۱۶۸۵۴.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :أوَّلُ مَن سُوهِمَ علَيهِ مَريمُ بِنتُ عِمرانَ ، و هُو قولُ اللّهِ عَزَّ و جلَّ : «وَ ما كُنتَ لَدَيْهِم إذ يُلقُونَ أقلامَهُم أيُّهُم يَكْفُلُ مَرْيَمَ» . ^۱

۱۶۸۵۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :أيُّ قَضيّةٍ أعدَلُ مِن القُرعَةِ إذا فُوِّضَ الأمرُ إلَى اللّهِ ؟! أ ليسَ اللّهُ تعالى يقولُ : «فَساهَمَ فكانَ مِن المُدْحَضِينَ» ؟! ^۲

۱۶۸۵۶.عنه عليه السلام :أيُّ قَضيّةٍ أعدَلُ مِن قَضيَّةٍ تُجالُ علَيها السِّهامُ ؟! يقولُ اللّهُ تعالى : «فَساهَمَ فكانَ مِن المُدْحَضِينَ» ، و ما مِن أمرٍ يَختَلِفُ فيهِ اثنانِ إلاّ و لَهُ أصلٌ في كتابِ اللّهِ ، و لكنْ لا تَبلُغُهُ عُقولُ الرِّجالِ . ^۳

۱۶۸۵۷.عنه عليه السلام :ما تَقارَعَ قَومٌ فَفَوَّضُوا أمرَهُم إلَى اللّهِ تعالى إلاّ خَرَجَ سَهمُ المُحِقِّ . ^۴

۱۶۸۵۸.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :كُلُّ مَجهولٍ فَفيهِ القُرعَةُ . ^۵

۱۶۸۵۴.امام باقر عليه السلام :نخستين كسى كه درباره او قرعه زدند، مريم دختر عمران است. خداوند عزّ و جلّ مى فرمايد: «و آن گاه كه قلمهاى خود را مى افكندند، تا كدام يك سرپرستى مريم را به عهده گيرد، نزد آنان نبودى».

۱۶۸۵۵.امام صادق عليه السلام :هر گاه [در قرعه] كار به خدا وا گذار شود، كدام داورى اى عادلانه تر از قرعه زدن است؟ مگر نه اين كه خداوند متعال مى فرمايد: «پس، [يونس] با آنان قرعه انداخت [و قرعه به نام او افتاد و ]مغلوب شد [پس ، او را به دريا انداختند] ».

۱۶۸۵۶.امام صادق عليه السلام :كدام داورى عادلانه تر از داورى اى است كه تيرها براى آن به قرعه انداخته شوند؟ خداوند متعال مى فرمايد: «پس با هم قرعه انداختند و [يونس] از بازندگان شد» . هيچ موضوعى نيست كه دو نفر در آن اختلاف نظر پيدا كنند، مگر اين كه براى آن در كتاب خدا قاعده اى وجود دارد، اما خردهاى مردان به آن نمى رسد.

۱۶۸۵۷.امام صادق عليه السلام :هيچ عدّه اى قرعه نزدند و [با اين عمل] كار خود را به خداوند متعال وا گذار نكردند، مگر اين كه قرعه به نام شخص بر حقّ در آمد.

۱۶۸۵۸.امام كاظم عليه السلام :هر امر نا معلومى، به قرعه وا گذار مى شود.

3288

القُرعَةُ

الكتاب :

ذَلِكَ مِنْ أَنْباءِ الْغَيْبِ نُوحِيهِ إِلَيْكَ وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يُلْقُونَ أَقْلاَمَهُمْ أَيُّهُمْ يَكْفُلُ مَرْيَمَ وَ ما كُنْتَ لَدَيْهِمْ إِذْ يَخْتَصِمُونَ» . ^۱

فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ» . ^۲

الحديث :

۱۶۸۵۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ لمّا سَألَهُ النبيُّ صلى الله عليه و آله عن أعجَبِ ما وَرَدَ علَيهِ في اليَمنِ ـ: أتاني قَومٌ قد تَبايَعُوا جاريَةً فَوَطِئها جَميعُهُم في طُهرٍ واحِدٍ ، فَوَلَدَت غُلاما فاحتَجُّوا فيهِ كُلُّهُم يَدَّعِيهِ ، فَأسهَمتُ بَينَهُم ، فَجَعَلتُهُ للّذي خَرَجَ سَهمُهُ و ضَمِنتُهُ نَصيبَهُم ، فقالَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله : ليسَ مِن قَومٍ تَنازَعُوا ثُمّ فَوَّضُوا أمرَهُم إلَى اللّهِ إلاّ خَرَجَ سَهمُ المُحِقِّ . ^۳

3288

قرعه زدن

قرآن:

«اين از اخبار غيب است كه به تو وحى مى كنيم و [گرنه ]وقتى كه آنها قلمهاى خود را [براى قرعه زدن به آب ]مى افكندند تا كدام يك سرپرستى مريم را به عهده گيرد، نزد آنان نبودى و [نيز ]وقتى كه با يكديگر كشمكش مى كردند، نزدشان نبودى».

«پس [يونس] با آنان قرعه انداخت [و قرعه به نام او افتاد و ]مغلوب شد [پس ، او را به دريا انداختند] ».

حديث :

۱۶۸۵۳.امام على عليه السلامـ در پاسخ به پيامبر خدا صلى الله عليه و آله كه پرسيد: شگفت ترين چيزى كه در يمن با آن مواجه شدى چه بود؟ ـفرمود : جمعى نزد من آمدند كه كنيزى [به شركت ]خريده بودند و همه آنها در يك طُهر (دوره پاكى) با او همبستر شده بودند و آن كنيز پسرى به دنيا آورده بود و اينان بر سر آن پسر بچه با هم اختلاف داشتند و هر يك مدّعى بود كه فرزند اوست. من ميان آنها قرعه زدم و فرزند را متعلّق به كسى دانستم كه قرعه به نامش در آمد و او را ضامن [پرداخت ]سهم ديگران قرار دادم. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هيچ گروهى نيستند كه [در چنين مواردى ]با هم اختلاف پيدا كنند و حل مشكل خود را با كشيدن قرعه به خدا وا گذارند، مگر اين كه قرعه به نام صاحب حق بيرون آيد.