۱۲۶۸۶.الإمامُ الحسينُ عليه السلام :الصَّمَدُ: الّذي لا جَوفَ لَهُ ، و الصَّمَدُ : الّذي قَدِ انتَهى سُؤدَدُهُ ، و الصَّمَدُ الّذي لا يَأكُلُ و لا يَشرَبُ ، و الصَّمَدُ : الّذي لا يَنامُ ، و الصَّمَدُ : الدّائمُ الّذي لَم يَزَلْ و لا يَزالُ . ۱
۱۲۶۸۷.الإمامُ زينَ العابدينُ عليه السلام :الصَّمَدُ : الّذي لا شَريكَ لَهُ ، و لا يَؤودُهُ حِفظُ شَيءٍ ، و لا يَعزُبُ عَنهُ شَيءٌ . ۲
۱۲۶۸۸.عنه عليه السلام :الصَّمَدُ : هُوَ الّذي إذا أرادَ شَيئا قالَ لَهُ : كُنْ فيَكونُ ، و الصَّمَدُ : الّذي أبدَعَ الأشياءَ فخَلَقَها أضدادا و أشكالاً و أزواجا ، و تَفَرَّدَ بِالوَحدَةِ بِلا ضِدٍّ و لا شَكلٍ و لا مِثلٍ و لا نِدٍّ . ۳
۱۲۶۸۹.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :الصَّمَدُ : السَّيِّدُ المُطاعُ الّذي لَيسَ فَوقَهُ آمِرٌ و ناهٍ . ۴
۱۲۶۹۰.عنه عليه السلامـ أيضا ـ: السَّيِّدُ المَصمودُ إلَيهِ في القَليلِ و الكَثيرِ . ۵
۱۲۶۸۶.امام حسين عليه السلام :صمد، كسى است كه ميانْ تهى [ممكن الوجود] نيست؛ صمد كسى است كه سرورى و مهتريش در اوج است؛ صمد كسى است كه نه مى خورد و نه مى آشامد؛ صمد كسى است كه نمى خوابد؛ صمد آن مانايى است كه پيوسته بوده و خواهد بود.
۱۲۶۸۷.امام زين العابدين عليه السلام :صمد كسى است كه شريك ندارد و نگهدارى از چيزى او را خسته و گرانبار نمى كند و هيچ چيز از او پنهان نيست.
۱۲۶۸۸.امام زين العابدين عليه السلام :صمد، كسى است كه هرگاه چيزى بخواهد، به آن مى گويد: هست شو و او بى درنگ هستى مى يابد. صمد كسى است كه اشياء را ايجاد كرد و آنها را نا همگون و همگون و جفت آفريد و يگانگى و يكتايى را منحصر به خود گردانيد و نه ضدّى دارد، نه همتايى و نه مانندى و نه نظيرى.
۱۲۶۸۹.امام باقر عليه السلام :صمد، مهترى است كه فرمانش برده مى شود و فرادستى ندارد كه به او امر و نهى كند.
۱۲۶۹۰.امام باقر عليه السلامـ در تفسير صمد ـفرمود : يعنى سرورى كه در كم و زياد، قصد او شود (دست نياز سوى او دراز گردد).
