۱۶۱۷۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :حُبُّ الفَقرِ يُكسِبُ الوَرَعَ . ^۱

۱۶۱۸۰.عنه عليه السلام :الفَقرُ زينَةُ الإِيمانِ . ^۲

۱۶۱۸۱.عنه عليه السلام :الفَقرُ مَخزونٌ عِندَ اللّهِ بِمَنزِلَةِ الشَّهادَةِ يُؤتيهِ اللّهُ مَن يَشاءُ . ^۳

۱۶۱۸۲.عنه عليه السلام :فَوتُ الغِنى غَنيمَةُ الأَكياسِ ، و حَسرَةُ الحَمقى . ^۴

۱۶۱۸۳.عنه عليه السلام :الفَقرُ صَلاحُ المُؤمِنِ و مُريحُهُ مِن حَسَدِ الجيرانِ ، و تَمَلُّقِ الإِخوانِ ، و تَسَلُّطِ السُّلطانِ . ^۵

۱۶۱۸۴.مستدرك الوسائل عن عمّار بن ياسر :بَينا أنَا أمشي بِأَرضِ الكوفَةِ ، إذ رَأَيتُ أميرَ المُؤمِنينَ عَلِيّا عليه السلام جالِسا و عِندَهُ جَماعَةٌ مِنَ النّاسِ ، و هُوَ يَصِفُ لِكُلِّ إنسانٍ ما يَصلُحُ لَهُ ، فَقُلتُ : يا أميرَ المُؤمِنينَ ، أ يوجَدُ عِندَكَ دَواءُ الذُّنوبِ؟ فَقالَ : نَعَم ، اِجلِس ، فَجَثَوتُ عَلى رُكبَتَيَّ حَتّى تَفَرَّقَ عَنهُ النّاسُ ، ثُمَّ أقبَلَ عَلَيَّ فَقالَ : خُذ دَواءً أقولُ لَكَ . قالَ : قُلتُ : قُل يا أميرَ المُؤمِنينَ .
قالَ : عَلَيكَ بِوَرَقِ الفَقرِ ، و عُروقِ الصَّبرِ ، و هَليلَجِ الكِتمانِ ، و بَليلَجِ الرِّضا ، و غاريقونِ الفِكرِ ، و سَقَمونِيَا الأَحزانِ ، وَ اشرَبهُ بِماءِ الأَجفانِ ، وَ اغلِهِ في طِنجيرِ القَلَقِ ، و دَعهُ تَحتَ نيرانِ الفَرَقِ ، ثُمَّ صَفِّهِ بِمُنخُلِ الأَرَقِ ، وَ اشرَبهُ عَلَى الحَرَقِ ؛ فَذاكَ دَواكَ و شِفاكَ ، يا عَليلُ . ^۶

۱۶۱۷۹.امام على عليه السلام :دوست داشتنِ فقر ، زمينه پرهيزگارى را فراهم مى كند .

۱۶۱۸۰.امام على عليه السلام :فقر ، آرايه ايمان است .

۱۶۱۸۱.امام على عليه السلام :فقر همانند شهادت است كه گنجينه اى است نزد خدا و او به هر كه خواهد ، عطايش فرمايد .

۱۶۱۸۲.امام على عليه السلام :از دست رفتنِ توانگرى ، براى زيركان غنيمت است و نابخردان را مايه حسرت .

۱۶۱۸۳.امام على عليه السلام :فقر ، مايه راستى و استوارى مؤمن است و او را از حسادت همسايگان ، چاپلوسىِ دوستان ، و چيرگىِ حكمران مى رهانَد .

۱۶۱۸۴.مستدرك الوسائل از عمّار بن ياسر:در زمين كوفه راه مى سپردم كه حضرت امير المؤمنين على عليه السلام را ديدم كه نشسته و گروهى از مردم گردش را گرفته اند و او آن چه را براى هر انسان راستى و درستى ارمغان مى آورَد ، برمى شمرد . من پرسيدم: «اى امير المؤمنين! آيا دواى گناهان نيز نزد تو يافت مى شود؟» فرمود : «آرى ؛ بنشين» . بر دو زانو نشستم تا مردم از گِردش پراكنده شدند . سپس وى فراپيشِ من آمد و گفت: «دوايى را كه برايت وصف مى كنم ، بستان!» ـ عمّار مى گويد : ـ گفتم: «برگوى اى امير المؤمنين!» فرمود : «بر تو باد به : برگ گياه فقر ، ريشه گياه صبر ، زَقّومِ سخن پوشى ، قطره هاى خرسندى ، قارچِ انديشيدن ، گياه محموده اندوه ؛ و آن را بياشام با اشك ديدگان ؛ و بگذار در ديگ اضطراب و بگذار زير آتشِ جدايى ؛ سپس با غربال شب بيدارى صاف كن و بر آتش بنوش ؛ اين دوا و شفاى تو است ، اى نا تندرست!»

