۱۶۵۶۶.عنه عليه السلامـ لمّا سَألَهُ جميلُ بنُ درّاجٍ عن رجُلٍ افتَرى على قَومٍ جَماعَةً ـ: إن أتَوا بهِ مُجتَمِعينَ ضُرِبَ حَدّا واحِدا ، و إن أتَوا بهِ مُتَفرِّقينَ ضُرِبَ لِكُلِّ واحِدٍ مِنهُم حَدّا . ^۱

۱۶۵۶۷.عنه عليه السلامـ لمّا سَألَهُ عبدُ اللّهِ بنُ سِنانٍ عن رَجُلَينِ افتَرى كُلُّ واحِدٍ مِنهُما على صاحِبِهِ ـ: يُدرَاُ عَنهُما الحَدُّ و يُعَزَّرانِ . ^۲

۱۶۵۶۸.عنه عليه السلام :إذا قالَ الرجُلُ للرجُلِ : أنتَ خَبيثٌ و أنتَ خِنزيرٌ ! فليسَ فيهِ حَدٌّ ، و لكنْ فيهِ مَوعِظةٌ و بَعضُ العُقوبَةِ . ^۳

۱۶۵۶۹.دعائم الإسلام عنه [أي الإمامِ الصّادقِ] عليه السلام أنّهُ قالَ لِبَعضِ أصحابِهِ :ما فَعَلَ غَريمُكَ ؟ ؛ فقالَ : ذلكَ ابنُ الفاعِلَةِ ! فَنَظَرَ إلَيهِ أبو عبدِ اللّهِ عليه السلام نَظَرا شَديدا ، فقالَ : جُعِلتُ فداكَ ، إنّهُ مَجوسيٌّ نَكَحَ اُختَهُ ! قالَ : أ وَ ليسَ ذلكَ في دِينِهِمُ النِّكاحَ ؟ ! ^۴

۱۶۵۷۰.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :حَرَّمَ اللّهُ قَذفَ المُحصَناتِ ، لِما فيهِ مِن إفسادِ الأنسابِ و نَفيِ الولدِ و إبطالِ المَواريثِ و تَركِ التَّربيَةِ و ذَهابِ المَعارِفِ ، و ما فيهِ مِن المَساوِئِ و العِلَلِ التي تُؤَدِّي إلى فَسادِ الخَلقِ . ^۵

۱۶۵۶۶.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به سؤال جميل بن درّاج از مردى كه به عدّه اى به طور دسته جمعى تهمت زند ـفرمود : اگر آن عدّه با هم او را پيش قاضى برند، يك بار حدّ مى خورد و اگر به طور پراكنده ببرند، به تعداد هر نفرى از آنها يك حدّ [تمام ]مى خورد.

۱۶۵۶۷.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به عبد اللّه بن سنان از حكم دو مردى كه به يكديگر تهمت مى زنند ـفرمود : بر آنان حدّ جارى نمى شود، اما تعزير مى شوند.

۱۶۵۶۸.امام صادق عليه السلام :اگر كسى به ديگرى بگويد: تو پليدى، تو خوكى، حدّ ندارد اما بايد او را نصيحت كرد و اندك كيفرى داد.

۱۶۵۶۹.دعائم الإسلام :امام صادق عليه السلام خطاب به يكى از اصحاب خود فرمود : با بدهكارت چه كردى؟ عرض كرد: آن ولد الزنا! حضرت نگاه تندى به او كرد. عرض كرد: فدايت شوم، او مجوسى اى است كه با خواهر خود ازدواج كرده است. حضرت فرمود: مگر نه اين است كه اين عمل در آيين آنها ازدواج محسوب مى شود؟!

۱۶۵۷۰.امام رضا عليه السلام :خداوند بهتان زدن به زنان شوهردار را حرام فرموده؛ زيرا كه اين كار مايه از ميان رفتن نسبها و انكار فرزند و از بين رفتن ميراثها و فرو گذاشتن تعليم و تربيت و نابود شدن آشناييها و ديگر بديها و معايبى است، كه به تباهى مردم مى انجامد.

