۱۵۹۵۶.عنه عليه السلامـ في صفةِ أهلِ الذِّكرِ ـ: فَلَو مَثَّلتَهُم لِعَقلِكَ في مَقاوِمِهِمُ المَحمودَةِ ، و مَجالِسِهِمُ المَشهودَةِ ، و قد نَشَرُوا دَواوينَ أعمالِهِم ، و فَرَغُوا لِمُحاسَبَةِ أنفُسِهِم على كُلِّ صَغيرَةٍ و كَبيرَةٍ اُمِرُوا بها فَقَصَّرُوا عَنها ، أو نُهُوا عَنها فَفَرَّطُوا فيها ! ^۱

۱۵۹۵۷.عنه عليه السلام :مَن حَلُمَ لم يُفَرِّطْ في أمرِهِ ، و عاشَ في الناسِ حَميدا . ^۲

۱۵۹۵۸.عنه عليه السلام :الجَنَّةُ غايَةُ السابِقينَ ، و النارُ غايَةُ المُفَرِّطِينَ . ^۳

۱۵۹۵۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَن فَرَّطَ تَوَرَّطَ . ^۴

۱۵۹۶۰.عنه عليه السلام :ثلاثةٌ مَن فَرَّطَ فيهِنَّ كانَ مَحروما : استِماحَةُ جَوادٍ ، و مُصاحَبَةُ عالِمٍ ، و استِمالَةُ سُلطانٍ . ^۵

۱۵۹۶۱.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :التَّفريطُ مُصيبَةُ ذَوِي القُدرَةِ . ^۶

۱۵۹۶۲.الإمامُ الهاديُّ عليه السلام :اُذكُرْ حَسَراتِ التَّفريطِ بأخذِ تَقديمِ الحَزمِ . ^۷

۱۵۹۵۶.امام على عليه السلامـ در وصف اهل ذكر ـفرمود: آنان را در آن مقامات پسنديده و منزلتهايى كه مشهود [فرشتگانِ مقرّب ]است در ذهن خود مجسّم كن كه چسان كار نامه هايشان را گشوده اند و براى هر كار خُرد و كلانى كه بدان فرمان داده شده اند ، امّا در انجام آنها كوتاهى ورزيدند، يا از آن نهى شدند، امّا در ترك آنها كوتاهى كردند، از خود حساب مى كشند.

۱۵۹۵۷.امام على عليه السلام :كسى كه بردبار (خردمند) باشد، در كار خود كوتاهى نكند و در ميان مردم با خوشنامى زندگى كند.

۱۵۹۵۸.امام على عليه السلام :بهشت، خط پايان پيشتازان است و آتش، فرجام واماندگان.

۱۵۹۵۹.امام صادق عليه السلام :هر كه كوتاهى كند در پرتگاه افتد.

۱۵۹۶۰.امام صادق عليه السلام :سه چيز است كه هر كس در آنها كوتاهى ورزد ناكام ماند: درخواست از بخشنده، همنشينى با دانشمند و استمالت سلطان.

۱۵۹۶۱.امام رضا عليه السلام :كوتاهى كردن، مصيبت توانايان است.

۱۵۹۶۲.امام هادى عليه السلام :افسوسهاى ناشى از كوتاهى نمودن در كار را به ياد آر و دورانديشى را در پيش گير .

3148

التَّحذيرُ مِنَ التَّفريطِ

الكتاب :

أنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتَى عَلَى ما فَرَّطْتُ فِي جَنْبِ اللّهِ» . ^۱

الحديث :

۱۵۹۵۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :التَّفريطُ مُصيبَةُ القادِرِ . ^۲

۱۵۹۵۲.عنه عليه السلام :ثَمَرةُ التَّفريطِ النَّدامَةُ ، و ثَمَرةُ الحَزمِ السَّلامَةُ . ^۳

۱۵۹۵۳.عنه عليه السلام :اِحذَرُوا التَّفريطَ ؛ فإنّهُ يُوجِبُ المَلامَةَ . ^۴

۱۵۹۵۴.عنه عليه السلام :إيّاكُم و التَّفريطَ ؛ فَتَقَعَ الحَسرَةُ حينَ لا تَنفَعُ الحَسرَةُ . ^۵

۱۵۹۵۵.عنه عليه السلام :إنّ اللّهَ سبحانَهُ جَعَلَ الطاعَةَ غَنيمَةَ الأكياسِ عِندَ تَفريطِ العَجَزَةِ . ^۶

3148

پرهيز از كوتاهى در كار

قرآن:

«تا آن كه [مبادا] كسى بگويد: دريغا بر آنچه در حضور خدا كوتاهى ورزيدم».

حديث :

۱۵۹۵۱.امام على عليه السلام :كوتاهى كردن، مصيبت شخص توانا [بر انجام كار] است.

۱۵۹۵۲.امام على عليه السلام :نتيجه كوتاهى در كار، پشيمانى است و نتيجه دور انديشى، سالم ماندن [از خسارت و دريغ].

۱۵۹۵۳.امام على عليه السلام :از كوتاهى كردن بپرهيزيد كه آن موجب سرزنش است.

۱۵۹۵۴.امام على عليه السلام :زنهار از كوتاهى كردن؛ زيرا كوتاهى كردن حسرت به بار مى آورد، آن گاه كه حسرت سودى ندارد.

۱۵۹۵۵.امام على عليه السلام :خداوند سبحان طاعت [از خود ]را غنيمتى قرار داده است كه در هنگام كوتاهىِ نا توانان [از به دست آوردن آن ]زيركان آن را از آنِ خود مى كنند.