۱۵۳۰۱.عنه عليه السلام :ما بالُكُم تَفرَحُونَ باليَسيرِ مِنَ الدنيا تُدرِكُونَهُ ، و لا يَحزُنُكُمُ الكثيرُ منَ الآخِرَةِ تُحرَمُونَهُ ؟ ! و يُقلِقُكُم اليَسيرُ مِنَ الدنيا يَفُوتُكُم ، حتّى يَتَبَيَّنَ ذلكَ في وُجوهِكُم ؟ ! ۱
۱۵۳۰۲.عنه عليه السلام :وَيحَ ابنِ آدمَ ما أغفَلَهُ ، و عن رُشدِهِ ما أذهَلَهُ ! ۲
۱۵۳۰۳.عنه عليه السلامـ مِن كلامٍ لَهُ بعدَ تلاوَتِهِ :«ألْهاكُمُ التَّكاثُرُ حَتّى زُرْتُمُ المَقابِرَ»ـ: يا لَهُ مَراما ما أبعَدَهُ ! و زَورا ما أغفَلَهُ ! و خَطَرا ما أفظَعَهُ ! ۳
۱۵۳۰۴.عنه عليه السلام :كيفَ يُراعِي النَبْأةَ مَن أصَمَّتْهُ الصَّيحَةُ ؟ ! ۴
۱۵۳۰۵.عنه عليه السلام :فَيا لَها حَسرَةً على كُلِّ ذِي غَفلَةٍ أن يكونَ عُمُرُهُ علَيهِ حُجَّةً، و أن تُؤَدِّيَهُ أيّامُهُ إلَى الشَّقوَةِ ! ۵
۱۵۳۰۶.عنه عليه السلام :كَم مِن غافِلٍ يَنسِجُ ثَوبا لِيَلبَسَهُ و إنّما هُو كَفَنُهُ ! و يَبنِي بَيتا لِيَسكُنَهُ و إنّما هو مَوضِعُ قَبرِهِ ! ۶
۱۵۳۰۱.امام على عليه السلام :چه شده است كه با دست يافتن به اندكى از دنيا شاد مى شويد و براى از دست دادن نعمت فراوان آخرت اندوهگين نمى شويد؟! و اندك چيز دنيا كه از كفتان مى رود، شما را نگران مى سازد، چندان كه آثار اين نگرانى در چهره هاى شما آشكار مى شود؟! .
۱۵۳۰۲.امام على عليه السلام :واى بر فرزند آدم كه چه غافل است و از رشد (صلاح) سرگشته و گم كرده راه!
۱۵۳۰۳.امام على عليه السلامـ بعد از تلاوت آيه «فخر فروشى بر يكديگر شما را به خود مشغول ساخت چندان كه به زيارت گورها رفتيد» ـفرمود: واى كه چه مقصدِ دورى! و چه زيارت كنندگان غافلى! و چه افتخار كردن زشت و رسوايى!
۱۵۳۰۴.امام على عليه السلام :آن كه فرياد را نشنيده است، چگونه صداى آهسته را بشنود؟
۱۵۳۰۵.امام على عليه السلام :اى دريغ بر هر غافلى كه عمرش بر ضد او حجت باشد و روزهاى عمرش، او را به سوى شور بختى كشانَد.
۱۵۳۰۶.امام على عليه السلام :اى بسا غافلى كه پارچه اى مى بافد تا آن را بپوشد، اما كفن او مى شود و خانه اى مى سازد تا در آن بنشيند، اما همان جا قبر او مى شود.
