۱۶۳۱۹.عنه عليه السلام :الفَقيهُ كُلُّ الفَقيهِ مَن لم يُقنِّطِ الناسَ مِن رَحمَةِ اللّهِ ، و لم يُؤيِسْهُم مِن رَوحِ اللّهِ ، و لم يُؤَمِّنْهُم مِن مَكرِ اللّهِ . ^۱

۱۶۳۲۰.عنه عليه السلام :إنَّ مِن الحَقِّ أن تَفَقَّهوا ، و مِن الفِقهِ أن لا تَغتَرُّوا . ^۲

۱۶۳۲۱.عنه عليه السلام :إنَّ الحَزمَ أن تَتَفقَّهُوا ، و مِن الفِقهِ أن لا تَغتَرُّوا . ^۳

۱۶۳۲۲.الإمامُ الباقرُ عليه السلامـ و قد سَألَهُ رجُلٌ فأجابَهُ ، فقالَ الرجُلُ : إنّ الفُقَهاءَ لا يَقولونَ هذا ! ـ: يا وَيحَكَ ! و هَل رَأيتَ فَقيها قَطُّ ؟ ! إنَّ الفَقيهَ حَقَّ الفَقيهِ : الزاهِدُ في الدنيا ، الراغِبُ في الآخِرَةِ ، المُتَمسِّكُ بسُنَّةِ النبيِّ صلى الله عليه و آله . ^۴

۱۶۳۲۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لا يكونُ الرجُلُ فَقيها حتّى لا يُبالِيَ أيَّ ثَوبَيهِ ابتَذَلَ ، و بما سَدَّ فَورَةَ الجُوعِ . ^۵

۱۶۳۱۹.امام على عليه السلام :فقيه كامل و واقعى، كسى است كه مردم را از رحمت خدا نوميد نكند، آنان را از فيض درگاهش مأيوس نگرداند و از مكر و عذاب خدا آسوده خاطرشان نسازد.

۱۶۳۲۰.امام على عليه السلام :يكى از حقوق [شما بر خودتان]، آن است كه فقيه (دين شناس) شويد و از نشانه هاى فقه، آن است كه گرفتار غفلت و فريب نشويد.

۱۶۳۲۱.امام على عليه السلام :از دورانديشى و محكم كارى است كه فقيه شويد ، و از فقه است كه دستخوش غفلت و فريب نشويد.

۱۶۳۲۲.امام باقر عليه السلامـ در پاسخ به مردى كه پرسش كرد و حضرت پاسخ او را داد و او گفت: فقها اين را نمى گويند ـفرمود : واى بر تو! آيا هرگز فقيهى ديده اى؟! فقيه حقيقى، كسى است كه به دنيا بى اعتنا و به آخرت مشتاق باشد و به سنّت پيامبر صلى الله عليه و آله ، چنگ در زند.

۱۶۳۲۳.امام صادق عليه السلام :آدمى تا برايش مهم نباشد چه جامه اى بپوشد و با چه چيز سَدّ جوع كند فقيه نيست.

۱۶۳۱۳.عنه صلى الله عليه و آله :مِن فِقهِ الرجُلِ أن يُصلِحَ مَعِيشَتَهُ ، و ليسَ مِن حُبِّ الدنيا طَلَبُ ما يُصلِحُكَ . ^۱

۱۶۳۱۴.عنه صلى الله عليه و آله :مِن فِقهِ الرجُلِ قِلَّةُ كلامِهِ فيما لا يَعنيهِ . ^۲

۱۶۳۱۵.بحار الأنوار :رُويَ أنَّ رجُلاً جاءَ إلَى النبيِّ صلى الله عليه و آله لِيُعَلِّمَهُ القرآنَ ، فانتَهى إلى قولِهِ تعالى : «فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيرا يَرَهُ * و مَنْ يَعْمَلْ مِثْقالَ ذَرَّةٍ شَرّا يَرَهُ»^۳ فقالَ : يَكفِيني هذا، و انصَرَفَ ، فقالَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : انصَرَفَ الرجُلُ و هُو فَقيهٌ . ^۴

۱۶۳۱۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الوَرَعُ شِيمَةُ الفَقيهِ . ^۵

۱۶۳۱۷.عنه عليه السلامـ في عَهدِهِ إلى محمّدِ بنِ أبي بكرٍ حينَ وَلاّهُ مصرَ ـ: إنّ أفضَلَ الفِقهِ الوَرَعُ في دِينِ اللّهِ و العَمَلُ بطاعَتِهِ ، فعَلَيكَ بالتَّقوى في سِرِّ أمرِكَ و عَلانيَتِهِ . ^۶

۱۶۳۱۸.عنه عليه السلام :أ لا اُخبِرُكُم بالفَقيهِ حَقِّ الفَقيهِ ؟ مَن لم يُرَخِّصِ الناسَ في مَعاصِي اللّهِ ، و لم يُقَنِّطْهُم مِن رَحمَةِ اللّهِ ، و لم يُؤمِنْهُم مِن مَكرِ اللّهِ ، و لم يَدَعِ القرآنَ رَغبَةً عَنهُ إلى ما سِواهُ . ^۷

۱۶۳۱۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از نشانه هاى فقاهت (دين شناسى) آدمى اين است كه امور معيشتى خود را سامان دهد؛ و تحصيل آنچه زندگيت را سامان مى دهد دنيا دوستى نيست.

۱۶۳۱۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از نشانه هاى فقاهتِ آدمى اين است كه سخنان بيهوده كمتر گويد.

۱۶۳۱۵.بحار الأنوار :روايت شده است كه مردى خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمد تا حضرت به او قرآن بياموزد. چون پيامبر به اين آيه رسيد: «پس هر كس به اندازه ذره اى خوبى كند، آن را مى بيند و هر كس به اندازه ذره اى بدى كند [نيز] آن را مى بيند»، عرض كرد: «مرا بس است» و رفت. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اين مرد در حالى كه فقيه و فهميده شد بازگشت .

۱۶۳۱۶.امام على عليه السلام :پارسايى، خصلت فقيه است.

۱۶۳۱۷.امام على عليه السلامـ در فرمان استاندارى خود به محمّد بن ابى بكر ـنوشت : برترين فقه ، پارسايى داشتن در دين خدا و به كار بستن فرمان اوست. پس، بر تو باد رعايت تقوا در امور پنهان و پيدايت.

۱۶۳۱۸.امام على عليه السلام :آيا شما را از فقيهِ حقيقى آگاه نكنم؟ كسى كه جواز معصيت خدا به مردم ندهد و از رحمت خدا نوميدشان نكند و از مكر و عذاب خدا آسوده خاطرشان نسازد و از قرآن، به چيز ديگر رو نكند.