۱۴۶۴۴.الإمامُ الباقرُ عليه السلامـ في قَولِه تَعالى :«وَ كُلَّ إنْسانٍ ألْزَمْناهُ طائرَهُ في عُنُقِه»ـ: يَقولُ : خَيرُهُ و شَرُّهُ مَعَهُ حَيثُ كانَ ، لا يَستَطيعُ فِراقَهُ حَتّى يُعطى كِتابَهُ يَومَ القِيامَةِ بِما عَمِلَ . ^۱

۱۴۶۴۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في قولِهِ تَعالى ـ: «اِقْرَأْ كِتابَكَ كَفى بِنَفْسِكَ اليَومَ» ـ : يُذَكَّرُ العَبدُ جَميعَ ما عَمِلَ و ما كُتِبَ عَلَيهِ ؛ كأنَّهُ فَعَلَهُ تِلكَ السّاعَةِ ، فلِذلكَ قالوا : «يا وَيْلَتَنا ما لِهذا الكِتابِ لا يُغادِرُ صَغيرَةً وَ لا كَبيرَةً إلاّ أحْصاها» ؟! ^۲

۱۴۶۴۶.تفسير العيّاشي عن الإمام الصّادقِ عليه السلام :إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ دُفِعَ إلَى الإنسانِ كِتابُه ، ثُمَّ قيلَ لَهُ : اقرَأهُ .[قالَ الرّاوي: ]قُلتُ : فيَعرِفُ ما فيهِ ؟ فقالَ : إنَّهُ يَذكُرُهُ فَما مِن لَحظَةٍ و لا كَلِمَةٍ و لا نَقْلِ قَدَمٍ و لا شَيءٍ فَعَلَهُ إلاّ ذَكَرَهُ ؛ كأنَّهُ فَعَلَهُ تِلكَ السّاعَةَ ، فلِذلكَ قالوا : «يا وَيْلَتَنا ما لِهذا الكِتابِ لا يُغادِرُ صَغيرَةً وَ لا كَبيرَةً إلاّ أحْصاها» ». ^۳

۱۴۶۴۴.امام باقر عليه السلامـ درباره آيه «كردار نيك و بد هر كس به گردن او آويخته شده است» ـفرمود : هر جا كه باشد نيك و بد او نيز با اوست و نمى تواند از آنها جدا شود،تا آن كه در روز قيامت نامه اعمالش به او داده مى شود.

۱۴۶۴۵.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «بخوان نامه ات را امروز تو براى رسيدگى به حسابت بسنده اى» ـفرمود : تمام كارهايى را كه بنده انجام داده و آنچه براى او نوشته شده است، به او يادآورى مى شود به طورى كه گويى در همان لحظه انجامشان داده است. به همين دليل مى گويند : «واى بر ما! اين چه نامه اى است كه هيچ ريز و درشتى را از قلم نينداخته است».

۱۴۶۴۶.تفسير العيّاشى :امام صادق عليه السلام فرمود : چون روز قيامت شود كار نامه انسان به او داده مى شود و مى گويند : آن را بخوان. [راوى مى گويد :] عرض كردم: آنچه را در آن كار نامه هست مى شناسد؟ حضرت فرمود : هيچ نگاهى نكرده و هيچ كلمه اى نگفته و هيچ قدمى برنداشته و هيچ كارى انجام نداده باشد، مگر اين كه در آن نامه ذكر شده است و او آنها را به ياد آورد به طورى كه گويى همان لحظه آنها را انجام داده است. به همين دليل مى گويند : «واى بر ما! اين چه نامه اى است كه هيچ ريز و درشتى را از قلم نينداخته است ».

۱۴۶۴۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اِعلَموا عِبادَ اللّهِ أنَّ عَلَيكُم رَصَدا مِن أنفُسِكُم ، و عُيونا مِن جَوارِحِكُم ، و حُفّاظَ صِدقٍ يَحفَظونَ أعمالَكُم ، و عَدَدَ أنفاسِكُم ! ^۱

۱۴۶۴۱.عنه عليه السلام :إنَّ اللّهَ سُبحانَهُ و تَعالى لا يَخفى عَلَيهِ ما العِبادُ مُقتَرِفونَ في لَيلِهِم و نَهارِهِم ، لَطُفَ بِه خُبرا ، و أحاطَ بِه عِلما ، أعضاؤكُم شُهودُهُ ، و جَوارِحُكُم جُنودُهُ ، و ضَمائرُكُم عُيونُهُ ، و خَلَواتُكُم عِيانُهُ . ^۲

۱۴۶۴۲.عنه عليه السلام :خُتِمَ عَلى الأفواهِ فَلا تَكَلَّمُ ، و قَد تَكَلَّمَتِ الأيدي ، و شَهِدَتِ الأرجُلُ ، و نَطَقَتِ الجُلودُ بِما عَمِلوا فَلا يَكتُمونَ اللّهَ حَديثا . ^۳

۱۴۶۴۳.عنه عليه السلام :ثُمَّ نَظَمَ تَعالى ما فَرَضَ عَلَى السَّمعِ و البَصَرِ و الفَرجِ في آيَةٍ واحِدَةٍ ، فقالَ : «ما كُنتُم تَستَتِرونَ أن يَشْهَدَ عَلَيكُم سَمعُكُم وَ لا أبْصارُكُم و لا جُلودُكُم و لكنْ ظَنَنْتُم أنَّ اللّهَ لا يَعلَمُ كَثيرا مِمّا تَعمَلونَ» يَعني بِالجُلودِ هاهُنا : الفُروجَ . ^۴

۱۴۶۴۰.امام على عليه السلام :بدانيد اى بندگان خدا كه ديده بانانى از خود شما و جاسوسانى از اعضاى بدن شما و نگه دارندگان راستگويى كه كردارهاى شما و شمار نفسهايتان را حفظ مى كنند، بر شما گماشته شده اند.

۱۴۶۴۱.امام على عليه السلام :آنچه را كه بندگان در شب و روز خود انجام مى دهند بر خداوند پاك و بزرگ پوشيده نيست. به كوچكترين كارشان آگاه و به كردارشان داناست و احاطه دارد. اعضاى بدن شما گواهان اويند و اندامهايتان سپاهيان او و ضميرهايتان جاسوسان او و خلوتهايتان نزد او آشكار است.

۱۴۶۴۲.امام على عليه السلام :دهانها مُهر شوند و سخن نگويند و دستها به سخن آيند و پاها گواهى دهند و پوستها آن چه را انجام داده اند، بازگو كنند و هيچ سخنى را براى خدا ناگفته نگذارند.

۱۴۶۴۳.امام على عليه السلام :سپس خداوند متعال وظيفه اى را كه بر گوش و چشم و آلت تناسلى مقرّر فرمود، در يك آيه فراهم آورد و فرمود : «از اين كه گوش شما و چشمها و پوستهايتان بر ضدّ شما گواهى دهند چيزى را پنهان نمى داشتيد، بلكه گمان مى كرديد كه خدا بسيارى از كارهايى را كه مى كنيد نمى داند»، مقصود خداوند از پوستها در اين جا آلات تناسلى است.