۱۳۳۹۹.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :اللّهُمَّ إنّي أسألُكَ العافِيَةَ ، و أسألُكَ جَميلَ العافِيَةِ ، و أسألُكَ شُكرَ العافِيَةِ ، و أسألُكَ شُكرَ شُكرِ العافِيَةِ . ^۱

2729

الضَّنائِنُ

۱۳۴۰۰.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنَّ للّهِِ عزَّ و جلَّ عِبادا يَضُنُّ بِهِم عَنِ البَلاءِ ، يُحييهِم في عافِيَةٍ ، و يُدخِلُهُمُ الجَنَّةَ في عافِيَةٍ . ^۲

۱۳۴۰۱.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ للّهِِ تَعالى عِبادا يُحييهِم في عافِيَةٍ ، و يُميتُهُم في عافِيَةٍ ، و يُدخِلُهُمُ الجَنَّةَ في عافِيَةٍ . ^۳

۱۳۴۰۲.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنَّ للّهِِ عزَّ و جلَّ ضَنائنَ يَضُنُّ بِهِم عَنِ البَلاءِ ، فيُحييهِم في عافِيَةٍ ، و يَرزُقُهُم في عافِيَةٍ ، و يُميتُهُم في عافِيَةٍ ، و يَبعَثُهُم في عافِيَةٍ ، و يُسكِنُهُمُ الجَنَّةَ في عافِيَةٍ . ^۴

۱۳۴۰۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ للّهِِ عزَّ و جلَّ ضَنائنَ مَن خَلقِه يَغذوهُم بِنِعمَتِهِ ، و يَحبوهُم بِعافِيَتِهِ ، و يُدخِلُهُمُ الجَنَّةَ بِرَحمَتِهِ ، تَمُرُّ بِهِمُ البَلايا و الفِتَنُ لا تَضُرُّهُم شَيئا . ^۵

۱۳۳۹۹.امام كاظم عليه السلام :بار خدايا! من از تو عافيت مسألت دارم، عافيت نيكو عطايم كن و شكر بر عافيت و شكر بر شكرِ عافيت ارزانيم فرما.

2729

بندگان خاصّ

۱۳۴۰۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عزّ و جلّ را بندگانى است كه آنان را گرفتار بلا نمى گرداند. زندگى آنها را با عافيت قرين مى سازد و با عافيت به بهشتشان مى برد.

۱۳۴۰۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند متعال را بندگانى است كه زندگيشان را با عافيت مى گذراند و آنان را با عافيت مى ميراند و با عافيت به بهشتشان مى برد.

۱۳۴۰۲.امام باقر عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ را خاصگانى است كه آنان را از بلا نگه مى دارد، زندگيشان را قرين عافيت مى سازد، با عافيت روزيشان مى دهد، در عافيت مى ميراندشان، در عافيت مبعوثشان مى كند و با عافيت در بهشت جايشان مى دهد.

۱۳۴۰۳.امام صادق عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ را بندگان خاصّى است كه با نعمتِ خود آنان را تغذيه مى كند و عافيت خود را ارزانيشان مى دارد و با رحمت خود به بهشتشان مى برد. بلاها و فتنه ها بر آنها مى گذرد، اما زيانى به ايشان نمى رساند.

۱۳۳۹۴.الإمامُ زينَ العابدينُ عليه السلام :اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ و آلِه ، و ألبِسْني عافِيَتَكَ ......... عافِيَةَ الدّنيا و الآخِرَةِ ، و امنُنْ عَلَيَّ بِالصِّحَّةِ و الأمنِ و السَّلامَةِ في دِيني و بَدَني ، و البَصيرَةِ في قَلبي ، و النَّفاذِ في اُموري . ^۱

۱۳۳۹۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في الدّعاءِ ـ: و عافِنا مِن مَحذورِ البَلايا ، و هَب لَنا الصَّبرَ الجَميلَ عِندَ حُلولِ الرَّزايا . ^۲

۱۳۳۹۶.عنه عليه السلام :اللّهُمَّ أكرِمْني في مَجلِسي هذا كَرامَةً لا تُهينُني بَعدَها أبَدا ......... و عافِني عافِيَةً لا تَبتَليني بَعدَها أبَدا . ^۳

۱۳۳۹۷.عنه عليه السلام :اللّهُمَّ عافِني مِن شَرِّ ما يَنزِلُ مِنَ السَّماءِ إلَى الأرضِ ، و مِن شَرِّ ما يَعرُجُ فيها ، و مِن شَرِّ ما ذَرَأ في الأرضِ و ما يَخرُجُ مِنها . ^۴

۱۳۳۹۸.عنه عليه السلامـ و هُوَ يَذكُرُ دُعاءَ أبي ذَرٍّ المَعروفَ في السَّماءِ ـ: اللّهُمَّ إنّي أسألُكَ الإيمانَ بِكَ ، و التَّصديقَ بِنَبِيِّكَ ، و العافِيَةَ عَن جَميعِ البَلاءِ ، و الشُّكرَ عَلَى العافِيَةِ ، و الغِنى عَن شِرارِ النّاسِ . ^۵

۱۳۳۹۴.امام زين العابدين عليه السلام :بار خدايا! بر محمّد و خاندان او درود فرست و جامه عافيت بر من بپوشان ......... عافيت در دنيا و آخرت را و با [عطاىِ نعمتِ] تندرستى و امنيت و سلامتِ در دين و بدنم و بينايى در دلم و راه افتادن كارهايم، بر من منّت گذار.

۱۳۳۹۵.امام صادق عليه السلامـ در دعا ـگفت : ما را از بلاياى مخوف به سلامت دار و به ما در هنگام رسيدن مصيبتهاى بزرگ، صبر نيكو ارزانى دار.

۱۳۳۹۶.امام صادق عليه السلام :خدايا! در اين مجلس و وضع و حالى كه هستم مرا چنان گرامى دار كه زان پس هرگز خوار و حقيرم نگردانى ......... و چنان عافيتى عطايم فرما كه بعد از آن هرگز مبتلايم نفرمايى.

۱۳۳۹۷.امام صادق عليه السلام :بار خدايا! مرا از هر بدى كه از آسمان به زمين فرود مى آيد و از هر بدى و گزندى كه به آسمان فراز مى رود و از هر بدى كه در دل زمين افشانده مى شود و هر بدى كه از درونش بيرون مى آيد، به سلامت بدار.

۱۳۳۹۸.امام صادق عليه السلامـ در بيان دعاى معروف ابوذر در ميان اهل آسمان ـفرمود : بار خدايا! ايمان به خودت و باور به پيامبرت و عافيت از همه بلاها و شكر بر عافيت و بى نيازى از مردمانِ بد را، به من عطا فرما.