۱۶۱۳۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :كانَ أبي عليه السلام يَقولُ إذا أصبَحَ : . . . اللّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ مِن دَركِ الشَّقاءِ ، و مِن شَماتَةِ الأَعداءِ ، و أعوذُ بِكَ مِنَ الفَقرِ وَ الوَقرِ ، و أعوذُ بِكَ مِن سوءِ المَنظَرِ فِي الأَهلِ وَ المالِ وَ الوَلَدِ . ^۱

۱۶۱۳۹.عنه عليه السلام :اللّهُمَّ ......... لا تُفقِرنا بَعدَ إذ أغنَيتَنا . ^۲

۱۶۱۴۰.الإمامُ الكاظمُ عليه السلامـ في دُعاءِ شَهرِ رَمَضانَ ـ: اللّهُمَّ بِذلِكَ فَاكفِني هَولَ هذِهِ السَّنَةِ و آفاتِها ، و أسقامَها و فِتنَتَها ، و شُرورَها و أحزانَها ، و ضيقَ المَعاشِ فيها . ^۳

3174

الفَقرُ وَ الكُفرُ

۱۶۱۴۱.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :كادَ الفَقرُ أن يَكونَ كُفرا . ^۴

۱۶۱۴۲.عنه صلى الله عليه و آله :لَولا رَحمَةُ رَبّي عَلى فُقَراءِ اُمَّتي ، كادَ الفَقرُ يَكونُ كُفرا . ^۵

۱۶۱۴۳.عنه صلى الله عليه و آله :إنَّما يَخشَى المُؤمِنُ الفَقرَ مَخافَةَ الآفاتِ عَلى دينِهِ . ^۶

۱۶۱۳۸.امام صادق عليه السلام :پدرم صبحگاهان مى فرمود : « . . . بار خدايا! هر آينه به تو پناه مى برم از اين كه تيره بختى را درك كنم و از دشمنان سرزنش بينم . به تو پناه مى جويم از فقر و سنگين بارى ؛ و از اين كه در خاندان و دارايى و فرزندانم ، چهره اى زشت يابم» .

۱۶۱۳۹.امام صادق عليه السلام :بار خدايا! . . . از آن پس كه مرا توانگرى بخشيدى ، به فقر گرفتارم مكن .

۱۶۱۴۰.امام كاظم عليه السلامـ در دعاى ماه رمضان ـ: بار خدايا! بدين سان ، بيم و آفت هاى اين سال و بيمارى ها و فتنه و بدى ها و اندوه ها و تنگناىِ معيشت در آن را از من دور بدار .

3174

فقر و كفر

۱۶۱۴۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :فقر ، انسان را در آستانه كفر قرار مى دهد .

۱۶۱۴۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر پروردگار من به فقيران امّتم مهر نمى ورزيد ، فقر آنان را در آستانه كفر قرار مى داد .

۱۶۱۴۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :جز اين نيست كه بيم مؤمن از فقر از آن رو است كه دينش آفت مى پذيرد .

۱۶۱۳۳.عنه صلى الله عليه و آله :اللّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ أن أفتَقِرَ في غِناكَ . ^۱

۱۶۱۳۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ في قُنوتِهِ ـ: اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ و آلِ مُحَمَّدٍ ، و قَنِّعني بِحَلالِكَ عَن حَرامِكَ ، و أعِذني مِنَ الفَقرِ . ^۲

۱۶۱۳۵.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام :نَعوذُ بِكَ . . . مِن فِقدانِ الكَفافِ . . . و مِنَ الفَقرِ إلَى الأَكفاءِ ، و مِن مَعيشَةٍ في شِدَّةٍ . ^۳

۱۶۱۳۶.عنه عليه السلامـ مِن دُعائِهِ في مَكارِمِ الأَخلاقِ ـ: اللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ و آلِهِ . . . و لا تَجعَل عَيشي كَدّا كَدّا ، و لا تَرُدَّ دُعائي عَلَيَّ رَدّا ؛ فَإِنّي لا أجعَلُ لَكَ ضِدّا ، و لا أدعو مَعَكَ نِدّا . ^۴

۱۶۱۳۷.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :اللّهُمَّ . . . لا تَرزُقني رِزقا يُطغيني و لا تَبتَلِني بِفَقرٍ أشقى بِهِ مُضَيَّقا عَلَيَّ ، أعطِني . . . مَعاشا واسِعا هَنيئا مَريئا في دُنيايَ ، و لا تَجعَلِ الدُّنيا عَلَيَّ سِجنا . ^۵

۱۶۱۳۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بار خدايا! هر آينه به تو پناه مى جويم از اين كه در [سايه ]توانگرى ات ، دچار فقر شوم .

۱۶۱۳۴.امام على عليه السلامـ در قنوت خويش ـ: بار خدايا! بر محمّد و خاندانش درود فراوان فرست و مرا با حلالت از حرامت بى نياز ساز و از فقر در امانم دار .

۱۶۱۳۵.امام زين العابدين عليه السلام :به تو پناه مى جوييم . . . از توان نداشتن براى تأمين نيازهاى خود . . .و از فقر نزد همگنان و از زندگانىِ سخت .

۱۶۱۳۶.امام زين العابدين عليه السلامـ از دعاى مكارم الأخلاق وى ـ: بار خدايا! بر محمّد و خاندانش درود فراوان فرست ......... و زندگانى ام را سخت مساز و دعايم را باز مگردان ؛ كه هر آينه من براى تو ناسازى قرار نمى دهم و با تو شريكى را نمى خوانم .

۱۶۱۳۷.امام باقر عليه السلام :بار خدايا . . . مرا روزى اى مده كه سركشم سازد و به فقرى دچارم مكن كه به سببِ ابتلا در تنگنا به تيره بختى افتم . . . مرا در دنيايم زندگانى گشاده و شيرين و گوارا عطا فرما و دنيا را زندانِ من مساز .