۱۵۳۷۸.عنه عليه السلام :يَهلِكُ فِيَّ رَجُلانِ : مُحِبٌّ مُفرِطٌ ، و باهِتٌ مُفتَرٍ . ^۱

۱۵۳۷۹.عنه عليه السلام :اللّهُمّ إنّي بَرِيءٌ مِنَ الغُلاةِ كَبَراءَةِ عيسَى بنِ مَريمَ مِنَ النَّصارى ، اللّهُمّ اخذُلْهُم أبَدا ، و لا تَنصُرْ مِنهُم أحَدا . ^۲

۱۵۳۸۰.عنه عليه السلام :إيّاكُم و الغُلُوَّ فِينا ، قُولُوا إنّا عَبِيدٌ مَربُوبُونَ ، و قُولوا في فَضلِنا ما شِئتُم . ^۳

۱۵۳۸۱.عنه عليه السلام :لا تَتَجاوَزوا بنا العُبوديَّةَ ثُمّ قُولوا ما شِئتُم و لن تَبلُغُوا ، و إيّاكُم و الغُلُوَّ كَغُلُوِّ النَّصارى ؛ فإنّي بَريءٌ مِن الغالِينَ . ^۴

۱۵۳۸۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :جاءَ رَجُلٌ إلى رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله فقالَ : السلامُ علَيكَ يا رَبِّي ! فقالَ : مالَكَ لَعَنَكَ اللّهُ رَبِّي و رَبُّكَ اللّهُ ، أما وَ اللّهِ لكُنتَ ما عَلِمتُكَ لَجَبانا فِي الحَربِ لَئيما فِي السِّلمِ . ^۵

۱۵۳۸۳.عنه عليه السلام :أتى قَومٌ أميرَ المؤمنينَ عليهِ السلامُ فقالوا : السلامُ علَيكَ يا رَبَّنا ! فاستَتابَهُم فلم يَتُوبُوا ، فَحَفَرَ لَهُم حَفيرَةً و أوقَدَ فيها نارا ، و حَفَرَ حَفيرَةً اُخرى إلى جانِبِها و أفضى ما بَينَهُما ، فلَمّا لم يَتُوبُوا ألقاهُم فِي الحَفيرَةِ ، و أوقَدَ فِي الحَفيرَةِ الاُخرى (نارا) حتّى ماتُوا . ^۶

۱۵۳۷۸.امام على عليه السلام :در باب من دو كس هلاك مى شوند : دوستدارى كه زياده روى كند و دروغزنى كه افترا بندد.

۱۵۳۷۹.امام على عليه السلام :بار خدايا! همچنان كه عيسى بن مريم از نصارا بيزارى جست، من نيز از غاليان [در حقّ خود] بيزارم؛ بار خدايا! آنان را براى هميشه تنها و بى ياور گذار و هيچ كدام آنان را يارى مرسان.

۱۵۳۸۰.امام على عليه السلام :از غلو كردن درباره ما بپرهيزيد و ما را بندگان پروريده بدانيد. آن گاه هر چه خواستيد در فضيلت ما بگوييد.

۱۵۳۸۱.امام على عليه السلام :ما را از مرزِ بندگى [خدا] فراتر نبريد؛ آن گاه هر چه خواستيد بگوييد، كه كم گفته ايد. زنهار كه مانند نصارا غلو كنيد؛ زيرا من از غلو كنندگان بيزارم.

۱۵۳۸۲.امام صادق عليه السلام :مردى خدمت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد : درود بر تو اى پروردگار من!حضرت فرمود: تو را چه شده است؟ لعنت خدا بر تو باد، پروردگار من و پروردگار تو اللّه است. هان! به خدا سوگند، از زمانى كه مى دانم، تو فردى بودى، در جنگ ترسو و در زمان صلح پستْ خو .

