۱۷۳۴۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الحَمدُ للّهِِ الذي لَبِسَ العِزَّ و الكِبرياءَ، و اختارَهُما لنَفسِهِ دونَ خَلقِهِ، و جَعَلَهُما حِمىً و حَرَما على غيرِهِ و اصطَفاهُما لِجَلالِهِ . ۱
۱۷۳۴۷.عنه عليه السلام :فلو رَخَّصَ اللّهُ في الكِبرِ لأحَدٍ مِن عِبادِهِ لَرَخَّصَ فيهِ لِخاصَّةِ أنبيائهِ و أوليائهِ ، و لكنَّهُ سبحانَهُ كَرَّهَ إلَيهِمُ التَّكابُرَ ، و رَضِيَ لَهُمُ التَّواضُعَ . ۲
۱۷۳۴۸.الإمامُ الحسنُ عليه السلامـ لمّا قيلَ لَهُ إنَّ فيكَ كِبراـ: كَلاّ ، الكِبرُ للّهِِ وَحدَهُ ، و لكنْ فِيَّ عِزَّةٌ ، قالَ اللّهُ تعالى : «و للّهِِ العِزَّةُ و لِرَسولِهِ و لِلمُؤْمنينَ»۳ . ۴
۱۷۳۴۹.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :الكِبرُ رِداءُ اللّهِ، و المُتَكبِّرُ يُنازِعُ اللّهَ رِداءَهُ . ۵
۱۷۳۵۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :الكِبرُ رِداءُ اللّهِ ، فَمَن نازَعَ اللّهَ شيئا مِن ذلكَ أكَبَّهُ اللّهُ في النّارِ . ۶
۱۷۳۴۶.امام على عليه السلام :ستايش خدايى را كه رداى عزّت و كبريا پوشيد و اين دو خصلت را براى خود برگزيد نه آفريدگانش، و آنها را براى غير خود قرقگاه و حريمى گردانيد و به خاطر جلال و عظمت خود اين دو صفت را ويژه خود كرد.
۱۷۳۴۷.امام على عليه السلام :اگر بنا بود خداوند به احدى از بندگانش رخصت تكبّر دهد، هر آينه اين رخصت را به خاصّگان از انبيا و اولياى خود مى داد. اما خداوند سبحان، تكبّر را براى آنان نيز ناخوش داشت و فروتنى را برايشان پسنديد.
۱۷۳۴۸.امام حسن عليه السلامـ در پاسخ كسى كه به ايشان گفت: در وجود تو تكبّر است ـفرمود : هرگز؛ تكبّر تنها از آن خداست. اما در وجود من، عزّت است. خداوند متعال فرموده است: «و عزّت از آن خدا و پيامبر او و مؤمنان است».
۱۷۳۴۹.امام باقر عليه السلام :كِبر، رداى خداست و شخص متكبّر بر سر تصاحب رداى خدا، با او مى ستيزد.
۱۷۳۵۰.امام صادق عليه السلام :كِبر، رداى خداست.پس هر كه بر سر چيزى از آن با خدا كشمكش كند، خداوند او را در آتش سرنگون سازد.
