6 ـ قومُ شُعَيبٍ

وَ يا قَوْمِ أَوْفُوا الْمِكْيالَ وَ الْمِيزَانَ بِالقِسْطِ وَ لا تَبْخَسُوا النّاسَ أَشْياءَهُمْ وَ لا تَعْثَوا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ» . ^۱

(انظر) هود : 84 ـ 95 ، الشعراء : 176 ـ 189 ، الأعراف : 85 ـ 92.

7 ـ قومُ لوطٍ

أ ئِنَّكُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجالَ وَ تَقْطَعُونَ السَّبِيلَ وَ تَأْتُونَ فِي نادِيكُمُ الْمُنْكَرَ فَما كانَ جَوابَ قَوْمِهِ إلاَّ أنْ قالُوا ائْتِنا بِعَذابِ اللّهِ إنْ كُنْتَ مِنَ الصَّادِقِينَ * قالَ رَبِّ انْصُرْنِي عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِينَ» . ^۲

(انظر) العنكبوت : 28 ـ 34 ، الأعراف : 80 ـ 84.

8 ـ الخارجُ على إمامٍ عادلٍ

إنَّما جَزاءُ الَّذِينَ يُحارِبُونَ اللّهَ وَ رَسُولَهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأرْضِ فَسادَا أنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ أَوْ يُنفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْىٌ فِى الدُّنْيَا وَ لَهُمْ فِى الاْخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ » . ^۳

9 ـ المَلِكُ

الكتاب :

قالَتْ إِنَّ الْمُلُوكَ إِذا دَخَلُوا قَرْيَةً أفْسَدُوها وَ جَعَلُوا أعِزَّةَ أهْلِها أذِلَّةً وَ كَذلِكَ يَفْعَلُونَ» . ^۴

6 ـ قوم شعيب

«و اى قوم من! پيمانه و ترازو را به داد، تمام دهيد و حقوق مردم را كم مدهيد و در زمين سر به فساد برمداريد».

7 ـ قوم لوط

«آيا شما با مردها در مى آميزيد و راه [توالد و تناسل ]را قطع مى كنيد و در باشگاههاى خود پليد كارى مى كنيد؟ و[لى ]پاسخ قومش جز اين نبود كه گفتند: اگر راست مى گويى عذاب خدا را بر ما بياور. [لوط ]گفت: پروردگارا! مرا بر قوم فساد كار غالب گردان».

8 ـ شورشگر عليه پيشواى دادگر

«سزاى كسانى كه با خدا و پيامبر او مى جنگند و در زمين به فساد مى كوشند، جز اين نيست كه كشته شوند يا بر دار آويخته گردند يا دست و پايشان در خلاف جهت يكديگر بريده شود يا از سرزمين تبعيد گردند . اين، رسوايى آنان در دنياست و در آخرت عذابى بزرگ خواهند داشت».

9 ـ پادشاه

قرآن :

«[ملكه] گفت: پادشاهان چون به شهرى درآيند آن را تباه و عزيزانش را خوار مى گردانند. روش آنها چنين است».

3 ـ بنو إسرائيلَ

وَ قَضَيْنا إِلَى بَنِي إسْرائِيلَ فِي الْكِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأرْضِ مَرَّتَيْنِ وَ لَتَعْلُنَّ عُلُوَّا كَبِيرا» . ^۱

وَ قالَتِ الْيَهُودُ يَدُ اللّهِ مَغْلُولَةٌ ......... كُلَّما أَوْقَدُوا نارا لِلْحَرْبِ أطْفَأَها اللّهُ وَ يَسْعَوْنَ فِي الْأرْضِ فَسادا وَ اللّهُ لا يُحِبُّ المُفْسِدِينَ» . ^۲

4 ـ قَومُ هودٍ

أ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعادٍ * إرَمَ ذاتِ الْعِمادِ * الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُها فِي الْبِلادِ * وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ * وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأوْتادِ * الَّذِينَ طَغَوا فِي الْبِلادِ * فَأَكْثَرُوا فِيها الْفَسادَ» . ^۳

(انظر) الشعراء : 133 ـ 140.

5 ـ قومُ صالحٍ

وَ اذْكُرُوا إذْ جَعَلَكُمْ خُلَفاءَ مِنْ بَعْدِ عادٍ وَ بَوَّأكُمْ فِي الأرْضِ تَتَّخِذُونَ مِنْ سُهُولِها قُصُورا وَ تَنْحِتُونَ الْجِبالَ بُيُوتا فَاذْكُرُوا آلاءَ اللّهِ و لا تَعْثَوْا فِي الْأرْضِ مُفْسِدينَ» . ^۴

(انظر) الأعراف : 73 ـ 79 ، النمل : 45 ـ 53، الشعراء : 141 ـ 159.

3 ـ بنى اسرائيل

«و در كتاب آسمانى [شان] به فرزندان اسرائيل خبر داديم كه قطعاً دوبار در زمين فساد خواهيد كرد و قطعاً به سركشى بسيار بزرگى بر خواهيد خاست».

«و يهود گفتند: دست خدا بسته است ......... هر بار كه آتش جنگى را برافروختند خدا آن را خاموش ساخت. و در زمين براى فساد مى كوشند و خدا مفسدان را دوست نمى دارد».

4 ـ قوم هود

«مگر ندانسته اى كه پروردگارت با عاد چه كرد؟ با عمارتهاى ستون دارِ اِرم كه مانندشان در شهرها ساخته نشده بود؟ و با ثمود، همانان كه در درّهْ تخته سنگها را مى بريدند؟ و با فرعون، صاحب خرگاهها (بناهاى بلند)؟ همانان كه در شهرها سر به طغيان برداشتند و در آنها بسيار تبهكارى كردند؟».

5 ـ قوم صالح

«و به ياد آوريد هنگامى را كه شما را پس از [قوم ]عاد جانشينان [آنان] گردانيد و در زمين به شما جاى [مناسب ]داد. در دشتهاى آن [براى خود] كاخهايى اختيار مى كرديد و از كوهها خانه هايى [زمستانى ]مى تراشيديد. پس نعمتهاى خدا را به ياد آوريد و در زمين سر به فساد بر مداريد».