3240

القُرآنُ شِفاءٌ مِن أكبَرِ الدّاءِ

الكتاب :

وَ نُنَزِّلُ مِنَ القُرْآنِ مَا هُوَ شِفَاءٌ وَ رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ لاَ يَزِيدُ الظَّالِمِينَ إِلاَّ خَسَارا» . ^۱

يا أَيُّها النَّاسُ قَدْ جاءَتْكُمْ مَوْعِظَةٌ مِنْ رَبِّكُمْ وَ شِفَاءٌ لِما فِي الصُّدُورِ وَ هُدىً و رَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِينَ» . ^۲

وَ لَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنا أَعْجَمِيَّا لَقالُوا لَوْلاَ فُصِّلَتْ آيَاتُهُ أ أعْجَمِيٌّ وَ عَرَبِيٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِينَ آَمَنُوا هُدىً وَ شِفَاءٌ وَ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ فِي آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَ هُوَ عَلَيْهِم عَمىً أُوْلَـئِكَ يُنَادَوْنَ مِن مَكَانٍ بَعِيدٍ» . ^۳

الحديث :

۱۶۵۹۸.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :القرآنُ هُو الدَّواءُ . ^۴

۱۶۵۹۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّ فيهِ شِفاءً مِن أكبَرِ الداءِ ، و هُو الكُفرُ و النِّفاقُ ، و الغَيُّ و الضَّلالُ . ^۵

۱۶۶۰۰.عنه عليه السلام :علَيكُم بكتابِ اللّهِ ؛ فإنّهُ الحَبلُ المَتينُ ، و النورُ المُبينُ ، و الشِّفاءُ النافِعُ ......... مَن قالَ بهِ صَدَقَ ، و مَن عَمِلَ بهِ سَبَقَ . ^۶

3240

قرآن، شفا دهنده بزرگترين بيماريهاست

قرآن:

«و از قرآن آنچه را كه براى مؤمنان مايه درمان و رحمت است، نازل مى كنيم و[لى ]ستمگران را جز زيان نمى افزايد».

«اى مردم! به يقين براى شما از جانب پروردگارتان اندرزى و درمانى براى آنچه در سينه هاست و رهنمود و رحمتى براى مؤمنان، آمده است».

«و اگر اين كتاب را قرآنى غير عربى گردانيده بوديم، قطعا مى گفتند: چرا آيه هاى آن روشن بيان نشده است؟ كتابى غير عربى و [مخاطب ]عرب زبان؟ بگو: اين كتاب براى كسانى كه ايمان آورده اند رهنمود و درمانى است و كسانى كه ايمان نمى آورند، در گوشهايشان سنگينى است و قرآن برايشان نامفهوم است و [گويى ]آنان را از جايى دور ندا مى دهند».

حديث :

۱۶۵۹۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :قرآن، دواست.

۱۶۵۹۹.امام على عليه السلام :در قرآن، درمان بزرگترين دردهاست: درد كفر و نفاق و تباهى و گمراهى.

۱۶۶۰۰.امام على عليه السلام :كتاب خدا را بگيريد، كه آن ريسمان محكم و نور روشنگر و شفابخشى سودمند است ......... هر كه به آن سخن گويد، راست گويد و هر كه به آن عمل كند، پيشى گيرد.

3239

القُرآنُ في كُلِّ زَمانٍ جَديدٌ

۱۶۵۹۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا تُخلِقُهُ كَثرَةُ الرَّدِّ و وُلوجُ السَّمعِ . ^۱

۱۶۵۹۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لمّا سُئلَ : ما بالُ القرآنِ لا يَزدادُ علَى النَّشرِ و الدَّرسِ إلاّ غَضاضَةً؟ ـ: لأنَّ اللّهَ تباركَ و تعالى لم يَجعَلْهُ لِزمانٍ دونَ زَمانٍ ، و لا لِناسٍ دونَ ناسٍ ، فهُو في كلِّ زَمانٍ جَديدٌ ، و عِند كُلِّ قَومٍ غَضٌّ إلى يَومِ القِيامَةِ . ^۲

۱۶۵۹۷.الإمامُ الرِّضا عليه السلامـ في صفةِ القرآنِ ـ: هُو حَبلُ اللّهِ المَتينُ ، و عُروَتُهُ الوُثقى ، و طَريقَتُهُ المُثلى ، المُؤدِّي إلَى الجنّةِ، و المُنجي مِن النارِ ، لا يَخلُقُ علَى الأزمِنَةِ ، و لا يَغِثُّ علَى الألسِنَةِ ، لأنّه لم يُجعَلْ لزَمانٍ دونَ زَمانٍ ، بل جُعِلَ دليلَ البُرهانِ ، و الحُجَّةَ على كُلِّ إنسانٍ ، لا يَأتيهِ الباطِلُ مِن بَينِ يَدَيهِ و لا مِن خَلفِهِ تَنزيلٌ مِن حَكيمٍ حَميدٍ . ^۳

3239

قرآن، هميشه تازگى دارد

۱۶۵۹۵.امام على عليه السلام :قرآن هر اندازه هم تكرار شود و به گوش خورد، باز كهنه نمى شود.

۱۶۵۹۶.امام صادق عليه السلامـ وقتى از ايشان سؤال شد: چه سرّى است كه قرآن هر چه بيشتر خوانده و بحث شود، بر تازگى و طراوت آن افزوده مى شود؟ ـفرمود : چون خداوند تبارك و تعالى، آن را تنها براى زمانى خاص و مردمى خاصّ قرار نداده است. از اين رو، در هر زمانى و براى هر مردمى، تا روز قيامت، تازه و با طراوت است.

۱۶۵۹۷.امام رضا عليه السلامـ در وصف قرآن ـفرمود : قرآن ريسمان محكم خدا و دستگيره استوارترِ او و راه برتر اوست كه به بهشت مى كشاند و از آتش مى رهاند و با گذر زمانها كهنه نمى شود و زبانهاى گوناگون، آن را به انحطاط و تباهى نمى كشاند؛ چرا كه قرآن براى زمان خاصّى قرار داده نشد؛ بلكه به عنوان راهنماىِ به سوى برهان و حجّت بر هر انسانى در نظر گرفته شده است. نه از پيش رو و نه از پشت سرش باطل به آن راه نيابد، فرود آمده از سوى حكيمى ستوده است.