۱۳۱۱۷.عنه عليه السلام :المُؤمِنُ في الدّنيا غَريبٌ ، لا يَجزَعُ مِن ذُلِّها، و لا يَتَنافَسُ ^۱ أهلَها في عِزِّها . ^۲

2688

آدابُ المَحَبَّةِ

۱۳۱۱۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أحبِبْ حَبيبَكَ هَونا ما فعَسى أن يَكونَ بَغيضَكَ يَوما ما ، و أبغِضْ بَغيضَكَ هَونا ما فعَسى أن يَكونَ حَبيبَكَ يَوما ما . ^۳

۱۳۱۱۹.عنه عليه السلام :إذا أحبَبتَ فلا تُكثِرْ . ^۴

۱۳۱۲۰.عنه عليه السلام :إن استَنَمتَ إلى وَدودِكَ فَأحرِزْ لَهُ مِن أمرِكَ ، و استَبقِ لَهُ مِن سِرِّكَ ما لَعَلَّكَ أن تَندَمَ عَلَيهِ وَقتا ما . ^۵

۱۳۱۲۱.عنه عليه السلام :إيّاكَ أن تُخرِجَ صَديقَكَ إخراجا يُخرِجُهُ عَن مَوَدَّتِكَ ، و استَبقِ لَهُ مِن اُنسِكَ مَوضِعا يَثِقُ بِالرُّجوعِ إلَيهِ . ^۶

(انظر) الملامة : باب 3538.
الأخ : باب 41.

۱۳۱۱۷.امام صادق عليه السلام :مؤمن در دنيا غريب است، از خوارى آن بى تابى نكند و براى [دستيابى به] عزّتش با مردم رقابت نورزد.

2688

ادب دوستى ورزيدن

۱۳۱۱۸.امام على عليه السلام :دوستت را در حدّ معتدل دوست بدار؛ زيرا ممكن است روزى دشمن تو شود و دشمنت را در حدّ ميانه دشمن بدار؛ زيرا شايد كه روزى دوست تو شود.

۱۳۱۱۹.امام على عليه السلام :هرگاه به كسى دوستى ورزيدى، زياده روى مكن.

۱۳۱۲۰.امام على عليه السلام :اگر به دوست خود اطمينان كردى، مقدارى از كارها و رازهاى خود را از او حفظ كن و براى خودت باقى نگه دار؛ زيرا ممكن است روزى از گفتن آنها پشيمان شوى.

۱۳۱۲۱.امام على عليه السلام :مبادا دوستت را چنان از خود برانى كه از دوستى با تو بيرون رود و قدرى از پيوند دوستيت را با او باقى بگذار تا به اتّكاى آن دوستى را از سر گيرد.

۱۳۱۰۷.عنه عليه السلام :بِالتَّوَدُّدِ تَتَأكَّدُ المَحَبَّةُ . ^۱

۱۳۱۰۸.عنه عليه السلام :رُبَّ مُتَوَدِّدٍ مُتَصَنِّعٌ . ^۲

۱۳۱۰۹.عنه عليه السلام :بحُسنِ العِشرَةِ تَدومُ المَوَدَّةُ . ^۳

۱۳۱۱۰.عنه عليه السلام :حُسنُ العِشرَةِ يَستَديمُ المَوَدَّةَ . ^۴

۱۳۱۱۱.عنه عليه السلام :بحُسنِ العِشرَةِ يَأنَسُ الرِّفاقُ . ^۵

۱۳۱۱۲.عنه عليه السلام :بحُسنِ العِشرَةِ تَدومُ الوُصلَةُ . ^۶

۱۳۱۱۳.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :التَّوَدُّدُ إلَى النّاسِ نِصفُ العَقلِ . ^۷

(انظر) عنوان 91 «المحبّة».

2687

الغَريبُ

۱۳۱۱۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :رُبَّ بَعيدٍ أقرَبُ مِن قَريبٍ ، و قَريبٍ أبعدُ مِن بَعيدٍ ، و الغَريبُ مَن لَم يَكُن لَهُ حَبيبٌ . ^۸

۱۳۱۱۵.عنه عليه السلام :فَقدُ الأحِبَّةِ غُربَةٌ . ^۹

۱۳۱۱۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :ثَلاثَةٌ لَيسَ مَعَهُنَّ غُربَةٌ : حُسنُ الأدَبِ ، و كفُّ الأذى ، و مُجانَبَةُ الرَّيبِ . ^۱۰

۱۳۱۰۷.امام على عليه السلام :با اظهار دوستى، رشته محبّت استوار مى شود.

۱۳۱۰۸.امام على عليه السلام :اى بسا كسى كه اظهار دوستى مى كند، امّا رياكار است.

۱۳۱۰۹.امام على عليه السلام :با خوشرفتارى، دوستى پايدار مى شود.

۱۳۱۱۰.امام على عليه السلام :خوشرفتارى، رشته دوستى را پايدار مى سازد.

۱۳۱۱۱.امام على عليه السلام :با حسن معاشرت است كه رفيقان با هم انس مى گيرند.

۱۳۱۱۲.امام على عليه السلام :با خوشرفتارى است كه پيوند دوستى برقرار مى ماند.

۱۳۱۱۳.امام كاظم عليه السلام :دوستى ورزيدن با مردم، نيمى از خرد است.

2687

غريب

۱۳۱۱۴.امام على عليه السلام :اى بسا دورى كه از هر نزديكى نزديكتر است و اى بسا نزديكى كه از هر دورى [از آدمى ]دورتر است، و غريب آن كسى است كه دوستى نداشته باشد.

۱۳۱۱۵.امام على عليه السلام :از دست دادن دوستان، غربت است.

۱۳۱۱۶.امام صادق عليه السلام :سه چيز است كه با وجود آنها غربت نيست: ادب و تربيتِ نيكو، بى آزارى، و دورى از شك.