحُجَّةِ عَلَيهِم بِالبَيانِ . ^۹

۱۳۱۸۹.امام على عليه السلام :به تقواى الهى چنگ زنيد؛ كه تقوا ريسمانى دارد كه دستگيره اش استوار است و پناهگاهى كه بلندايش تسخير نا پذير است .

۱۳۱۹۰.امام على عليه السلام :عصمت با تقوا قرين شده است.

۱۳۱۹۱.امام على عليه السلامـ در نامه خود به مصريان ـنوشت : خداوند شما را با هدايت خود [از گناه و لغزش ]نگه دارد و با تقوا استوارتان بدارد.

۱۳۱۹۲.امام على عليه السلام :هيچ حكمتى نباشد، مگر به سبب عصمتى (خويشتندارى از گناه).

۱۳۱۹۳.امام على عليه السلام :حكمت [مايه] عصمت است و عصمت يك نعمت.

۱۳۱۹۴.امام على عليه السلام :حكمت، با عصمت قرين گشته است.

۱۳۱۹۵.امام على عليه السلام :همانا حكومتى كه از جانب خداست نگاهبان كار شما است. پس بى سرزنش و اكراه، از آن فرمان بريد.

۱۳۱۹۶.امام على عليه السلام :پايبند كتاب خدا باشيد؛ زيرا كه آن ريسمان محكم است ......... و مايه حفظ كسى كه بدان چنگ در زند.

۱۳۱۹۷.امام على عليه السلام :[خداوند] بعد از آن كه حجّت را بر آنان آشكار كرد، نيكبختان را به سبب ايمان حفظ كرد و شور بختان را به سبب نافرمانى، به خودشان وا گذاشت.