(انظر) الميزان في تفسير القرآن : 7 / 85 و ج 12 / 275 ، 288.
2583
ما يَلزَمُ مِن تَعَدُّدِ الآلِهَةِ
الكتاب :
ما اتَّخَذَ اللّهُ مِنْ وَلَدٍ وَ ما كانَ مَعَهُ مِنْ إلهٍ إذا لَذَهَبَ كُلُّ إلهٍ بِما خَلَقَ وَ لَعَلاَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ سُبْحانَ اللّهِ عَمَّا يَصِفُونَ» . ۱
لَوْ كانَ فِيهِما آلِهَةٌ إلاَّ اللّهُ لَفَسَدَتا فَسُبْحانَ اللّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا يَصِفُونَ» . ۲
قُلْ لَوْ كانَ مَعَهُ آلِهَةٌ كَما يَقُولُونَ إذا لاَبْتَغَوا إلَى ذِي الْعَرْشِ سَبِيلاً * سُبْحانَهُ وَ تَعالَى عَمَّا يَقُولُونَ عُلُوَّا كَبِيرا» . ۳
الحديث :
۱۲۴۷۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ في وَصِيَّتِه لاِبنِه الحَسَنِ عليه السلام ـ: و اعلَمْ يا بُنَيَّ أنَّهُ لَو كانَ لِرَبِّكَ شَريكٌ لَأتَتكَ رُسُلُهُ ، و لَرَأيتَ آثارَ مُلكِهِ و سُلطانِهِ ، و لَعَرَفتَ أفعالَهُ و صِفاتِهِ، و لكِنَّهُ إلهٌ واحِدٌ كَما وَصَفَ نَفسَهُ ، لا يُضادُّهُ في مُلكِهِ أحَدٌ ، و لا يَزولُ أبَدا . ۴
2583
پيامدهاى اعتقاد به خدايان متعدد
قرآن:
«خدا هيچ فرزندى برنگرفت و هيچ خداى ديگرى با او نيست. در غير اين صورت هر خدايى با آفريدگان خود به سويى مى رفت و هر يك بر ديگرى برترى مى جست. منزه است خدا از آنچه مى گويند».
«اگر در زمين و آسمان خدايانى جز اللّه مى بود، هر دو تباه مى شدند؛ پس پاك و منزه است اللّه ، خداوندگار عرش، از آن چه درباره اش مى گويند».
«اگر، چنان كه مى گويند، با او خدايانى ديگر نيز مى بود، در اين صورت به سوى خداى صاحب عرش راهى مى جستند. پاك و بسى برتر است خدا از آنچه درباره اش مى گويند».
حديث:
۱۲۴۷۷.امام على عليه السلامـ در سفارش خود به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام ـنوشت : بدان تو اى فرزندم كه اگر پروردگارت را شريكى بود، بى گمان فرستادگان و رسولان او نيز نزد تو مى آمدند و نشانه هاى پادشاهى و اقتدار او را مى ديدى و افعال و صفاتش را مى شناختى؛ اما خداوند همچنان كه خود در وصف خويش فرموده، خدايى يگانه است و در ملكش رقيبى ندارد و هرگز زوال نمى پذيرد.
