۱۳۳۱۰.عنه عليه السلام :شَيئانِ لا يُوزَنُ ثَوابُهُما : العَفوُ و العَدلُ . ^۱

۱۳۳۱۱.عنه عليه السلام :العَفوُ أعظَمُ الفَضيلَتَينِ . ^۲

۱۳۳۱۲.عنه عليه السلام :قِلَّةُ العَفوِ أقبَحُ العُيوبِ ، و التَّسَرُّعُ إلَى الانتِقامِ أعظَمُ الذُّنوبِ . ^۳

۱۳۳۱۳.عنه عليه السلام :شَرُّ النّاسِ مَن لا يَعفو عَنِ الزَّلَّةِ ، و لا يَستُرُ العَورَةَ! ^۴

۱۳۳۱۴.عنه عليه السلامـ كانَ يَقولُ ـ: مَتى أشفي غَيظي إذا غَضِبتُ ؟ ! أ حينَ أعَجِزُ عَنِ الانتِقامِ فيُقالُ لي : لَو صَبَرتَ ! أم حينَ أقدِرُ عَلَيهِ فيُقالُ لي : لَو عَفَوتَ (غَفَرتَ) ! ^۵

۱۳۳۱۵.عنه عليه السلامـ مِن كِتابِهِ لِلأشتَرِ لَمّا وَلاّهُ مِصرَ ـ: و لا تَكونَنَّ عَلَيهِم سَبُعا ضارِيا (ضارِبا) تَغَتنِمُ أكلَهُم ، فإنَّهُم صِنفانِ : إمّا أخٌ لَكَ في الدِّينِ ، أو نَظيرٌ لَكَ في الخَلقِ ، يَفرُطُ مِنهُمُ الزَّلَلُ ، و تَعرِضُ لَهُمُ العِلَلُ ، و يُؤتى عَلى أيديهِم في العَمدِ و الخَطَإِ، فأعطِهِم مِن عَفوِكَ و صَفحِكَ مِثلَ الّذي تُحِبُّ و تَرضى أن يُعطِيَكَ اللّهُ مِن عَفوِهِ و صَفحِهِ ......... و لا تَندَمَنَّ عَلى عَفوٍ ، و لا تَبجَحَنَّ بِعُقوبَةٍ . ^۶

۱۳۳۱۰.امام على عليه السلام :دو چيز است كه ثواب آنها [از سنگينى] قابل وزن كردن نيست: گذشت و دادگرى.

۱۳۳۱۱.امام على عليه السلام :گذشت، بزرگترينِ دو فضيلت است.

۱۳۳۱۲.امام على عليه السلام :كم گذشتى زشت ترين عيبهاست و شتاب در انتقامگيرى بزرگترين گناهان است.

۱۳۳۱۳.امام على عليه السلام :بدترين مردم كسى است كه لغزش را نمى بخشد و عيب و خطا را نمى پوشاند.

۱۳۳۱۴.امام على عليه السلام پيوسته مى فرمود :آن گاه كه در خشم مى آيم، كى آتش خشم خود را فرو نشانم؟ آيا آن گاه كه برگرفتن انتقام قدرت ندارم و به من گفته مى شود: بهتر است صبر كنى، يا بدان هنگام كه توانايى انتقام دارم و به من گفته مى شود: بهتر است گذشت كنى؟

۱۳۳۱۵.امام على عليه السلامـ در فرمان حكومت مصر به مالك اشتر ـنوشت : نسبت به آنان حيوان درنده اى مباش كه خوردنشان را غنيمت شمارى؛ زيرا مردم دو گروهند: يا برادر دينى تو هستند، يا همنوع تو، كه از ايشان لغزش سر مى زند و در معرض درد و گرفتاريها قرار دارند و دانسته و ندانسته خلاف مى كنند. بنا بر اين، همان گونه كه دوست دارى خداوند تو را ببخشايد و از خطاهايت درگذرد، تو نيز آنان را ببخش و از خطاهايشان درگذر ......... از بخشش و گذشت هرگز پشيمان مباش و از كيفر دادن خوشحالى مكن.

۱۳۳۰۰.عنه صلى الله عليه و آله :عَلَيكُم بِالعَفوِ ؛ فَإنَّ العَفوَ لا يَزيدُ العَبدَ إلاّ عِزّا ، فَتَعافَوا يُعِزَّكُمُ اللّهُ . ^۱

۱۳۳۰۱.عنه صلى الله عليه و آله :العَفوُ لا يَزيدُ العَبدَ إلاّ عِزّا ، فَاعفوا يُعِزَّكُمُ اللّهُ . ^۲

۱۳۳۰۲.عنه صلى الله عليه و آله :مَن عَفا عَن مَظلِمَةٍ أبدَلَهُ اللّهُ بِها عِزّا في الدّنيا و الآخِرَةِ . ^۳

۱۳۳۰۳.عنه صلى الله عليه و آله :مَن كَثُرَ عَفوُهُ مُدَّ في عُمرِهِ . ^۴

۱۳۳۰۴.عنه صلى الله عليه و آله :عَفوُ المُلوكِ بَقاءُ المُلكِ . ^۵

۱۳۳۰۵.عنه صلى الله عليه و آله :عَفوُ المَلِكِ أبقى لِلمُلكِ . ^۶

۱۳۳۰۶.عنه صلى الله عليه و آله :تَجاوَزوا عَنِ الذَّنبِ ما لَم يَكُن حَدّا . ^۷

۱۳۳۰۷.عنه صلى الله عليه و آله :تَجاوَزوا عَن ذُنوبِ النّاسِ يَدفَعِ اللّهُ عَنكُم بِذلكَ عَذابَ النّارِ . ^۸

۱۳۳۰۸.عنه صلى الله عليه و آله :تَجاوَزوا عَن عَثَراتِ الخاطِئينَ يَقيكُمُ اللّهُ بِذلكَ سُوءَ الأقدارِ . ^۹

۱۳۳۰۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :العَفوُ تاجُ المَكارِمِ . ^۱۰

۱۳۳۰۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بر شما باد گذشت؛ زيرا كه گذشت جز بر عزّت بنده نمى افزايد. پس از يكديگر گذشت كنيد تا خداوند شما را عزّت بخشد.

۱۳۳۰۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :گذشت جز بر عزّت آدمى نمى افزايد؛ پس، گذشت كنيد تا خداوند شما را عزيز گرداند.

۱۳۳۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس از ستمى كه در حق او شده گذشت كند، خداوند به جاى آن، در دنيا و آخرت به او عزّت بخشد.

۱۳۳۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه پر گذشت باشد، عمرش دراز شود.

۱۳۳۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :گذشت پادشاهان، موجب پايندگى پادشاهى است.

۱۳۳۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :گذشت پادشاه، پادشاهى را پاينده تر مى كند.

۱۳۳۰۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از گناه، تا زمانى كه مستوجب حدّى نباشد، درگذريد.

۱۳۳۰۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از گناهان مردم در گذريد، تا خداوند بدين سبب عذاب دوزخ را از شما دور گرداند.

۱۳۳۰۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از لغزشهاى خطاكاران در گذريد تا بدين سبب خداوند شما را از مقدّرات ناگوار نگه دارد.

۱۳۳۰۹.امام على عليه السلام :گذشت، تاجِ خصلتهاى والاى انسانى است.