3351

ما يُميتُ القَلبَ

۱۷۱۴۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :ثلاثةٌ مُجالَسَتُهُم تُميتُ القَلبَ : مُجالَسَةُ الأنذالِ ، و مُجالَسَةُ الأغنياءِ ، و الحديثُ مَع النِّساءِ . ^۱

۱۷۱۴۴.عنه صلى الله عليه و آلهـ في مَواعِظِهِ لأبي ذَرٍّ ـ: إيّاكَ و كَثرَةَ الضَّحِكِ ؛ فإنّهُ يُمِيتُ القَلبَ . ^۲

۱۷۱۴۵.الأمالي للطوسي عن أبي المُحبَّرُ :قالَ رسول اللّه صلى الله عليه و آله : أربَعٌ مَفسَدَةٌ لِلقلوبِ : الخَلوَةُ بالنِّساءِ ، و الاستِماعُ مِنهُنَّ ، و الأخذُ بِرَأيِهِنَّ ، و مُجالَسَةُ المَوتى . فقيلَ : يا رسولَ اللّهِ ، و ما مُجالَسَةُ المَوتى ؟ قالَ : مُجالَسَةُ كُلِّ ضالٍّ عنِ الإيمانِ و جائرٍ عنِ الأحكامِ . ^۳

۱۷۱۴۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن عَشِقَ شيئا أعشى (أعمى) بَصَرَهُ ، و أمرَضَ قَلبَهُ ، فهُو يَنظُرُ بعَينٍ غيرِ صَحيحَةٍ ، و يَسمَعُ باُذُنٍ غيرِ سَميعَةٍ ، قد خَرَقَتِ الشَّهَواتُ عَقلَهُ ، و أماتَتِ الدنيا قَلبَهُ . ^۴

۱۷۱۴۷.عنه عليه السلام :مَن قَلَّ وَرَعُهُ ماتَ قَلبُهُ ، و مَن ماتَ قَلبُهُ دَخَلَ النارَ . ^۵

3351

آنچه دل را مى ميراند

۱۷۱۴۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :سه گروهند، كه همنشينى با آنها دل را مى ميراند: همنشينى با فرومايگان، همنشينى با ثروتمندان و گفتگو با زنان.

۱۷۱۴۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در اندرزهاى خود به ابوذر ـفرمود : از خنده زياد بپرهيز، كه آن دل را مى ميراند.

۱۷۱۴۵.الأمالى للطوسى :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : چهار چيز، مايه تباهى دلهاست: خلوت كردن با زنان، گوش كردن به حرفهاى آنان، عمل كردن به رأى و نظر آنان و همنشينى با مردگان. عرض شد: اى رسول خدا! همنشينى با مردگان چيست؟ فرمود: همنشينى با هر شخص گمراه از ايمان و منحرف از احكام [الهى].

۱۷۱۴۶.امام على عليه السلام :هر كه عاشق چيزى شود، ديده اش را كور گرداند و دلش را بيمار. در نتيجه با چشمى عيبناك بنگرد و با گوشى ناشنوا بشنود. شهوتها، خِرد او را از هم بدَرد و دنيا، دلش را بميراند.

۱۷۱۴۷.امام على عليه السلام :هر كه پارسايى اش اندك باشد، دلش بميرد و هر كه دلش بميرد، به دوزخ رود.

الحديث :

۱۷۱۴۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ في صفةِ النبيِّ صلى الله عليه و آله ـ: طَبيبٌ دَوّارٌ بِطِبِّهِ ، قد أحكَمَ مَراهِمَهُ ، و أحمى (أمضى) مَواسِمَهُ ، يَضَعُ ذلكَ حيثُ الحاجَةَ إلَيهِ ، مِن قُلوبٍ عُمْيٍ ، و آذانٍ صُمٍّ ، و ألسِنَةٍ بُكْمٍ ، مُتَتبِّعٌ بدَوائهِ مَواضِعَ الغَفلَةِ و مَواطِنَ الحَيرَةِ . ^۱

۱۷۱۴۱.عنه عليه السلام :اِعلَمُوا أنَّكُم إن اتَّبَعتُم طالِعَ المَشرِقِ سَلَكَ بِكُم مَناهِجَ الرَّسولِ صلى الله عليه و آله فَتَداوَيتُم مِن العَمى و الصَّمَمِ و البَكمِ . ^۲

۱۷۱۴۲.عنه عليه السلام :إنَّ تَقوَى اللّهِ دَواءُ داءِ قُلوبِكُم، و بَصَرُ عَمى أفئدَتِكُم ، و شِفاءُ مَرَضِ أجسادِكُم (أجسامِكُم) ، و صَلاحُ فَسادِ صُدورِكُم ، و طَهورُ دَنَسِ أنفُسِكُم ، و جَلاءُ عَشا (غِشاءِ) أبصارِكُم . ^۳

(انظر) القلب: باب 3352. الدواء : باب 1294.
الذِّكر : باب 1344.
الذَّنب : باب 1389.
التقوى : باب 4101.

حديث :

۱۷۱۴۰.امام على عليه السلامـ در وصف پيامبر صلى الله عليه و آله ـفرمود : او طبيبى است كه با دانش طبّ خود، پيوسته ميان مردم مى گردد، مرهمهايش را درست و آماده كرده و ابزار داغ نهادنش را تافته است و آنها را بر هر جا كه لازم باشد، از دلهاى كور و گوشهاى كر و زبانهاى گنگ، مى نهد. با دواى خود جايگاههاى غفلت و مراكز سرگردانى را مى جويد و درمان مى كند.

۱۷۱۴۱.امام على عليه السلام :بدانيد اگر از آن كه از مشرق سر بر مى دارد پيروى كنيد، شما را به راههاى رسول صلى الله عليه و آله مى برد و درد كورى و كرى و لالى شما درمان مى شود.

۱۷۱۴۲.امام على عليه السلام :همانا پرواى از خدا، داروى درد قلوب شماست و بينا كننده كورى دلهايتان و شفا بخش بيمارى جسمهايتان و درست كننده تباهى سينه هايتان و پاك كننده آلودگى جانهايتان و زداينده كورى [پرده ]ديدگانتان.