۱۶۵۸۵.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام :لو ماتَ مَن بَينَ المَشرِقِ و المَغرِبِ لَما استَوحَشتُ بعدَ أن يكونَ القرآنُ مَعي . ^۱

۱۶۵۸۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَن لم يَعرِف الحَقَّ مِن القرآنِ لم يَتَنَكَّبِ الفِتَنَ . ^۲

3237

القُرآنُ إمامٌ و رَحمَةٌ

الكتاب :

وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إِمَاما وَ رَحْمَةً وَ هذَا كِتَابٌ مُصَدِّقٌ لِسَانا عَرَبِيّا لِيُنْذِرَ الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ بُشْرَى لِلْمُحْسِنِينَ» . ^۳

أ فَمَنْ كَانَ عَلَى بَيِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ وَيَتْلُوهُ شَاهِدٌ مِنْهُ وَ مِنْ قَبْلِهِ كِتَابُ مُوسَى إِمَاما وَ رَحْمَةً» . ^۴

۱۶۵۸۵.امام زين العابدين عليه السلام :اگر همه مردم از شرق تا غرب عالم بميرند، با وجود قرآن در كنار من، هرگز احساس وحشت و تنهايى نكنم.

۱۶۵۸۶.امام صادق عليه السلام :كسى كه حقيقت را از طريق قرآن نشناسد، از [گزند] فتنه ها بر كنار نماند.

3237

قرآن، پيشوا و رحمت است

قرآن:

«و [حال آن كه] پيش از آن، كتابِ موسى پيشوا و رحمت بود. و اين قرآن كتابى است به زبان عربى كه تصديق كننده [آن ]است، تا كسانى را كه ستم كرده اند هشدار دهد و براى نيكوكاران مژده اى باشد».

«آيا كسى كه از جانب پروردگارش بر حجّتى روشن است و شاهدى از [خويشان] او پيرو آن است و پيش از وى [نيز ]كتاب موسى پيشوا و رحمت بوده است [دروغ مى بافد]؟».

۱۶۵۷۹.عنه عليه السلام :أفضَلُ الذِّكرِ القرآنُ ، بهِ تُشرَحُ الصُّدورُ ، و تَستَنيرُ السَّرائرُ . ^۱

۱۶۵۸۰.عنه عليه السلام :فَتَجلّى لَهُم سبحانَهُ في كتابِهِ مِن غَيرِ أن يَكُونوا رَأوهُ بما أراهُم مِن قُدرَتِهِ . ^۲

۱۶۵۸۱.عنه عليه السلام :القرآنُ أفضَلُ الهِدايَتَينِ . ^۳

۱۶۵۸۲.عنه عليه السلام :اللّهَ اللّهَ في القرآنِ ، لا يَسبِقُكُم بالعَمَلِ بهِ غَيرُكُم . ^۴

۱۶۵۸۳.عنه عليه السلام :كتابُ اللّهِ تُبصِرُونَ بهِ ، و تَنطِقُونَ بهِ ، و تَسمَعُونَ بهِ ، و يَنطِقُ بَعضُهُ بِبَعضٍ ، و يَشهَدُ بَعضُهُ على بَعضٍ ، و لا يَختَلِفُ في اللّهِ ، و لا يُخالِفُ بِصاحِبِهِ عنِ اللّهِ . ^۵

۱۶۵۸۴.تفسير العيّاشي عن الحارثِ الأعوَرِ:دَخَلتُ على أميرِ المؤمنينَ عليِّ بنِ أبي طالبٍ عليه السلام ، فقلتُ : يا أميرَ المؤمنينَ ، إنّا إذا كُنّا عِندَكَ سَمِعنا الذي نَسُدُّ (نَشُدُّ) بهِ دِينَنا ، و إذا خَرَجنا مِن عندِكَ سَمِعنا أشياءَ مُختَلِفَةً مَغموسَةً ، لا نَدرِي ما هِي ؟ قالَ : أ وَ قَد فَعَلوها ؟! قلتُ : نَعَم . قالَ : سَمِعتُ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يقولُ : أتاني جَبرَئيلُ فقالَ : يا محمّدُ ؛ سَيَكُونُ في اُمَّتِكَ فِتنَةٌ . قلتُ : فما المَخرَجُ مِنها ؟ فقالَ : كتابُ اللّهِ ، فيهِ بَيانُ ما قَبلَكُم مِن خَبرٍ ، و خَبرُ ما بَعدَكُم ، و حُكمُ ما بَينَكُم . ^۶

۱۶۵۷۹.امام على عليه السلام :بهترين ذكر (سخن) قرآن است؛ با قرآن است كه سينه ها فراخ مى شود و درونها نورانى مى گردد.

۱۶۵۸۰.امام على عليه السلام :خداوند سبحان، قدرت خويش را در كتابش نمايان ساخت و بدين سان خويشتن را به بندگانش، بى آن كه او را ببينند، نشان داد.

۱۶۵۸۱.امام على عليه السلام :قرآن، برترين دو هدايت است.

۱۶۵۸۲.امام على عليه السلام :خدا را! خدا را! درباره قرآن، مبادا ديگران با عمل به آن، بر شما پيشى گيرند.

۱۶۵۸۳.امام على عليه السلام :اين كتاب خداست كه با آن مى بينيد و مى گوييد و مى شنويد و قسمتى از آن، قسمت ديگرش را، گويا مى سازد و برخى از آن، بر برخى ديگر گواهى مى دهد و درباره خدا اختلافى ندارد و پيرو خود را از خدا، جدا نمى سازد.

۱۶۵۸۴.تفسير العيّاشىـ به نقل از حارث اَعوَر ـ: خدمت امير المؤمنين على بن ابى طالب عليه السلام رسيدم و عرض كردم: اى امير المؤمنين! ما وقتى در حضور شما هستيم، سخنانى مى شنويم كه با آنها دين خود را استوار مى گردانيم. اما وقتى از خدمت شما مى رويم، مطالب گوناگون تاريكى مى شنويم كه نمى دانيم چيستند [و با سخنان شبهه انگيزى رو به رو مى شويم]. حضرت فرمود: اين حرفها را مى زنند؟ عرض كردم: آرى. فرمود: شنيدم كه رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود: جبرئيل نزد من آمد و گفت: اى محمّد! بزودى در ميان امّتت فتنه اى پديد خواهد آمد. من گفتم: راه نجات از آن، چيست؟ گفت: كتاب خدا، كه در آن خبرهاى پيش از شما و بعد از شما و حكم آنچه ميان شماست بيان شده است.