۱۳۰۵۹.مسكّن الفؤاد :لَمّا قُبِضَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله أحدَقَ بِهِ أصحابُهُ فبَكَوا حَولَهُ ، وَ اجتَمَعوا ، فدَخَلَ رَجُلٌ أشهَبُ اللِّحيَةِ ، جَسيمٌ صَبيحٌ ، فتَخَطّى رِقابَهُم فبَكى ، ثُمّ التَفَتَ إلى أصحابِ رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله فقالَ : إنَّ في اللّهِ عَزاءً مِن كُلِّ مُصيبَةٍ ، و عِوَضا مِن كُلِّ فائتٍ ، و خَلَفا مِن كُلِّ هالِكٍ ، فإلَى اللّهِ فأنِيبوا ، و إلَيهِ فارغَبوا ، و نَظَرَهُ إلَيكُم في البَلاءِ فَانظُروا ؛ فإنَّ المُصابَ مَن لَم يُؤجَرْ ، و انصَرَفَ .
فقالَ بَعضُهُم لِبَعضٍ : تَعرِفونَ الرَّجُلَ ؟ فقالَ عَلِيٌّ عليه السلام : نَعَم ، هذا أخو رَسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله الخِضرُ عليه السلام . ^۱

۱۳۰۶۰.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :تَعزِيَةُ المُسلِمِ لِلمُسلِمِ بِقَريبِهِ الذِّمّيِّ استِرجاعٌ عِندَهُ ، و تَذكِرَةٌ بِالمَوتِ و ما بَعدَهُ ، و نَحوُ هذا الكَلامِ . ^۲

۱۳۰۶۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ تَعزِيةً لِقومٍ قَد اُصيبوا بِمُصيبَةٍ ـ: جَبَرَ اللّهُ وَهنَكُم ، و أحسَنَ عَزاكُم ، و رَحِمَ مُتَوَفّاكُم . ^۳

۱۳۰۵۹.مسكّن الفؤاد:وقتى رسول خدا صلى الله عليه و آله در گذشت، اصحاب بر گردش حلقه زدند و پيرامونش گريستند و همگى جمع شدند. مردى كه محاسنى جو گندمى داشت و تنومند و خوش سيما بود وارد شد و جمعيت را شكافت و جلو آمد و گريست. آن گاه رو به اصحاب رسول خدا صلى الله عليه و آله كرد و گفت: خداى را در هر سوگى تسليتى است و براى هر از دست رفته اى عوض مى دهد و براى هر رفته اى جايگزينى قرار مى دهد. پس، به خداوند روى كنيد و به او بگراييد. و در هنگام بلا به شما مى نگرد [كه آيا بيتابى يا صبر مى كنيد]، پس مواظب باشيد؛ زيرا مصيبت ديده [واقعى] كسى است كه اجرى نصيبش نشود.
اصحاب از يكديگر پرسيدند: اين مرد را مى شناسيد؟ على عليه السلام فرمود: آرى؛ اين برادر رسول خدا صلى الله عليه و آله خضر عليه السلام است.

۱۳۰۶۰.امام باقر عليه السلام :تسليت گفتن مسلمان به مسلمان در مرگ خويشاوند نا مسلمان ذمّيش، چنين باشد كه در حضور او استرجاع كند (انا للّه و انّا اليه راجعون بگويد) و مرگ و بعد از مرگ را يادآورى نمايد و سخنانى از اين قبيل.

۱۳۰۶۱.امام صادق عليه السلامـ در تسليت به عدّه اى سوگوار ـفرمود : خداوند اين ضايعه شما را جبران كند و به نيكى تسليتتان دهد و از دست رفته شما را رحمت كند.

2676

تَعزِيَةُ المُصابِ

۱۳۰۵۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَن عَزّى مُصابا كانَ لَهُ مِثلُ أجرِهِ . ^۱

۱۳۰۵۴.عنه صلى الله عليه و آله :مَن عَزّى أخاهُ المُؤمِنَ في (مِن) مُصيبَةٍ كَساهُ اللّهُ عَزَّ و جلَّ حُلَّةً خَضراءَ يُحبَرُ بِها يَومَ القِيامَةِ . ^۲

۱۳۰۵۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن عَزَّى الثَّكلى أظَلَّهُ اللّهُ في ظِلِّ عَرشِهِ يَومَ لا ظِلَّ إلاّ ظِلُّهُ . ^۳

۱۳۰۵۶.عنه عليه السلام :التَّعزِيَةُ تُورِثُ الجَنَّةَ . ^۴

۱۳۰۵۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كَفاكَ مِنَ التَّعزِيَةِ بأن يَراكَ صاحِبُ المُصيبَةِ . ^۵

2677

ما يُقالُ في تَعزِيَةِ المُصابِ

۱۳۰۵۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :كانَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إذا عَزّى قالَ : آجَرَكُمُ اللّهُ و رَحِمَكُم ، و إذا هَنَّأ قالَ : بارَكَ اللّهُ لَكُم و بارَكَ عَلَيكُم . ^۶

2676

تسليت دادن به سوگوار

۱۳۰۵۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه سوگوارى را تسليت دهد، همانند اجر او داشته باشد.

۱۳۰۵۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كه برادر مؤمن خود را در سوگى تسلّى دهد، خداوند عزّ و جلّ در روز قيامت حلّه اى سبز رنگ و شادى آور بر او بپوشاند.

۱۳۰۵۵.امام على عليه السلام :هر كه مادر فرزند مرده اى را تسلّى دهد، خداوند در آن روزى كه هيچ سايه اى جز سايه عرش او نيست، وى را در سايه عرش خود جاى دهد.

۱۳۰۵۶.امام على عليه السلام :تسليت دادن، بهشت را به ارمغان مى آورد.

۱۳۰۵۷.امام صادق عليه السلام :براى تسليت گفتن، همين اندازه كافى است كه صاحب مصيبت تو را ببيند.

2677

آنچه در تسليت دادن به سوگوار گفته مى شود

۱۳۰۵۸.امام على عليه السلام :رسول خدا صلى الله عليه و آله هرگاه تسليت مى داد، مى فرمود: خداوند پاداشتان دهد و شما را مشمول رحمت خويش گرداند. و هر گاه تبريك مى گفت، مى فرمود: خداوند به شما بركت دهد و مبارك گرداند.