۱۸۱۵۱.عنه عليه السلام :اللَّئيمُ إذا أعطى حَقَدَ ، و إذا اُعطِيَ جَحَدَ . ۱
۱۸۱۵۲.عنه عليه السلام :اِصطِناعُ اللَّئيمِ أقبَحُ رَذيلَةٍ . ۲
۱۸۱۵۳.عنه عليه السلام :أفضَلُ مَعروفِ اللَّئيمِ مَنعُ أذائهِ، أقبَحُ أفعالِ الكريمِ مَنعُ عَطائهِ . ۳
۱۸۱۵۴.عنه عليه السلام :إيّاكَ أن تَعتَمِدَ علَى اللَّئيمِ ؛ فإنّهُ يَخذُلُ مَنِ اعتَمدَ علَيهِ . ۴
۱۸۱۵۵.عنه عليه السلام :كُلّما ارتَفَعَت رُتبَةُ اللَّئيمِ نَقَصَ النّاسُ عِندَهُ ، و الكريمُ ضِدُّ ذلكَ . ۵
۱۸۱۵۶.عنه عليه السلام :يُستَدَلُّ علَى اللَّئيمِ بسُوءِ الفِعلِ و قُبحِ الخُلقِ و ذَميمِ البُخلِ . ۶
۱۸۱۵۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :وَقَعَ بَينَ سَلمانَ الفارِسيِّ ـ رحمةُ اللّهِ علَيهِ ـ و بَينَ رجُلٍ خُصومَةٌ ، فقالَ الرّجُلُ لسَلمانَ : مَن أنتَ ؟! و ما أنتَ ؟ !
فقالَ سَلمانُ : أمّا أوَّلي و أوَّلُكَ فَنُطفَةٌ قَذِرَةٌ ، و أمّا آخِري و آخِرُكَ فجِيفَةٌ مُنتِنَةٌ ، فإذا كانَ يَومُ القِيامَةِ و نُصِبَتِ المَوازينُ فمَن ثَقُلَت مَوازينُهُ فهو الكريمُ ، و مَن خَفّت مَوازينُهُ فهو اللَّئيمُ . ۷
۱۸۱۵۱.امام على عليه السلام :فرومايه هرگاه عطا كند، كينه ورزد و هرگاه عطا شود، انكار (ناسپاسى) كند.
۱۸۱۵۲.امام على عليه السلام :احسان كردنِ فرومايه، زشت ترين رذيلت است.
۱۸۱۵۳.امام على عليه السلام :بهترين احسان فرومايه، اين است كه آزار نرساند و زشت ترين كارهاى گرانمايه اين است كه بخشش خود را دريغ كند.
۱۸۱۵۴.امام على عليه السلام :از اعتماد به فرومايه بپرهيز؛ زيرا فرومايه هر كس را كه به او اعتماد كند، تنها مى گذارد.
۱۸۱۵۵.امام على عليه السلام :هر چه مقام فرومايه بالاتر رود، مردم در نظر او پست تر مى شوند و شخص بزرگوار عكس اين است.
۱۸۱۵۶.امام على عليه السلام :نشانه فرومايه، بد كردارى و زشتخويى و خصلت نكوهيده بخل است.
۱۸۱۵۷.امام صادق عليه السلام :ميان سلمان فارسى رحمه الله و مردى بحثى در گرفت. آن مرد به سلمان گفت: تو كى هستى؟ تو چى هستى؟
سلمان گفت: ما هر دو در آغاز نطفه اى ناپاك بوديم و هر دوى ما سرانجام به مردارى گنديده تبديل مى شويم و چون روز قيامت شود و ترازوها برپا گردد، كسى كه ترازوى اعمالش سنگين باشد او شريف است و كسى كه ترازوى اعمالش سبك باشد، فرومايه.
