۱۴۹۷۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ عِند تِلاوَتِهِ«يا أيُّها الإنسانُ ما غَرَّكَ بربِّكَ الكريمِ»ـ: أدحَضُ مَسؤولٍ حُجّةً ، و أقطَعُ مُغتَرٍّ مَعذِرَةً ، لَقَد أبرَحَ جَهالَةً بنفسِهِ ، يا أيُّها الإنسانُ ما جَرَّأكَ على ذَنبِكَ ؟ ! و ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ ؟ ! و ما أنَّسَكَ بِهَلَكَةِ نَفسِكَ ؟ ! ^۱

۱۴۹۷۷.عنه عليه السلام :الحَذَرَ الحَذَرَ أيُّها المغرورُ ! و اللّهِ ، لقد سَتَرَ حتّى كأنَّهُ قد غَفَرَ! ^۲

۱۴۹۷۸.عنه عليه السلام :إنّ مِن العِصمَةِ ألاّ تَغتَرُّوا بِاللّهِ . ^۳

۱۴۹۷۹.عنه عليه السلام :إنَّ مِنَ الغِرَّةِ باللّهِ أن يُصِرَّ العَبدُ علَى المَعصيَةِ و يَتَمَنّى علَى اللّهِ المَغفِرَةَ . ^۴

۱۴۹۸۰.عنه عليه السلام :كم مِن مُستَدرَجٍ بالإحسانِ إلَيهِ ، و مَغرورٍ بِالسَّترِ علَيهِ ، و مَفتونٍ بِحُسنِ القَولِ فيهِ ! . ^۵

۱۴۹۷۶.امام على عليه السلامـ وقتى آيه «اى انسان! چه چيز تو را به پروردگار كريمت مغرور (دلير) كرده است» را تلاوت كرد ـفرمود : انسانى كه در اين آيه مورد خطاب و سؤال است، هر دليلى براى مغرور شدنش به خدا بياورد دليلش بر باطل است و عذر و بهانه اش از عذر و بهانه هر فريب خورده ديگرى بى پايه تر و جهالتْ وجود او را سخت فرا گرفته است. اى انسان! چه چيز تو را به گناه كردن دلير كرده است؟ چه چيز تو را به پروردگارت مغرور و گستاخ كرده است؟ چه چيز تو را به نابود كردن نفست خو داده است؟

۱۴۹۷۷.امام على عليه السلام :زنهار، زنهار، اى فريب خورده! به خدا سوگند كه او چنان [گناهان را ]پوشانده، كه گويى بخشيده است.

۱۴۹۷۸.امام على عليه السلام :يكى از عوامل مصون ماندن از گناهان، اين است كه به خدا مغرور نشويد (به او طمع بيهوده مبنديد و خود را از عذاب او ايمن مپنداريد).

۱۴۹۷۹.امام على عليه السلام :پا فشارى كردن بنده در معصيت و آرزوى آمرزش داشتن از خدا، مغرور شدن به خداست.

۱۴۹۸۰.امام على عليه السلام :بسا كسانى كه با احسان خداوند اندك اندك به عذاب حق نزديك شده اند و به خاطر پوشاندن گناهانشان مغرور و فريفته شده اند و به سبب تعريف و تمجيد [مردمان ]از آنان به فتنه و تباهى افتاده اند!

2996

الاِغتِرارُ بِاللّهِ

الكتاب :

يا أَيُّها الاْءِنْسانُ ما غَرَّكَ بِرَبِّكَ الْكَرِيمِ * الَّذِي خَلَقَكَ فَسَوَّاكَ فَعَدَلَكَ * فِي أَيِّ صُورَةٍ ما شاءَ رَكَّبَكَ» . ^۱

الحديث :

۱۴۹۷۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :حَبَّذا نَومُ الأكياسِ و فِطرُهُم ، كيفَ يَغبَنُونَ سَهَرَ الحَمقى و اجتِهادَهُم ، و لَمِثقالُ ذَرَّةٍ مِن صاحِبِ تَقوى و يَقينٍ أفضَلُ مِن مِلْ ءِ الأرضِ مِن المُغتَرِّينَ؟! ^۲

۱۴۹۷۴.عنه صلى الله عليه و آله :يا بنَ مَسعودٍ ، لا تَغتَرَّنَّ بِاللّهِ ، و لا تَغتَرَّنَّ بصَلاحِكَ و عِلمِكَ و عَمَلِكَ و بِرِّكَ و عبادَتِكَ . ^۳

۱۴۹۷۵.عنه صلى الله عليه و آله :لا تَغتَرُّوا بِاللّهِ ؛ فإنَّ اللّهَ لو أغفَلَ شيئا لأغفَلَ الذَّرَّةَ و الخَردَلَةَ و البَعوضَةَ ^۴ . ^۵

2996

مغرور شدن به خدا

قرآن :

«اى انسان! چه چيز تو را به پروردگار كريمت مغرور (دلير) كرده است. آن كه تو را بيافريد و اعضايت تمام گردانيد و اعتدالت بخشيد. و به هر صورتى كه خواست تو را تركيب داد».

حديث :

۱۴۹۷۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خوشا خفتن و خوردن هوشياران، چگونه زيان كنند در مقابل شب زنده دارىِ نابخردان و سخت كوشىِ آنان در عبادت، كه عبادت ناچيز پرهيزگارِ اهل يقين بهتر از يك دنيا عبادتِ فريفتگان است .

۱۴۹۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اى پسر مسعود! به خدا مغرور مشو و به پاكى و علم و عمل و نيكى و عبادت خود، فريفته مگرد.

۱۴۹۷۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به خدا مغرور مشويد؛ زيرا اگر قرار بود خدا چيزى را ناديده بگيرد، هر آينه «ذره» و «خردل» و «پشه» را ناديده مى گرفت . ^۶