۱۵۵۶۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :يَأتي علَى الناسِ زَمانٌ عَضُوضٌ ، يَعَضُّ المُوسِرُ فيهِ على ما في يَدَيهِ و لم يُؤمَرْ بذلكَ ، قالَ اللّهُ سبحانَهُ : «و لا تَنْسَوُا الفَضْلَ بَيْنَكُم»^۱ تُنهَدُ فيهِ الأشرارُ ، و تُستَذَلُّ الأخيارُ ، و يُبايَعُ المُضطَرُّونَ ، و قد نَهى رسولُ اللّهِ عن بَيعِ المُضطَرِّينَ . ^۲

۱۵۵۷۰.عنه عليه السلام :يَأتي علَى الناسِ زَمانٌ لا يُقَرَّبُ فيهِ إلاّ الماحِلُ ، و لا يُظَرَّفُ فيهِ إلا الفاجِرُ ، و لا يُضَعَّفُ فيهِ إلاّ المُنصِفُ ، يَعُدُّونَ الصَّدقَةَ فيهِ غُرما ، و صِلَةَ الرَّحِمِ مَنّا ، و العِبادَةَ استِطالَةً علَى الناسِ! ^۳

۱۵۵۷۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :يأتي علَى الناسِ زَمانٌ ليسَ فيهِ شيءٌ أعَزَّ مِن أخٍ أنِيسٍ، و كَسبِ دِرهَمِ حلالٍ . ^۴

۱۵۵۶۹.امام على عليه السلام :روزگارى دشوار و گزنده بر مردم بيايد كه در آن، توانگر، مال خويش را به دندان گيرد (انفاق نكند) در حالى كه به اين كار فرمان داده نشده، بلكه خداوند سبحان فرموده است : «احسان كردن به يكديگر را فراموش نكنيد». در آن زمان بَدان بلند پايه گردند و نيكان به ضعف و خوارى كشيده شوند. و با مردمان مضطرّ و درمانده معامله شود در حالى كه پيامبر خدا از معامله با درماندگان نهى فرموده است.

۱۵۵۷۰.امام على عليه السلام :زمانى بر مردم بيايد، كه در آن زمان جز سخنْ چين، كسى مقرّب و محبوب نباشد و جز نابكار را زيرك نشمرند و جز منصف را ناتوان و زبون ندانند. در آن زمان صدقه (زكات) را خسارت مى شمارند و صله رحم را منّتى كه بر خويشان مى نهند و عبادت را مايه برترى بر مردم.

۱۵۵۷۱.امام صادق عليه السلام :زمانى بر مردم مى آيد، كه در آن زمان چيزى كميابتر از برادرىْ همدم و به دست آوردن درهمى حلال نيست.

۱۵۵۶۵.عنه صلى الله عليه و آله :يَأتي علَى الناسِ زَمانٌ الصابِرُ على دِينِهِ مِثلُ القابِضِ علَى الجَمرَةِ بِكَفِّهِ ، (فإن كانَ في ذلكَ الزَّمانِ ذِئبا و إلاّ أكَلَتهُ الذِّئابُ) . ^۱

۱۵۵۶۶.عنه صلى الله عليه و آله :و الذي بَعَثَني بالحَقِّ لَيأتي علَى الناسِ زَمانٌ يَستَحِلُّونَ الخَمرَ يُسَمُّونَهُ النَّبيذَ ، علَيهِم لَعنَةُ اللّهِ و المَلائكةِ و الناسِ أجمَعينَ . ^۲

۱۵۵۶۷.عنه صلى الله عليه و آله :يَأتي علَى الناسِ زَمانٌ يَخلُقُ القرآنُ في قُلوبِ الرِّجالِ كما تَخلُقُ الثِّيابُ علَى الأبدانِ . ^۳

۱۵۵۶۸.عنه صلى الله عليه و آله :سيَأتي زَمانٌ على اُمَّتي لا يَعرِفُونَ العُلَماءَ إلاّ بثَوبٍ حَسَنٍ ، و لا يَعرِفُونَ القرآنَ إلاّ بصَوتٍ حَسَنٍ ، و لا يَعبُدُونَ اللّهَ إلاّ في شَهرِ رَمَضانَ ، فإذا كانَ كذلِكَ سَلَّطَ اللّهُ علَيهِم سُلطانا لا عِلمَ لَهُ ، و لا حِلمَ لَهُ ، و لا رَحمَ لَهُ . ^۴

۱۵۵۶۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :زمانى بر مردم مى آيد كه شكيباىِ بر دين، مانند كسى است كه اخگرى را در كف خويش گرفته باشد؛ در آن زمان اگر انسان گرگ باشد [ مى تواند زندگى كند] و گر نه گرگها او را مى خورند !

۱۵۵۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سوگند به آن كه مرا به حق برانگيخت، قطعا زمانى بر مردم فرا رسد، كه شراب را حلال شمرند و نام نبيذ روى آن مى گذارند. لعنت خدا و همه فرشتگان و مردم بر آنان باد.

۱۵۵۶۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :روزگارى بر مردم بيايد كه قرآن در دلهاى مردم كهنه و فرسوده شود، همچنان كه لباسها بر بدنها كهنه و فرسوده مى شود.

۱۵۵۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بزودى زمانى بر امّت من بيايد كه علما را جز به لباس نيكو نشناسند و قرآن را جز به صداى خوش و خدا را جز در ماه رمضان عبادت نكنند. پس، هرگاه چنين زمانى فرا رسد، خداوند فرمانروايى بر آنان مسلّط گرداند كه نه علم دارد و نه بردبارى و نه رحم.