۱۱۸۵۲.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :ما أقبَحَ الفَقرَ بَعدَ الغِنى، و أقبَحَ الخَطيئَةَ بَعدَ النُّسكِ ! وَ أقبَحُ مِن ذلِكَ العابِدُ للّهِِ ثُمّ يَترُكُ عِبادَتَهُ . ^۱

2467

النَّوادِرُ

۱۱۸۵۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :السَّكِينَةُ زينَةُ العِبادَةِ . ^۲

۱۱۸۵۴.عنه صلى الله عليه و آله :دِرهَمٌ يَرُدُّه العَبدُ إلَى الخُصَماءِ خَيرٌ لَهُ مِن عِبادَةِ ألفِ سَنَةٍ، وَ خَيرٌ لَهُ مِن عِتقِ ألفِ رَقَبَةٍ، وَ خَيرٌ لَهُ مِن ألفِ حِجَّةٍ وَ عُمرَةٍ . ^۳

۱۱۸۵۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :رُبّ مُتَنَسِّكٍ و لا دِينَ لَهُ . ^۴

۱۱۸۵۶.عنه عليه السلام :العِبادَةُ الخالِصَةُ أن لا يَرجُوَ الرَّجُلُ إلاّ رَبَّهُ، و لا يَخافَ إلاّ ذَنبَهُ . ^۵

۱۱۸۵۷.الإمامُ الحسنُ عليه السلام :إنَّ مَن طَلَبَ العِبادَةَ تَزَكّى لَها . ^۶

۱۱۸۵۸.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنَّ أشَدَّ العِبادَةِ الوَرَعُ . ^۷

۱۱۸۵۲.امام كاظم عليه السلام :چه زشت است نيازمندى بعد از توانگرى و چه زشت است گناه به دنبال عبادت و زشت تر از اينها كار كسى است كه عبادت خدا را پيشه كند و سپس از عبادتش دست شويد.

2467

گوناگون

۱۱۸۵۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آرامش، زيور عبادت است.

۱۱۸۵۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر درهمى كه آدمى به طلبكاران بر مى گرداند، براى او بهتر از هزار سال عبادت و بهتر از آزاد كردن هزار بنده و بهتر از گزاردن هزار حج و عمره است.

۱۱۸۵۵.امام على عليه السلام :بسا عبادت پيشه اى كه دين ندارد.

۱۱۸۵۶.امام على عليه السلام :عبادت خالص، اين است كه آدمى جز به پروردگارش اميد نبندد و جز از گناه خويش نترسد.

۱۱۸۵۷.امام حسن عليه السلام :هر كه جوياى عبادت است، خود را براى آن پاك گرداند.

۱۱۸۵۸.امام باقر عليه السلام :همانا سخت ترين عبادت، پارسايى است.

۱۱۸۴۹.عنه عليه السلام :بِحَقٍّ أقولُ لَكُم : مَن لا يُنَقِّي مِن زَرعِه الحَشيشَ يَكثُرْ فيهِ حَتّى يَغمُرَهُ فيُفسِدَهُ، و كذلِكَ مَن لا يُخرِجُ مِن قَلبِهِ حُبَّ الدّنيا يَغمُرُهُ حَتّى لا يَجِدَ لِحُبِّ الآخِرَةِ طَعما . ^۱

۱۱۸۵۰.مسكّن الفؤاد :في أخبارِ داوودَ عليه السلام : ما لِأولِيائي و الهَمَّ بالدّنيا ؟! إنّ الهَمَّ يُذهِبُ حَلاوَةَ مُناجاتي مِن قُلوبِهِم . يا داوودُ، إنَّ مَحَبَّتي مِن أولِيائي أن يَكونوا رُوحانِيّينَ لا يَغتَمّونَ . ^۲

(انظر) المحبّة (حبّ اللّه ) : ب66. الإيمان : باب 287.
الدنيا : باب 1255.

2466

تَركُ العِبادَةِ

۱۱۸۵۱.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :ما أقبَحَ الفَقرَ بَعدَ الغِنى، و أقبَحَ الخَطيئَةَ بَعدَ المَسكَنَةِ ! وَ أقبَحُ مِن ذلِكَ العابِدُ للّهِِ ثُمّ يَدَعُ عِبادَتَهُ . ^۳

۱۱۸۴۹.عيسى عليه السلام :حقيقتى را به شما بگويم: كسى كه علفهاى هرز زراعت خود را وجين نكند، آن علفها زياد مى شود ، تا جايى كه تمام مزرعه را فرا مى گيرد و زراعت را از بين مى برد؛ همچنين كسى كه دوستى دنيا را از دلش بيرون نكند، دنيا دوستى دلش را فرا گيرد ، تا جايى كه طعم آخرتْ دوستى را نچشد.

۱۱۸۵۰.مسكّن الفؤاد :در خبرهاى داود عليه السلام آمده است: دوستان مرا به غمِ دنيا خوردن چكار؟ غمِ دنيا شيرينى مناجات را از دلهايشان مى برد. اى داود! من دوست دارم كه دوستان من روحانى باشند و غمِ دنيا را به خود راه ندهند.

2466

رها كردن عبادت

۱۱۸۵۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چه زشت است فقر پس از توانگرى و چه زشت است گناه از پس بيچارگى و ضعف و زشت تر از اينها كار كسى است كه عبادت خدا پيشه كند و سپس آن را رها سازد.