۱۵۳۸۳.امام صادق عليه السلام :عده اى نزد امير المؤمنين عليه السلام آمدند و عرض كردند : درود بر تو اى پروردگار ما! حضرت از آنها خواست توبه
كنند (از اين عقيده خود دست بردارند) اما آنها توبه نكردند. پس، امام گودالى كند و در آن آتشى برافروخت و در كنار آن گودال ديگرى كند و ميان آن دو نقبى زد. وقتى آن عده توبه نكردند، حضرت آنان را در گودال انداخت و در گودال ديگر آتش افروخت تا اين كه مردند.

۱۵۳۷۳.عنه صلى الله عليه و آلهـ لعليٍّ عليه السلام ـ: و الذي نفسِي بِيَدِهِ ، لولا أنِّي اُشفِقُ أن يقولَ طَوائفُ مِن اُمَّتي فيكَ ما قالَتِ النَّصارى في ابنِ مَريمَ ، لَقُلتُ اليَومَ فيكَ مَقالاً لا تَمُرُّ بِمَلَأٍ مِن الناسِ إلاّ أخَذُوا التُّرابَ مِن تَحتِ قَدَمَيكَ لِلبَرَكَةِ . ^۱

۱۵۳۷۴.عنه صلى الله عليه و آلهـ لعليّ عليه السلام ـ: لولا أنِّي أخافُ أن يقالَ فيكَ ما قالَتِ النَّصارى فِي المَسيحِ ، لَقُلتُ اليَومَ فيكَ مَقالَةً لا تَمُرُّ بِمَلَأٍ مِن المُسلمينَ إلاّ أخَذُوا تُرابَ نَعلَيكَ و فَضلَ وَضُوئكَ يَستَشفُونَ بهِ ، و لكنْ حَسبُكَ أن تكونَ مِنّي و أنا مِنك تَرِثُني و أرِثُكَ . ^۲

۱۵۳۷۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :يَهلِكُ فِيَّ اثنانِ و لا ذَنبَ لي : مُحِبٌّ مُفْرِطٌ ، و مُبغِضٌ مُفَرِّطٌ . ^۳

۱۵۳۷۶.عنه عليه السلام :يَهلِكُ فِيَّ رَجُلانِ : مُحِبٌّ مُفرِطٌ يُقَرِّظُني بما ليسَ لي ، و مُبغِضٌ يَحمِلُهُ شَنَآني على أن يَبهَتَني . ^۴

۱۵۳۷۷.عنه عليه السلام :هَلَكَ فِيَّ رَجُلانِ : مُحِبٌّ غالٍ ، و مُبغِضٌ قالٍ . ^۵

۱۵۳۷۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به على عليه السلام ـفرمود : سوگند به آن كه جانم در دست اوست، اگر نمى ترسيدم كه گروههايى از امّت من درباره تو همان بگويند كه مسيحيان درباره عيسى بن مريم گفتند،امروز درباره تو سخنى مى گفتم كه بر هيچ جماعتى از مردم نگذرى، مگر اين كه از زير پاى تو براى تبرّك خاك بردارند.

۱۵۳۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ به على عليه السلام ـفرمود: اگر نمى ترسيدم كه مردم درباره تو همان گويند كه مسيحيان درباره عيسى گفتند، امروز درباره تو سخنى مى گفتم كه بر هيچ جماعتى از مسلمانان نگذرى، مگر اين كه خاك كفشها و زيادى آب وضوى تو را براى طلب شفا بردارند. اما تو را همين بس كه تو از من هستى و من از تو هستم، تو از من ارث [انبيا و اوصيا را ]مى برى و من از تو ارث مى برم.

۱۵۳۷۵.امام على عليه السلام :در باب من دو گروه هلاك مى شوند، در حالى كه من بى گناهم : دوست افراطى و دشمن افراطى.

۱۵۳۷۶.امام على عليه السلام :در باب من دو كس هلاك مى شوند : يكى دوست افراطى كه در ستايش من چيزهايى مى گويد كه در خور من نيست و ديگرى دشمنى كه عداوتش با من او را وا مى دارد تا به من بهتان زند.

۱۵۳۷۷.امام على عليه السلام :در باب من دو كس به هلاكت افتادند : دوست افراطى و دشمن كينه ورز.