۱۶۱۰۰.الكافي عن أبي حمزة الثّماليّ :قالَ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام في خُطبَتِهِ : أعوذُ بِاللّهِ مِنَ الذُّنوبِ الَّتي تُعَجِّلُ الفَناءَ ، فَقامَ إلَيهِ عَبدُ اللّهِ بنُ الكَوّاءِ اليَشكُرِيُّ فَقالَ : يا أميرَ المُؤمِنينَ ، أ وَ تَكونُ ذُنوبٌ تُعَجِّلُ الفَناءَ؟!
فَقالَ : نَعَم ـ وَيلَكَ! ـ قَطيعَةُ الرَّحِمِ ، إنَّ أهلَ البَيتِ لَيَجتَمِعونَ و يَتَواسَونَ و هُم فَجَرَةٌ فَيَرزُقُهُمُ اللّهُ ، و إنَّ أهلَ البَيتِ لَيَتَفَرَّقونَ و يَقطَعُ بَعضُهُم بَعضا فَيَحرِمُهُمُ اللّهُ و هُم أتقِياءُ . ^۱

۱۶۱۰۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :وَ اللّهِ ، ما نَزَعَاللّهُ مِن قَومٍ نَعماءَ إلاّ بِذُنوبٍ اِجتَرَحوها ، فَاربِطوها بِالشُّكرِ ، و قَيِّدوها بِالطّاعَةِ . ^۲

۱۶۱۰۲.عنه عليه السلامـ في حَديثِ الأَربَعِمِئَةِ ـ: ما زالَت نِعمَةٌ و لا نَضارَةُ عَيشٍ إلاّ بِذُنوبٍ اِجتَرَحوا ؛ إنَّ اللّهَ لَيسَ بِظَلاّمٍ لِلعَبيدِ . ^۳

۱۶۱۰۰.الكافى از ابو حمزه ثمالى:حضرت امير المؤمنين عليه السلام در خطبه خويش فرمود: «پناه مى جويم به خداوند از گناهانى كه مرگ را زودرس مى كنند» . پس عبد اللّه بن كَوّاء يَشكُرى برخاست و گفت: «اى امير المؤمنين! آيا به راستى گناهانى هستند كه مرگ را زودرس كنند؟» امام فرمود: «واى بر تو! آرى ؛ بريدن پيوند از خويشاوندان چنين است . هر آينه ، برخى خانواده ها هستند كه گرد هم مى آيند و با يكديگر همراهى و همدلى مى كنند و با آن كه بدكارند ، خداوند به ايشان روزى عطا مى كند ؛ ليكن برخى خانواده ها دچار پراكندگى مى شوند و از هم پيوند مى بُرند و با آن كه نيك كردارند ، خداوند روزى ايشان را قطع مى كند .

۱۶۱۰۱.امام على عليه السلام :به خدا سوگند! خداى از هيچ گروهى ، نعمت ها را نمى ستاند ، مگر به سبب گناهانى كه مرتكب مى شوند . پس با شكرگزارى ، نعمت ها را به چنگ آوريد و با فرمان بردن از خدا ، آن ها را نگاه داريد .

۱۶۱۰۲.امام على عليه السلامـ در حديث معروف به الأربعمائة ـ: هيچ نعمت و زندگانى خرّمى از ميان نرفت ، مگر به سبب گناهانى كه [مردم] انجام دادند ؛ به راستى كه خداى هرگز به بندگان ستم نمى ورزد .

۱۶۰۹۷.تفسير الطبري عن ابن عبّاس :« إِنِّى أَرَاكُم بِخَيْرٍ » قالَ : رُخْصُ السِّعرِ . « وَ إِنِّى أَخَافُ عَلَيْكُمْ عَذَابَ يَوْمٍ مُّحِيطٍ »^۱ قالَ : غَلاءُ السِّعرِ . ^۲

۱۶۰۹۸.الكافي عن الفضيل عن الإمام الباقر عليه السلام :إنَّ الرَّجُلَ لَيُذنِبُ الذَّنبَ فَيُدرَأُ عَنهُ الرِّزقُ . و تَلا هذِهِ الآيَةَ : « إِذْ أَقْسَمُوا لَيَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِينَ * وَ لاَ يَسْتَثْنُونَ * فَطَافَ عَلَيْهَا طَائفٌ مِّن رَّبِّكَ وَ هُمْ نَائِمُونَ »^۳ . ^۴

۱۶۰۹۹.تفسير القرآن العظيم عن جهم عن إبراهيم :أوحَى اللّهُ عزّ و جلّ إلى نَبِيٍّ مِن أنبِياءِ بَني إسرائيلَ أن قُل لِقَومِكَ : إنَّهُ لَيسَ مِن أهلِ قَريَةٍ و لا أهلِ بَيتٍ يَكونونَ عَلى طاعَةِ اللّهِ فَيَتَحَوَّلونَ مِنها إلى مَعصِيَةِ اللّهِ إلاّ تَحَوَّلَ اللّهُ مِمّا يُحِبّونَ إلى ما يَكرَهونَ .
ثُمَّ قالَ : إنَّ تَصديقَ ذلِكَ في كِتابِ اللّهِ :
« إِنَّ اللَّهَ لاَ يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنفُسِهِمْ »^۵ . ^۶

۱۶۰۹۷.تفسير طبرى از ابن عبّاس :[درباره آيه ]«من شما را در خوشى و آسايش مى بينم» [ابن عبّاس ]گفته است: [مراد ]پايين بودنِ قيمت ها است ؛ [و درباره آيه ]«و بر شما از عذاب روزى فراگير مى ترسم» [ابن عبّاس ]گفته است: [مراد ]بالا بودن قيمت ها است .

۱۶۰۹۸.الكافى از فضيل از امام باقر عليه السلام :«هر آينه ، آن گاه كه انسان گناهى را مرتكب مى شود ، روزى از او روى مى گرداند» . آن گاه ، امام اين آيه را تلاوت فرمود: (ما آن ها [اهل مكّه] را بيازموديم [= به آن ها نعمت داديم ، ولى كفر ورزيدند] ، چنان كه خداوندانِ آن بوستان را آزموديم ؛ آن گاه كه سوگند خوردند كه هر آينه بامداد پگاه [پنهان از مستمندان] ميوه آن را خواهيم چيد * و نگفتند : اگر خداى خواهد * پس شبانگاه كه خفته بودند ، آفتى از سوى پروردگارت بر گِردِ آن [بوستان ]بگرديد) .

۱۶۰۹۹.تفسير القرآن العظيم از جهم از ابراهيم :خداوند به يكى از پيامبران بنى اسرائيل وحى كرد كه به امّتش بگويد : «هر مردمِ آبادى اى يا اعضاى خانه اى كه نخست خداى را فرمان مى برند و سپس به نافرمانىِ خدا روى مى آورند ، بى گمان ، خداوند آن چه را آنان مى پسندند به آن چه نمى پسندند ، تغيير مى دهد» . سپس [آن پيامبر ]گفت: تأييد اين سخن ، در كتاب خداى چنين است: «همانا خداوند آن چه را گروهى دارند [از نعمت ها] ، دگرگون نمى كند تا آن گاه كه آن چه را در خودشان است [= صفات و اعمال خود را ]دگرگون كنند» .