۱۲۵۳۲.الإمامُ العسكريُّ عليه السلام :إنَّ اللّهَ تَبارَكَ و تَعالى أرى رَسولَهُ بِقَلبِهِ مِن نورِ عَظَمَتِهِ ما أحَبَّ . ^۱

2593

الرُّؤيَةُ القَلبِيَّةُ فِي الأدعِيَةِ

۱۲۵۳۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ في الدُّعاءِ ـ: يا مَن لا يَبعُدُ عَن قُلوبِ العارِفينَ . ^۲

۱۲۵۳۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ مِن دُعاءٍ عَلَّمَهُ نَوفا ـ: إلهي تَناهَتْ أبصارُ النّاظِرينَ إلَيكَ بِسَرائرِ القُلوبِ ، و طالَعْتَ أصْغى السّامِعينَ لَكَ نَجِيّاتِ الصُّدورِ ، فلَم يَلْقَ أبصارَهُم رَدٌّ دونَ ما يُريدونَ ، هَتَكتَ بَينَكَ و بَينَهُم حُجُبَ الغَفلَةِ ، فسَكَنوا في نورِكَ ، و تَنَفَّسوا بِروحِكَ . ^۳

۱۲۵۳۵.عنه عليه السلامـ أيضا ـ: فأسألُكَ بِاسمِكَ الّذي ظَهَرتَ بِهِ لِخاصَّةِ أولِيائكَ ، فوَحَّدوكَ و عَرَفوكَ ، فعَبَدوكَ بِحَقيقَتِكَ ، أن تُعَرِّفَني نَفسَكَ لاُِقِرَّ لَكَ بِرُبوبِيَّتِكَ عَلى حَقيقَةِ الإيمانِ بِكَ ، و لا تَجعَلْني يا إلهي مِمَّن يَعبُدُ الاسمَ دونَ المَعنى ، و الحَظْني بِلَحظَةٍ مِن لَحَظاتِكَ تُنَوِّرُ بِها قَلبي بِمَعرِفَتِكَ خاصَّةً و مَعرِفَةِ أولِيائكَ ، إنَّكَ عَلى كُلِّ شَيءٍ قَديرٌ . ^۴

۱۲۵۳۲.امام عسكرى عليه السلام :خداوند تبارك و تعالى از نور عظمت خويش، چندان كه دوست داشت، به قلب رسول خود نماياند.

2593

شهود قلبى در دعاها

۱۲۵۳۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در دعا ـگفت : اى آن كه از دلهاى عارفان دور نيست.

۱۲۵۳۴.امام على عليه السلامـ در بخشى از دعايى كه به نوف آموخت ـگفت : الهى! ديدگانِ نگرندگانِ سوى تو از طريق رازهاى دلها به تو رسيدند، و گوشهاى گوش سپارندگانِ به تو، نجواهاى سينه ها را دريافتند، و هيچ چيز مانع ديدگانِ آنها در رسيدن به آنچه مى خواستند نشد، پرده هاى غفلت ميان تو و آنها از هم دريد؛ پس در نور تو سكنا گزيدند، و با روح تو دم زدند.

۱۲۵۳۵.امام على عليه السلامـ نيز در همان دعا ـگفت : به آن نامى كه با آن بر دوستان ويژه ات آشكار شدى و در نتيجه، به يگانگى تو پى بردند و شناختندت و پس، تو را چنان كه سزد پرستش و بندگى كردند، از تو مسألت دارم كه خودت را به من بشناسانى تا به ربوبيّت تو، از روى ايمان حقيقى به تو، اعتراف كنم. الهى! مرا از آنان قرار مده كه نام بى معنا را مى پرستند. گوشه چشمى به من كن تا بدان سبب دلم را به شناخت خاص خودت و شناخت دوستانت روشن گردانى. همانا تو بر هر چيز توانايى.

الحديث :

۱۲۵۲۷.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :لَمّا اُسرِيَ بي إلَى السَّماءِ بَلَغَ بي جَبرَئيلُ مَكانا لَم يَطَأْهُ جَبرئيلُ قَطُّ ، فكُشِفَ لي فأرانِيَ اللّهُ عَزَّ و جلَّ مِن نورِ عَظَمَتِهِ ما أحَبَّ . ^۱

۱۲۵۲۸.عنه صلى الله عليه و آلهـ لَمّا سَألَهُ أبو ذَرٍّ: هل رَأيتَ رَبَّكَ ؟ ـ: نورٌ أنّى أراهُ؟ ! ^۲

۱۲۵۲۹.صحيح مسلم عن عَبدِ اللّهِ بنِ شَقيقٍ:قُلتُ لِأبي ذَرٍّ : لَو رَأيتُ رَسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله لَسألتُهُ ، فقالَ : عَن أيِّ شَيءٍ كُنتَ تَسألُهُ ؟ قال : كُنتُ أسألُهُ : هَل رَأيتَ رَبَّكَ ؟ قالَ أبو ذَرٍّ : قَد سَألتُ فقالَ : رَأيتُ نورا . ^۳

۱۲۵۳۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لَمّا سُئلَ عَن رُؤيَةِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله رَبَّهُ ـ: نَعَم رَآهُ بِقَلبِهِ ، فأمّا رَبُّنا جلَّ جَلالُهُ فلا تُدرِكُهُ أبصارُ حَدَقِ النّاظِرينَ ، و لا يُحيطُ بِهِ أسماعُ السّامِعينَ . ^۴

۱۲۵۳۱.الإمامُ الكاظمُ عليه السلامـ أيضا ـ: نَعَم بِقَلبِه رَآهُ ، أ ما سَمِعتَ اللّهَ عَزَّ و جلَّ يَقولُ : «ما كَذَبَ الفُؤادُ ما رَأى» ؟ أي لَم يَرَهُ بِالبَصَرِ و لكِنْ رَآهُ بِالفُؤادِ . ^۵

حديث:

۱۲۵۲۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آن شب كه مرا به آسمان بردند، جبرئيل مرا به جايى رساند كه خودش هرگز در آن جا قدم نگذاشته بود. پس، پرده ها براى من كنار زده شد و خداوند عزّ و جلّ از نور عظمت خود، تا دوست داشت، به من نشان داد.

۱۲۵۲۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در پاسخ به ابوذر كه پرسيد: آيا پروردگارت را ديده اى؟ ـفرمود : نورى است چگونه ببينمش؟!

۱۲۵۲۹.صحيح مسلمـ به نقل از عبد اللّه بن شقيق ـ: به ابوذر گفتم: كاش رسول خدا صلى الله عليه و آله را مى ديدم و از ايشان سؤالى مى كردم. ابوذر گفت: درباره چه چيز سؤال مى كردى؟ گفت: از او مى پرسيدم: آيا پروردگارت را ديده اى؟ ابوذر گفت: من پرسيده ام و آن حضرت فرمود: نورى ديدم.

۱۲۵۳۰.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به اين سؤال كه آيا پيامبر صلى الله عليه و آله پروردگارش را ديد ـفرمود : آرى، او را با ديده دلش ديد؛ چرا كه پروردگار ما ـ جلّ جلاله ـ را نگاههاى چشم بينندگان در نمى يابد و گوشهاى شنوندگان بر او احاطه پيدا نمى كند.

۱۲۵۳۱.امام كاظم عليه السلامـ نيز در پاسخ به همين پرسش ـفرمود : آرى، با دلش او را ديد. مگر نشنيده اى كه خداوند عزّ و جلّ مى فرمايد: «دل آنچه را كه ديد دروغ نشمرد»؛ يعنى خدا را با چشم نديد، بلكه او را با دل ديد.