۱۲۰۳۵.عنه عليه السلام :إنَّ اللّهَ سُبحانَهُ جَعَلَ الطّاعةَ غَنيمَةَ الأكياسِ عِندَ تَفريطِ العَجَزَةِ . ^۱

۱۲۰۳۶.عنه عليه السلام :الغِيبَةُ جُهدُ العاجِزِ . ^۲

۱۲۰۳۷.عنه عليه السلام :و اللّهِإنَ امرَأً يُمَكِّنُ عَدُوَّهُ مِن نَفسِه يَعرُقُ لَحمَهُ، وَ يهشِمُ عَظمَهُ، و يَفري جِلدَهُ، لَعَظيمٌ عَجزُهُ، ضَعيفٌ ما ضُمَّتْ عَلَيهِ جَوانِحُ صَدرِهِ . ^۳

۱۲۰۳۸.عنه عليه السلامـ مِن وَصيَّتِه لاِبنِهِ الحَسَنِ عليه السلام في صِفَةِ اللّهِ سُبحانَهُ ـ: أوَّلٌ قَبلَ الأشياءِ بِلا أوّليَّةٍ، و آخِرٌ بَعدَ الأشياءِ بِلا نِهايَةٍ، عَظُمَ عَن أن تَثبُتَ رُبوبِيَّتُهُ بِإحاطَةِ قَلبٍ أو بَصَرٍ، فإذا عَرَفتَ ذلِكَ فافعَلْ كما يَنبَغي لِمِثلِكَ أن يَفعَلَهُ في صِغَرِ خَطَرِهِ، و قِلَّةِ مَقدِرَتِهِ، و كَثرَةِ عَجزِهِ، و عَظيمِ حاجَتِهِ إلى رَبِّهِ في طَلَبِ طاعتِهِ . ^۴

2493

أعجَزُ النّاسِ

۱۲۰۳۹.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنَّ مِن أعجَزِ العَجزِ رَجُلٌ لَقِيَ رَجُلاً فأعجَبَهُ نَحوُهُ، فلَم يَسألْهُ عَنِ اسمِهِ و نَسَبِهِ و مَوضِعِهِ . ^۵

۱۲۰۳۵.امام على عليه السلام :خداوند سبحان طاعت [خود] را در آن جايى كه نا توانان كوتاهى مى ورزند، غنيمت زيركان قرار داده است.

۱۲۰۳۶.امام على عليه السلام :غيبت كردن، كار شخص ناتوان است.

۱۲۰۳۷.امام على عليه السلام :به خدا سوگند، كسى كه دشمنش را بر خود چنان چيرگى دهد كه گوشتش را جدا سازد و استخوانش را بشكند و پوستش را بكَنَد، شخص بسيار ناتوان و بُزدلى است.

۱۲۰۳۸.امام على عليه السلامـ ضمن وصيت به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام در توصيف خداوند سبحان ـنوشت : آغازى است پيش از همه چيز و او را آغازى نيست و پايان همه چيز است و او را پايانى نيست؛ بزرگتر از آن است كه ربوبيّت او با احاطه دل، يا ديده اى ثابت شود. اكنون كه اينها را دانستى، آن گونه كه از چون تويى ناچيز و كم توان و پُر عجز و بسيار نيازمند به پروردگار، سزاوار است در پى طاعت او برآى.

2493

نا توان ترين مردم

۱۲۰۳۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از نا توان ترين نا توانها، مردى است كه به مرد ديگرى برخورَد و از رفتار او خوشش آيد و از نام و نسب و جاى او نپرسد.

2492

العَجزُ وَ العاجِزُ

۱۲۰۲۷.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنَّ اللّهَ تَعالى يَحمَدُ علَى الكَيسِ و يَلومُ عَلَى العَجزِ، فإذا غَلَبَكَ الشَّيءُ فقُلْ : حَسبِيَ اللّهُ و نِعمَ الوَكيلُ . ^۱

۱۲۰۲۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :العَجزُ سَبَبُ التَّضيِيعِ . ^۲

۱۲۰۲۹.عنه عليه السلام :العَجزُ مَهانَةٌ . ^۳

۱۲۰۳۰.عنه عليه السلام :ثَمَرَةُ العَجزِ فَوتُ الطَّلَبِ . ^۴

۱۲۰۳۱.عنه عليه السلام :العَجزُ آفَةٌ . ^۵

۱۲۰۳۲.عنه عليه السلام :العَجزُ اشتِغالُكَ بِالمَضمونِ لَكَ عَنِ المَفروضِ عَلَيكَ، و تَركُ القَناعَةِ بِما اُوتيتَ . ^۶

۱۲۰۳۳.عنه عليه السلام :العَجزُ مَعَ لُزومِ الخَيرِ خَيرٌ مِنَ القُدرَةِ مَعَ رُكوبِ الشَّرِّ . ^۷

۱۲۰۳۴.عنه عليه السلام :الطُّمَأنينَةُ إلى كلِّ أحَدٍ قَبلَ الاختِبارِ لَهُ عَجزٌ . ^۸

2492

ناتوانى و ناتوان

۱۲۰۲۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند عزّ و جلّ كياست و زيركى را مى ستايد و ناتوانى را سرزنش مى كند. پس، هرگاه چيزى بر تو چيره و غالب شد بگو: خدا مرا بس است و او نيكو وكيلى است.

۱۲۰۲۸.امام على عليه السلام :ناتوانى [در كارها]، سبب ضايع كردن است.

۱۲۰۲۹.امام على عليه السلام :ناتوانى، خوارى است.

۱۲۰۳۰.امام على عليه السلام :نتيجه ناتوانى، از دست شدن خواسته است.

۱۲۰۳۱.امام على عليه السلام :ناتوانى، آفت است.

۱۲۰۳۲.امام على عليه السلام :ناتوانى آن است كه با پرداختن به آنچه برايت تضمين شده (روزى)، از آنچه بر تو واجب گشته است (واجبات الهى) باز بمانى و به آنچه داده شده اى قناعت نكنى.

۱۲۰۳۳.امام على عليه السلام :نا توانى اى كه با خير همراه باشد، بهتر از قدرتى است كه شرّ در پى آورد.

۱۲۰۳۴.امام على عليه السلام :اعتماد كردن به هر كسى پيش از آزمودن او، ناتوانى است.