۱۶۱۷۴.عنه صلى الله عليه و آله :اللّهُمَّ تَوَفَّني فَقيرا ، و لا تَوَفَّني غَنِيّا ، وَ احشُرني في زُمرَةِ المَساكينِ . ^۱

۱۶۱۷۵.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّ لي حِرفَتَينِ اثنَتَينِ ؛ فَمَن أحَبَّهُما فَقَد أحَبَّني ، و مَن أبغَضَهُما فَقَد أبغَضَني : الفَقرَ وَ الجِهادَ . ^۲

۱۶۱۷۶.عنه صلى الله عليه و آله :مَن قَلَّ مالُهُ ، و كَثُرَ عِيالُهُ ، و حَسُنَت صَلاتُهُ ، و لَم يَغتَبِ المُسلِمينَ ؛ جاءَ يَومَ القِيامَةِ و هُوَ مَعي كَهاتَينِ . ^۳

۱۶۱۷۷.جامع الأخبار :سُئِلَ النَّبِيُّ صلى الله عليه و آله : مَا الفَقرُ؟ فَقالَ صلى الله عليه و آله : خَزانَةٌ مِن خَزائِنِ اللّهِ تَعالى .
قيلَ ثانِيا : مَا الفَقرُ يا رَسولَ اللّهِ؟ فَقالَ : كَرامَةٌ مِنَ اللّهِ .
قيلَ ثالِثا : مَا الفَقرُ؟فَقالَ صلى الله عليه و آله : شَيءٌ لا يُعطيهِ اللّهُ إلاّ نَبِيّا مُرسَلاً أو مُؤمِنا كَريما عَلَى اللّهِ تَعالى . ^۴

۱۶۱۷۸.عيسى عليه السلام :أربَعٌ هُنَّ عَجَبٌ ، و لا يُحفَظنَ إلاّ بِعَجَبٍ : الصَّمتُ ، و هُوَ أوَّلُ العِبادَةِ ، و ذِكرُ اللّهِ عَلى كُلِّ حالٍ ، وَ التَّواضُعُ ، و قِلَّةُ الشَّيءِ . ^۵

۱۶۱۷۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بار خدايا! مرا فقير بميران ، نه توانگر ؛ و روز قيامت ، مرا در شمار مستمندان برانگيز .

۱۶۱۷۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مرا دو خوى است كه هر كه آن دو را دوست مى دارد ، مرا هم دوست دارد ؛ و هر كه آن دو را دشمن شمرد ، مرا دشمن شمرده: فقر و جهاد .

۱۶۱۷۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس مالش اندك باشد و خانوارش پُر شمار و نمازش نيكو ، و از مسلمانان غيبت نكند ، روز رستاخيز چنان با من پيوسته و همراه است كه اين دو [انگشتِ كنار هم ]هستند .

۱۶۱۷۷.جامع الاخبار :از پيامبر صلى الله عليه و آله پرسيده شد : «فقر چيست؟» فرمود : «گنجينه اى است از گنجينه هاى خداى ـ تعالى ـ » .
ديگر بار پرسيده شد : «اى رسول خدا! فقر چيست؟» فرمود: «ارجمندى اى از سوى خداى» .
سه باره پرسيده شد: «فقر چيست؟» فرمود: «آن است كه خداوند جز به پيامبر برانگيخته شده به رسالت يا مؤمنى كه نزد خداى ـ تعالى ـ ارجمند است ، عطا نمى فرمايد» .

۱۶۱۷۸.عيسى عليه السلام :چهار چيز مايه شگفتى اند و جز به شگفتى حفظ نمى شوند : سكوت كه سرآمدِ عبادت است ؛ ياد خدا در هر حال ؛ فروتنى ؛ و دارايىِ كم .