۱۶۳۵۵.عنه عليه السلام :بالفِكرِ تَنجَلي غَياهِبُ الاُمورِ . ^۱

۱۶۳۵۶.عنه عليه السلام :إذا قَدَّمتَ الفِكرَ في جَميعِ أفعالِكَ حَسُنَت عَواقِبُكَ في كُلِّ أمرٍ . ^۲

۱۶۳۵۷.عنه عليه السلام :دَوامُ الفِكرِ و الحَذرِ يُؤمِنُ الزَّلَلَ، و يُنجي مِن الغِيَرِ . ^۳

۱۶۳۵۸.عنه عليه السلام :مَن طالَت فِكرَتُهُ حَسُنَت بَصيرَتُهُ . ^۴

۱۶۳۵۹.عنه عليه السلام :كلُّ يَومٍ يُفيدُكَ عِبَرا إن أصحَبتَهُ فِكرا . ^۵

۱۶۳۶۰.عنه عليه السلام :نَبِّهْ بالتَّفَكُّرِ قَلبَكَ ، و جافِ عنِ الليلِ جَنبَكَ ، و اتَّقِ اللّهَ رَبَّكَ . ^۶

۱۶۳۶۱.عنه عليه السلام :التفكُّرُ يَدعُو إلَى البِرِّ و العَمَلِ بهِ . ^۷

۱۶۳۶۲.عنه عليه السلام :لا تُخْلِ نفسَكَ مِن فِكرَةٍ تَزيدُكَ حِكمَةً ، و عِبرَةٍ تُفيدُكَ عِصمَةً . ^۸

۱۶۳۶۳.عنه عليه السلام :تَمييزُ الباقي مِن الفاني مِن أشرَفِ النَّظرِ . ^۹

۱۶۳۵۵.امام على عليه السلام :با انديشيدن است كه تاريكيهاى كارها روشن مى شود.

۱۶۳۵۶.امام على عليه السلام :اگر در تمام كارهايت انديشه را پيش اندازى، فرجام هر كار تو نيكو شود.

۱۶۳۵۷.امام على عليه السلام :انديشه و هوشيارىِ مداوم، از لغزشها مصون مى دارد و از دگرگونيها[ى نعمتها ]رهايى مى بخشد.

۱۶۳۵۸.امام على عليه السلام :هر كه مدّت درازى بينديشد، بينشش نيكو شود.

۱۶۳۵۹.امام على عليه السلام :اگر هر روزِ خود را با انديشه همراه كنى، آن روز به تو عبرتها آموزد.

۱۶۳۶۰.امام على عليه السلام :با انديشيدن، دلت را هوشيار كن و شب هنگام از بستر پهلو تهى گردان (برخيز) و از خداوند، پروردگارت ، بترس.

۱۶۳۶۱.امام على عليه السلام :انديشيدن، به نيكى و عمل به آن فرا مى خواند.

۱۶۳۶۲.امام على عليه السلام :نفْس خود را از انديشه اى كه به حكمت تو بيفزايد و عبرتى كه به تو مصونيت بخشد، خالى مدار.

۱۶۳۶۳.امام على عليه السلام :تميز دادن ماندنى از رفتنى، از شريف ترين انديشه هاست.

۱۶۳۴۳.عنه عليه السلام :الفِكرُ يُفيدُ الحِكمَةَ . ^۱

۱۶۳۴۴.عنه عليه السلام :الفِكرُ جَلاءُ العُقولِ . ^۲

۱۶۳۴۵.عنه عليه السلام :الفِكرُ يُنيرُ اللُّبَّ . ^۳

۱۶۳۴۶.عنه عليه السلام :الفِكرُ رُشدٌ ، الغَفلَةُ فَقدٌ . ^۴

۱۶۳۴۷.عنه عليه السلام :الفِكرُ إحدَى الهِدايَتَينِ . ^۵

۱۶۳۴۸.عنه عليه السلام :الفِكرُ في الخَيرِ يَدعُو إلَى العَمَلِ بهِ . ^۶

۱۶۳۴۹.عنه عليه السلام :الفِكرُ في العَواقِب يُنجي مِن المَعاطِبِ . ^۷

۱۶۳۵۰.عنه عليه السلام :الفِكرُ يُوجِبُ الاعتِبارَ ، و يُؤمِنُ العِثارَ ، و يُثمِرُ الاستِظهارَ . ^۸

۱۶۳۵۱.عنه عليه السلام :اِفْكِرْ تُفِقْ . ^۹

۱۶۳۵۲.عنه عليه السلام :ما ذَلَّ مَن أحسَنَ الفِكرَ . ^۱۰

۱۶۳۵۳.عنه عليه السلام :أصلُ العَقلِ الفِكرُ ، و ثَمَرتُهُ السَّلامَةُ . ^۱۱

۱۶۳۵۴.عنه عليه السلام :أصلُ السَّلامَةِ مِن الزَّلَلِ الفِكرُ قَبلَ الفِعلِ ؛ و الرَّوِيَّةُ قَبلَ الكلامِ . ^۱۲

۱۶۳۴۳.امام على عليه السلام :انديشه، حكمت به بار مى آورد.

۱۶۳۴۴.امام على عليه السلام :انديشه، جلا دهنده خردهاست.

۱۶۳۴۵.امام على عليه السلام :انديشه، دل و خرد را روشن مى گرداند.

۱۶۳۴۶.امام على عليه السلام :انديشه، مايه راهيابى است و غفلت، موجب گمراهى.

۱۶۳۴۷.امام على عليه السلام :انديشه، يكى از دو هدايت است.

۱۶۳۴۸.امام على عليه السلام :انديشه كردن در خوبيها انگيزه به كار بستن آنها مى شود.

۱۶۳۴۹.امام على عليه السلام :انديشه در سرانجام كارها ، از مهلكه ها مى رهاند.

۱۶۳۵۰.امام على عليه السلام :انديشه كردن، موجب عبرت آموختن است و از لغزش ايمن مى گرداند و روشن انديشى به بار مى آورد.

۱۶۳۵۱.امام على عليه السلام :بينديش تا [از خواب غفلت ]به هوش آيى.

۱۶۳۵۲.امام على عليه السلام :كسى كه انديشه اش نيكو باشد، خوار نگردد.

۱۶۳۵۳.امام على عليه السلام :ريشه خِرد انديشه است و ميوه اش سالم ماندن [از خطا و عذاب].

۱۶۳۵۴.امام على عليه السلام :ريشه سالم ماندن از لغزشها، انديشيدن پيش از عمل كردن است و سنجيدن پيش از سخن گفتن.