۱۷۷۴۷.داوود عليه السلامـ لَمّا مَرَّ بِإسكافٍ ـ: يا هذا اِعمَلْ و كُل ، فَإنَّ اللّهَ يُحِبُّ مَن يَعمَلُ و يَأكُلُ ، و لا يُحِبُّ مَن يَأكُلُ و لا يَعمَلُ . ^۱

۱۷۷۴۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنَّ أميرَ المؤمنينَ عليه السلام أعتَقَ ألفَ مَملوكٍ مِن كَدِّ يَدِهِ . ^۲

۱۷۷۴۹.عنه عليه السلام :أوحَى اللّهُ عَزَّ و جلَّ إلى داوودَ عليه السلام : إنّكَ نِعمَ العَبدُ لولا أنّكَ تَأكُلُ مِن بَيتِ المالِ و لا تَعمَلُ بِيَدِكَ شيئا! قالَ: فبكى داوودُ عليه السلام أربَعينَ صَباحا ، فأوحَى اللّهُ عَزَّ و جلَّ إلَى الحَديدِ : أنْ لِنْ لِعَبدي داوودَ ، فَألانَ اللّهُ تعالى لَهُ الحَديدَ ، فكانَ يَعمَلُ كلَّ يَومٍ دِرعا فَيَبيعُها بألفِ دِرهَمٍ ، فَعَمِلَ ثلاثَمِائةٍ و سِتِّينَ دِرعا ، فباعَها بثلاثِمِائةٍ و سِتِّينَ ألفا، و استَغنى عن بَيتِ المالِ . ^۳

۱۷۷۴۷.داوود عليه السلامـ چون بر كفشگرى گذشت ـفرمود : اى مرد! كار كن و بخور؛ زيرا خداوند، كسى را كه كار كند و بخورد، دوست دارد و كسى را كه بخورد و كار نكند، دوست نمى دارد.

۱۷۷۴۸.امام صادق عليه السلام :امير المؤمنين عليه السلام ، از دسترنج خود هزار بنده خريد و آزاد كرد.

۱۷۷۴۹.امام صادق عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ به داوود عليه السلام وحى فرمود: «اگر نبود كه از بيت المال مى خورى و با دستت كارى نمى كنى، چه نيكو بنده اى بودى»، پس داوود عليه السلام چهل بامداد گريست. آن گاه خداوند عزّ و جلّ به آهن وحى كرد: براى بنده ام داوود نرم شو. و چون خداوند متعال آهن را در دست داوود نرم گردانيد، او روزى يك زره مى بافت و آن را به هزار درهم مى فروخت. پس سيصد و شصت زره بافت و آنها را به سيصد و شصت هزار درهم فروخت و بدين ترتيب از بيت المال بى نياز شد.

۱۷۷۴۰.عنه صلى الله عليه و آله :إنّ داوودَ النَّبيَّ كانَ لا يَأكُلُ إلاّ مِن كَسبِ يَدِهِ . ^۱

۱۷۷۴۱.عنه صلى الله عليه و آله :أزكى الأعمالِ كَسبُ المَرءِ بيَدِهِ . ^۲

۱۷۷۴۲.عنه صلى الله عليه و آله :أطيَبُ الكَسبِ عَمَلُ الرجُلِ بيَدِهِ و كُلُّ بَيعٍ مَبرورٍ . ^۳

۱۷۷۴۳.عنه صلى الله عليه و آله :أفضَلُ الكَسبِ بَيعٌ مَبرورٌ و عَمَلُ الرجُلِ بيَدِهِ . ^۴

۱۷۷۴۴.عنه صلى الله عليه و آله :خَيرُ الكَسبِ كَسبُ يَدَيِ العامِلِ إذا نَصَحَ . ^۵

۱۷۷۴۵.كتاب من لا يحضره الفقيه :كانَ أميرُ المؤمنينَ عليه السلام يَخرُجُ في الهاجِرَةِ في الحاجَةِ قد كُفِيَها يُريدُ أن يَراهُ اللّهُ تعالى يُتعِبُ نفسَهُ في طَلَبِ الحَلالِ . ^۶

۱۷۷۴۶.بحار الأنوار :رُويَ أنَّ حَوارِيِّي عيسى عليه السلام كانوا إذا جاعُوا قالوا : يا رُوحَ اللّهِ جُعْنا ، فَيَضرِبُ بيَدِهِ علَى الأرضِ ـ سَهلاً كان أو جَبَلاً ـ فَيُخرِجُ لِكُلِّ إنسانٍ مِنهُم رَغِيفَينِ يَأكُلُهُما ، فإذا عَطِشُوا قالوا : يا رُوحَ اللّهِ عَطِشْنا ، فَيَضرِبُ بيَدِهِ على الأرضِ ـ سَهلاً كان أو جَبَلاً ـ فَيُخرِجُ ماءً فَيَشرَبُونَ، قالوا : يا رُوحَ اللّهِ ، مَن أفضَلُ مِنّا ؟ إذا شِئنا أطعَمتَنا ، و إذا شِئنا سَقَيتَنا ، و قد آمَنّا بكَ و اتَّبَعناكَ ! قالَ : أفضَلُ مِنكُم مَن يَعَملُ بيَدِهِ ، و يَأكُلُ مِن كَسبِهِ ، فصاروا يَغسِلُونَ الثِّيابَ بالكِراءِ . ^۷

۱۷۷۴۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :داوود پيامبر، جز از دسترنج خود نمى خورْد.

۱۷۷۴۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پاكيزه ترين كارها، درآمدى است كه انسان با دسترنج خود كسب كند.

۱۷۷۴۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :پاكترين كسب و درآمد، دسترنج آدمى است و هر معامله اى كه با درستكارى همراه باشد.

۱۷۷۴۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :برترين كسب و درآمد، معامله درستكارانه است و كار كردن انسان با دست خودش.

۱۷۷۴۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بهترين درآمد،درآمد كارگرى است كه در كارش صداقت داشته باشد.

۱۷۷۴۵.كتاب من لا يحضره الفقيه :امام على عليه السلام ، در هواى داغ نيمروز براى كار كردن بيرون مى رفت، در حالى كه نيازى نداشت [خودش برود]. علّتش اين بود كه مى خواست خداوند متعال ببيند، او براى كسب روزى حلال زحمت مى كشد.

۱۷۷۴۶.بحار الأنوار :روايت شده است كه حواريان عيسى عليه السلام هر گاه گرسنه مى شدند، مى گفتند: يا روح اللّه ! گرسنه شده ايم. پس، عيسى عليه السلام با دست خود به زمين، چه دشت بود و چه كوه، مى زد و براى هر يك از حواريان دو گرده نان بيرون مى آورد، كه آنها را مى خوردند. و هر گاه تشنه مى شدند، مى گفتند: يا روح اللّه ! تشنه شده ايم و آن حضرت با دستش به زمين، خواه دشت بود يا كوه، مى زد و آب بيرون مى آورد و حواريان مى نوشيدند. آنها گفتند: يا روح اللّه ! چه كسى از ما برتر است كه هر گاه مى خواهيم غذايمان مى دهى و هر گاه مى خواهيم آبمان مى نوشانى در حالى كه همه ما به تو ايمان آورده ايم و پيرويت مى كنيم؟ عيسى عليه السلام فرمود: برتر از شما، كسى است كه با دست خود كار كند و از كسب خودش بخورد. از آن پس حواريان رخت مى شستند و اجرت مى گرفتند.