3075

ميراثُ الغِناءِ

۱۵۵۰۲.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :الغِناءُ رُقْيَةُ الزِّنا . ^۱

۱۵۵۰۳.عنه صلى الله عليه و آله :ثلاثٌ يُقسِينَ القَلبَ : استِماعُ اللهوِ ، و طَلَبُ الصَّيدِ ، و إتيانُ بابِ السُّلطانِ . ^۲

۱۵۵۰۴.عنه صلى الله عليه و آله :أربعٌ يُفسِدنَ القَلبَ و يُنبِتنَ النِّفاقَ فِي القَلبِ كما يُنبِتُ الماءُ الشَّجَرَ : استِماعُ اللهوِ ، و البَذاءُ ، و إتيانُ بابِ السُّلطانِ ، و طَلَبُ الصَّيدِ . ^۳

۱۵۵۰۵.عنه صلى الله عليه و آله :الغِناءُ يُنبِتُ النِّفاقَ فِي القَلبِ كما يُنبِتُ الماءُ الزَّرعَ . ^۴

۱۵۵۰۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :الغِناءُ يُورِثُ النِّفاقَ . ^۵

۱۵۵۰۷.عنه عليه السلام :الغِناءُ عُشُّ النِّفاقِ . ^۶

3075

ميراث خنياگرى

۱۵۵۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آوازه خوانى، طلسم زناست.

۱۵۵۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه چيز دل را سخت مى گرداند : شنيدن لهو، شكار كردن، و آمد و شد به دربار سلطان.

۱۵۵۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :چهار چيز است كه دل را تباه مى كند و نفاق در دل مى روياند، همچنان كه آب درخت را مى روياند : گوش دادن به سخنان لهو و بيهوده، بد زبانى، آمد و شد به دربار سلطان و شكار كردن.

۱۵۵۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آوازه خوانى، نفاق در دل مى روياند همچنان كه آب، زراعت را.

۱۵۵۰۶.امام صادق عليه السلام :آوازه خوانى، از خود نفاق بر جاى مى گذارد.

۱۵۵۰۷.امام صادق عليه السلام :آوازه خوانى، لانه نفاق است.

۱۵۵۰۰.الإمامُ الرِّضا عليه السلامـ لمّا سَأَلَهُ محمّدُ بنُ أبي عَبّادٍ عنِ السَّماعِ، و كانَ مُشتَهرا بالسَّماعِ، و شُربِ النَّبيذِ ـ: لأِهلِ الحِجازِ رَأيٌ فيهِ، و هُو في حَيِّزِ الباطِلِ و اللَّهوِ، أ ما سَمِعتَ اللّهَ تَعالى يقولُ «و إذا مَرُّوا بِاللَّغوِ مَرُّوا كِراما»^۱ . ^۲

۱۵۵۰۱.سنن أبي داوود عن نافع :سَمِعَ ابنُ عُمَرَ مِزمارا ، قالَ : فَوَضَعَ إصبَعَيهِ على اُذُنَيهِ و نَأى عنِ الطريقِ ، و قالَ لي : يا نافِعُ ، هل تَسمَعُ شيئا ؟ قالَ : فقلتُ : لا ، قالَ : فَرَفَعَ إصبَعَيهِ مِن اُذُنَيهِ ، و قالَ : كنتُ مَعَ النبيِّ صلى الله عليه و آله فَسَمِعَ مِثلَ هذا فَصَنَعَ مثلَ هذا . ^۳

۱۵۵۰۰.امام رضا عليه السلامـ در پاسخ به سؤال محمّد بن ابى عبّاد كه به آوازه خوانى و شرابخوارى شهره بود و درباره آوازه خوانى سؤال كرد ـفرمود : اهل حجاز در اين باره رأى و نظرى دارند. در حالى كه اين عمل به منزله باطل و لهو است. مگر نشنيده اى كه خداوند تعالى مى فرمايد : «و چون بر لغو بگذرند، با بزرگوارى مى گذرند».

۱۵۵۰۱.سنن أبى داوودـ به نقل از نافع ـ: ابن عمر آواز نى اى را شنيد. انگشتانش را در گوشهاى خود كرد و دور شد و به من گفت : اى نافع! چيزى مى شنوى؟ من گفتم : نه. در اين هنگام انگشتانش را از گوشهاى خود برداشت و گفت : من همراه پيامبر صلى الله عليه و آله بودم كه چنين صدايى را شنيد و يك چنين كارى كرد.