۱۶۵۶۲.عنه عليه السلام :كُلُّ بالِغٍ مِن ذَكَرٍ أو اُنثى افتَرَى على صَغيرٍ أو كبيرٍ أو ذكرٍ أو اُنثى أو مُسلِمٍ (أو كافِرٍ) أو حُرٍّ أو مَملوكٍ فعلَيهِ حَدُّ الفِريَةِ ، و على غَيرِ البالِغِ حَدُّ الأدَبِ . ^۱

۱۶۵۶۳.عنه عليه السلامـ في رجُلٍ قالَ للرَّجلِ : يا بنَ الفاعِلَةِ؛ يَعني الزِّنا ـ: فإن كانَت اُمُّهُ حَيَّةً شاهِدَةً ثُمّ جاءَت تَطلُبُ حَقَّها ضُرِبَ ثَمانينَ جَلدَةً ، و إن كانَت غائبَةً انتُظِرَ بها حتّى تَقدِمَ فَتَطلُبَ حَقَّها ، و إن كانَت قد ماتَت و لم يُعلَمْ مِنها إلاّ خَيرٌ ضُرِبَ المُفتري علَيها الحَدَّ ثَمانينَ جَلدَةً . ^۲

۱۶۵۶۴.عنه عليه السلامـ لمّا سُئلَ عن ابنِ المَغصوبَةِ يَفتَرِي علَيهِ الرجُلُ فيقولُ : يا بنَ الفاعِلَةِ ـ: أرى أنَّ علَيهِ الحَدَّ ثَمانينَ جَلدَةً ، و يَتُوبُ إلَى اللّهِ عَزَّ و جلَّ مِمّا قالَ . ^۳

۱۶۵۶۵.عنه عليه السلام :القاذِفُ يُجلَدُ ثَمانينَ جَلدَةً و لا تُقبَلُ لَهُ شَهادَةٌ أبَدا إلاّ بعدَ التَّوبَةِ أو يُكَذِّبَ نفسَهُ . ^۴

۱۶۵۶۲.امام صادق عليه السلام :هر فرد بالغى، پسر يا دختر، اگر به كوچك يا بزرگ، مرد يا زن، مسلمان [يا كافر]، آزاد يا بنده افترا ببندد، بايد حدّ افترا (هشتاد تازيانه) بر او جارى كرد و اگر نابالغ باشد، حدّ تأديب [يعنى تعزير شود].

۱۶۵۶۳.امام صادق عليه السلامـ درباره حكم مردى كه به ديگرى بگويد: اى مادر به خطا ، يعنى زناكار ـفرمود : اگر مادرش زنده و حاضر باشد و برود به قاضى شكايت كند و خواهان احقاق حقّ خود شود، آن مرد هشتاد تازيانه مى خورد و اگر غايب باشد، منتظر مى مانند تا بيايد و حقّ [عِرضى ]خود را مطالبه كند و چنانچه مرده باشد و از او جز خوبى (پاكى) مشاهده نشده باشد، تهمت زننده را بايد هشتاد تازيانه زد.

۱۶۵۶۴.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به اين سؤال كه: اگر كسى به فرزند زنى كه به او تجاوز به عنف شده است بگويد: اى زنا زاده، چه حكمى دارد؟ ـفرمود : بايد هشتاد تازيانه بخورد و از گفته خود، به درگاه خداوند عزّ و جلّ توبه برد.

۱۶۵۶۵.امام صادق عليه السلام :كسى را كه تهمت ناموسى مى زند، بايد هشتاد تازيانه زد و از آن پس، هرگز شهادتى از او پذيرفته نيست. مگر بعد از آن كه توبه كند يا سخن خود را تكذيب كند.