(انظر) الجَمال : باب 542.
التواضع : باب 4031.

3495

لِباسُ الزِّينَةِ و لِباسُ العِبادَةِ

۱۸۱۹۶.عيون أخبار الرِّضا :كانَ جُلوسُ الرِّضا عليه السلام في الصَّيفِ على حَصيرٍ ، و في الشِّتاءِ على مِسْحٍ ^۱ ، و لُبسُهُ الغَليظُ مِن الثِّيابِ ؛ حتّى إذا بَرزَ للنّاسِ تَزَيّنَ لَهُم . ^۲

۱۸۱۹۷.عيون أخبار الرِّضا :رُويَ أنّ الرِّضا عليه السلام لَبِسَ الخَزَّ فَوقَ الصُّوفِ ، فقالَ لَهُ بَعضُ جَهَلَةِ الصُّوفيّةِ لَمّا رأى علَيهِ ثِيابَ الخَزِّ : كيفَ تَزعُمُ أنّكَ مِن أهلِ الزُّهدِ و أنتَ على ما نَراهُ مِن التَّنَعُّمِ بلِباسِ الخَزِّ ؟! فكَشَفَ عليه السلام عَمّا تَحتَهُ فَرَأوا تَحتَهُ ثِيابَ الصُّوفِ ، فقالَ: هذا للّهِ ، و هذا للنّاسِ . ^۳

3495

جامه زينت و جامه عبادت

۱۸۱۹۶.عيون أخبار الرضا :حضرت رضا عليه السلام در تابستان روى حصير و در زمستان روى پلاس مى نشست. لباسش از پارچه درشت بود. اما هرگاه در ميان مردم ظاهر مى شد، خود را مى آراست.

۱۸۱۹۷.عيون اخبار الرضا :روايت شده است كه حضرت رضا عليه السلام روى لباس پشمينه، جامه اى از خز پوشيد. يكى از صوفيان نادان چون جامه خزى بر تن ايشان ديد، گفت: با وجود اين برخوردارى و لباس خزى كه پوشيده اى، چگونه خود را از اهل زهد مى پندارى؟! حضرت لباس خود را كنار زد. ديدند زير آن پشمينه اى است. امام فرمود: اين براى خداست و اين [لباس خز ]براى مردم.

۱۸۱۹۳.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :إنّ أهلَ الضَّعفِ مِن مَوالِيَّ يُحِبّونَ أن أجلِسَ علَى اللُّبُودِ و ألبَسَ الخَشِنَ ، و لَيس يَتَحَمّلُ الزَّمانُ ذلكَ . ^۱

۱۸۱۹۴.عنه عليه السلام :و اللّهِ، لَئن صِرتُ إلى هذا الأمرِ لاَكُلَنَّ الخَبيثَ بَعدَ الطَّيِّبِ ، و لَألبَسَنَّ الخَشِنَ بَعدَ اللَّيّنِ ، و لَأتعَبَنَّ بَعدَ الدَّعَةِ . ^۲

۱۸۱۹۵.قرب الإسناد عن البزنطي :قالَ لي [ الإمامُ الرِّضا عليه السلام ] : ما تَقولُ في اللِّباسِ الخَشِنِ ؟ فقلتُ : بَلَغَني أنّ الحسَنَ عليه السلام كانَ يَلبَسُ ، و أنّ جعفرَ بنَ محمّدٍ عليه السلام كانَ يأخُذُ الثَّوبَ الجَديدَ فيأمُرُ بهِ فيُغمَسُ في الماءِ.
فقالَ لي : اِلبَسْ و تَجَمّلْ؛ فإنّ عليَّ بنَ الحسينِ عليه السلام كانَ يَلبَسُ الجُبَّةَ الخَزَّ بخَمسِمِائةِ دِرهَمٍ ، و المُطرَفَ الخَزَّ بخَمسينَ دِينارا فيَتَشتَّى فيهِ ، فإذا خَرجَ الشِّتاءُ باعَهُ و تَصَدّقَ بثَمنِهِ ، و تَلا هذهِ الآيةَ: «قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللّهِ الّتي أخْرَجَ لِعِبادِهِ و الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ»^۳ . ^۴

۱۸۱۹۳.امام رضا عليه السلام :دوستداران كوته انديش من دوست دارند كه من روى نمد بنشينم و لباس درشت بپوشم، در حالى كه زمانه [ما ]اين را نمى پذيرد.

۱۸۱۹۴.امام رضا عليه السلام :به خدا سوگند، اگر به اين امر امامت و ولايت ظاهرى برسم، به جاى غذاهاى لذيذ، غذاى نامطبوع خواهم خورد و به جاى لباسهاى نرم، لباس زبر خواهم پوشيد و به جاى آسايش، خود را به رنج و زحمت خواهم افكند.

۱۸۱۹۵.قرب الإسنادـ به نقل از بِزَنطى ـ: امام رضا عليه السلام به من فرمود : نظرت درباره لباس زبر چيست؟ عرض كردم: شنيده ام كه [امام ]حسن عليه السلام مى پوشيد، و جعفر بن محمّد عليه السلام جامه نو مى گرفت و دستور مى داد آن را در آب فرو برند.
حضرت فرمود: بپوش و آراسته باش ؛ زيرا على بن الحسين عليه السلام جبّه خز پانصد درهمى مى پوشيد و در زمستان رداى خزى نگارين مى پوشيد و چون زمستان تمام مى شد آن را مى فروخت و پولش را صدقه مى داد.
سپس اين آيه را تلاوت كرد: «بگو: چه كسى زيور خدا را كه براى بندگانش پديد آورده و روزى پاكيزه و پاك را، حرام كرده است»؟