319
ميزان الحكمه ج 09

۱۶۵۵۷.عنه عليه السلام :إذا سُئلَتِ الفاجِرَةُ : مَن فَجَرَ بِكِ ؟ فقالَت : فلانٌ ، فإنَّ علَيها حَدَّينِ : حَدّا لِفُجُورِها ، و حَدّا لِفِريَتِها علَى الرجُلِ المُسلمِ . ۱

۱۶۵۵۸.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :قَضى أميرُ المؤمنينَ عليه السلام في الهِجاءِ التَّعزيرَ . ۲

۱۶۵۵۹.كتاب من لا يحضره الفقيه عن محمّدِ بنِ مسلمٍ عن الإمامِ الباقرِ عليه السلامـ في الذي يَقذِفُ امرأتَهُ ، قال ـ: يُجلَدُ ، قلتُ : أ رأيتَ إن عَفَتْ عَنهُ ؟ قالَ : لا و لا كَرامَةَ . ۳

۱۶۵۶۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :قضى أميرُ المؤمنينَ عليه السلام في رجُلٍ دَعا آخَرَ: ابنَ المَجنونِ! فقالَ لَهُ الآخَرُ: أنتَ ابنُ المَجنونِ ، فَأمَرَ الأوَّلَ أن يَجلِدَ صاحِبَهُ عِشرينَ جَلدَةً ، و قالَ لَهُ : اعلَمْ أنَّهُ مُستَحِقٌّ مِثلَها عِشرينَ ، فلمّا جَلَدَهُ أعطَى المَجلودَ السَّوطَ فَجَلَدَهُ نَكالاً يَنكُلُ بِهِما . ۴

۱۶۵۶۱.عنه عليه السلام :كانَ عليٌّ عليه السلام يقولُ : إذا قالَ الرجُلُ للرجُلِ : يا مَعْفوجُ و يا مَنكوحُ في دُبُرِهِ ، فإنَّ علَيهِ الحَدَّ حَدَّ القاذِفِ . ۵

۱۶۵۵۷.امام على عليه السلام :هرگاه از زن بد كاره اى بپرسى چه كسى با تو زنا كرد و او بگويد: فلانى. بايد دو حدّ بر او جارى كرد: يكى براى فسقى كه كرده و ديگرى براى بهتانى كه به يك مرد مسلمان زده است.

۱۶۵۵۸.امام باقر عليه السلام :امير المؤمنين عليه السلام براى هجو كردن، حكم تعزير داد.

۱۶۵۵۹.كتاب من لا يحضره الفقيهـ به نقل از محمّد بن مسلم ـ: امام باقر عليه السلام ـ درباره مردى كه به همسرش تهمت زنا زند ـ فرمود : تازيانه مى خورد. عرض كردم: اگر زن او را بخشيد چه؟ فرمود: نه، بايد تازيانه بخورد.

۱۶۵۶۰.امام صادق عليه السلام :امير المؤمنين عليه السلام درباره مردى كه به ديگرى گفته بود: «ديوانه زاده» و او پاسخ داده بود: «خودت ديوانه زاده اى»، چنين حكم فرمود : به اوّلى دستور داد بيست تازيانه به طرف مقابلش بزند و به او فرمود: بدان كه او نيز حقّ زدن بيست تازيانه دارد. چون اولى تازيانه ها را زد، حضرت تازيانه را به دست تازيانه خورده داد و او هم بيست تازيانه به ديگرى زد و اين كيفرى بود كه حضرت به آن دو چشاند.

۱۶۵۶۱.امام صادق عليه السلام :على عليه السلام مى فرمود: هر گاه مردى به مردى ديگر بگويد: اى لواط كننده و اى اُبنه، بايد بر او حدّ قذف (هشتاد تازيانه) زد.

1.الكافي : ۷/۲۰۹/۲۰.

2.الكافي : ۷/۲۴۳/۱۹.

3.كتاب من لا يحضره الفقيه : ۴/۴۸/۵۰۶۳.

4.الكافي : ۷/۲۴۲/۱۱.

5.الكافي : ۷/۲۰۸/۱۶.


ميزان الحكمه ج 09
318

3235

القَذفُ

الكتاب :

إِنَّ الَّذِينَ جَاؤُوا بِالاْءِفْكِ عُصْبَةٌ مِنكُمْ لاَ تَحْسَبُوهُ شَرّا لَكُمْ بَلْ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ ما اكْتَسَبَ مِنَ الإِثْمِ وَ الَّذِي تَوَلَّى كِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِيمٌ» . ۱

وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَناتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمانِينَ جَلْدَةً و لاَ تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهادَةً أَبَدا وَ أُولـئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ» . ۲

الحديث :

۱۶۵۵۴.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :قَذفُ مُحصَنَةٍ يُحبِطُ عِبادَةَ مِئةِ سَنةٍ . ۳

۱۶۵۵۵.عنه صلى الله عليه و آله :إذا قال الرجُلُ للرجُلِ : يا يَهوديُّ ! فَاضرِبُوهُ عِشرينَ ، و إذا قالَ : يا مُخَنَّثُ ! فاضرِبوهُ عِشرينَ . ۴

۱۶۵۵۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مِن الكبائرِ : الشِّركُ باللّهِ تعالى ......... و رَميُ المُحصَناتِ الغافِلاتِ المُؤمِناتِ . ۵

3235

بهتان

قرآن:

«در حقيقت كسانى كه آن بهتان (داستان افك) را [در ميان ]آوردند، دسته اى از شما بودند. آن (بهتان) را شرّى براى خود تصور مكنيد، بلكه براى شما در آن مصلحتى [بوده] است. براى هر مردى از آنان [كه در اين كار دست داشته است ]همان گناهى است كه مرتكب شده است و آن كس از ايشان كه قسمت عمده آن را به گردن گرفته است، عذابى سخت خواهد داشت».

«و كسانى كه به زنان شوهردار نسبت زنا مى دهند، سپس چهار گواه نمى آورند، هشتاد تازيانه به آنان بزنيد. و هيچ گاه شهادتى از آنها نپذيريد و اينانند كه خود فاسقانند».

حديث :

۱۶۵۵۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :تهمت زدن به زن شوهردار (پاكدامن)، عبادت صد ساله را بر باد مى دهد.

۱۶۵۵۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :اگر مردى به ديگرى بگويد: اى يهودى، بيست تازيانه به او بزنيد و اگر بگويد: اى مخنّث ، او را هم بيست تازيانه بزنيد.

۱۶۵۵۶.امام على عليه السلام :از گناهان كبيره است: [شرك به خدا ] ......... و تهمت زنا زدن به زنان پاكدامن مؤمن.

1.النور : ۱۱.

2.النور : ۴.

3.عوالي اللآلي : ۳/۵۶۱/۵۷ .

4.كنز العمّال : ۱۳۳۶۲.

5.دعائم الإسلام : ۲/۴۵۷/۱۶۱۱ .

  • نام منبع :
    ميزان الحكمه ج 09
    سایر پدیدآورندگان :
    شیخی، حمید رضا
    تعداد جلد :
    14
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1386
    نوبت چاپ :
    هفتم
تعداد بازدید : 499187
صفحه از 612
پرینت  ارسال به