۱۶۸۱۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لا أقبَلُ شَهادَةَ الفاسِقِ إلاّ على نفسِهِ . ^۱

۱۶۸۲۰.عنه عليه السلام :المؤمنُ أصدَقُ على نفسِهِ مِن سَبعينَ مُؤمنا علَيهِ . ^۲

(انظر) التوبة : باب 466.

3285

عَدَمُ اعتِبارِ إقرارِ المُضطَرِّ

۱۶۸۲۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن أقَرَّ بحَدٍّ على تَخويفٍ أو حَبسٍ أو ضَربٍ لم يَجُزْ ذلكَ علَيهِ و لا يُحَدُّ . ^۳

۱۶۸۲۲.عنه عليه السلام :مَن أقَرَّ عندَ تَجريدٍ أو حَبسٍ أو تَخويفٍ أو تَهَدُّدٍ فلا حَدَّ علَيهِ . ^۴

۱۶۸۲۳.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنَّ عليّا عليه السلام كانَ يقولُ : لا قَطعَ عَلى أحَدٍ يُخَوَّفُ مِن ضَربٍ و لا قَيدٍ و لا سِجنٍ و لا تَعنيفٍ ، و إن لم يَعتَرِفْ سَقَطَ عَنهُ لِمَكانِ التَّخويفِ . ^۵

۱۶۸۲۴.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لَمّا سَألَهُ سُلَيمانُ بنُ خالِدٍ عن رَجُلٍ سَرَقَ سَرِقَةً فكابَرَ عَنها فضُرِبَ ، فجاءَ بها بِعَينِها ، هَل يَجِبُ علَيهِ القَطعُ ؟ ـ: نَعَم ، و لكنْ لوِ اعتَرَفَ و لم يَجِئْ بالسَّرِقَةِ لم تُقطَعْ يَدُهُ ؛ لأنّهُ اعتَرَفَ عَلى العَذابِ . ^۶

۱۶۸۱۹.امام صادق عليه السلام :من شهادت فاسق را جز بر ضدّ خودش نمى پذيرم.

۱۶۸۲۰.امام صادق عليه السلام :سخن مؤمن درباره خودش، راست تر از سخن هفتاد مؤمن درباره اوست.

3285

بى اعتبارى اقرار شخص مجبور

۱۶۸۲۱.امام على عليه السلام :هر كه به سبب تهديد يا بازداشت يا شكنجه به گناهى كه حدّ دارد اقرار كند، اقرارش پذيرفته نيست و حدّ بر او جارى نمى شود.

۱۶۸۲۲.امام على عليه السلام :كسى كه بر اثر شكنجه يا زندانى شدن يا ترساندن و يا تهديد اقرار كند، حدّى بر او جارى نمى شود.

۱۶۸۲۳.امام باقر عليه السلام :على عليه السلام مى فرمود: كسى كه به كتك خوردن يا بسته شدنِ در غُل و زنجير يا زندان يا سرزنش و خشونت تهديد شود [و به دزدى اقرار كند] دستش قطع نمى شود و اگر اقرار نكند، به علت تهديد، حدّ از او ساقط مى شود.

۱۶۸۲۴.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به سليمان بن خالد كه به ايشان عرض كرد: مردى دزدى كرده و انكار مى كند، ولى او را مى زنند و او مال مسروقه را مى آورد، آيا بايد دستش را قطع كرد؟ ـفرمود : آرى، اما اگر اقرار به دزدى كند ولى مال مسروقه را نياورد، قطع نمى شود ؛ چون وى به كيفر عليه خود اعتراف كرده است.

3284

الإقرارُ

۱۶۸۱۶.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إقرارُ العُقَلاءِ على أنفُسِهِم جائزٌ . ^۱

۱۶۸۱۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ لَمّا بَعَثَ مُصَدِّقا مِن الكوفةِ إلى بادِيَتِها ـ: ثُمَّ قُلْ لَهُم : يا عِبادَ اللّهِ ، أرسَلَني إلَيكُم وليُّ اللّهِ لاِخُذَ مِنكُم حَقَّ اللّهِ في أموالِكُم ، فهَل للّهِِ في أموالِكُم مِن حَقٍّ فَتُؤَدُّونَ إلى وَليِّهِ ؟ فإن قالَ لكَ قائلٌ : لا ، فلا تُراجِعْهُ . ^۲

۱۶۸۱۸.كتاب من لا يحضره الفقيه :أتى رجُلٌ أميرَ المؤمنينَ عليه السلام فقالَ : يا أميرَ المؤمنينَ ، إنّي زَنَيتُ فَطَهِّرْني ، فَأعرَضَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام بوَجهِهِ عَنهُ ، ثُمّ قالَ لَهُ : اجلِسْ ، فأقبَلَ عليٌّ عليه السلام علَى القَومِ فقالَ : أ يَعجِزُ أحَدُكُم إذا قارَفَ هذهِ السَّيِّئَةَ أن يَستُرَ على نفسِهِ كما سَتَرَ اللّهُ علَيهِ ^۳ ؟ ! ^۴

3284

اقـرار

۱۶۸۱۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اقرار كردنِ خردمندان بر ضدّ خودشان پذيرفته است.

۱۶۸۱۷.امام على عليه السلامـ به مأمور جمع آورى زكات كه او را از كوفه به باديه فرستاد ـفرمود : سپس به باديه نشينان بگو: اى بندگان خدا! ولىِّ خدا، مرا به سوى شما فرستاده است، تا حقّ خدا در اموالتان را از شما بگيرم. آيا در اموال خود حقّى از آن خدا هست تا آن را به ولىِّ خدا بپردازيد؟ اگر كسى به تو گفت: نه، ديگر به او رجوع مكن.

۱۶۸۱۸.كتاب من لا يحضره الفقيه :مردى خدمت امير المؤمنين عليه السلام آمد و عرض كرد: اى امير مؤمنان! من زنا كرده ام، مرا پاك گردان. امير المؤمنين عليه السلام رويش را از او برگرداند. سپس فرمود: بنشين. آن گاه على عليه السلام رو به مردم كرد و فرمود: اگر كسى از شما اين گناه را مرتكب شود، مگر نمى تواند آن را بر خود بپوشاند همچنان كه خدا بر او پوشانده است؟ ^۵