۱۸۱۹۸.الغيبة للطوسي عن كاملِ بنِ إبراهيمَ:دَخَلتُ على سَيّدي أبي محمّدٍ عليه السلام ، نَظَرتُ إلى ثِيابِ بَياضٍ ناعِمَةٍ علَيهِ ، فقُلتُ في نَفسي : وليُّ اللّهِ و حُجَّتُهُ يَلبَسُ النّاعِمَ مِن الثِّيابِ و يأمُرُنا نَحنُ بِمُواساةِ الإخوانِ، و يَنهانا عَن لُبسِ مِثلِهِ ! فقالَ مُتَبَسِّما : يا كاملُ ـ و حَسَرَ عَن ذِراعَيهِ ، فإذا مِسْحٌ أسوَدُ خَشِنٌ على جِلدِهِ ، فقالَ ـ : هذا للّهِ ، و هذا لَكُم . ۱
۱۸۱۹۹.الكافي :مَرَّ سُفيانُ الثَّوريُّ في المَسجِدِ الحَرامِ، فرأى أبا عبدِ اللّهِ عليه السلام و علَيهِ ثِيابٌ كثيرَةُ القِيمَةِ حِسانٌ ، فقالَ : و اللّهِ، لاَتِيَنَّهُ و لاَُوَبِّخَنَّهُ ! فَدَنا مِنهُ فقالَ : يا بنَ رسولِ اللّهِ ، ما لَبِسَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله مِثلَ هذا اللِّباسِ و لا عليٌّ عليه السلام و لا أحَدٌ مِن آبائكَ ! فقالَ لَهُ أبو عبدِ اللّهِ عليه السلام : كانَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله في زمانِ قَترٍ مُقَتَّرٍ ۲ ، و كانَ يأخُذُ لقَتَرِهِ و اقتِدارهِ ، و إنّ الدُّنيا بَعدَ ذلكَ أرخَت عَزالِيها ۳ ، فأحَقُّ أهلِها بِها أبرارُها ، ثُمّ تَلا: «قُلْ مَنْ حَرَّمَ زِينَةَ اللّهِ الّتي أخْرَجَ لِعبادِهِ و الطَّيِّباتِ مِنَ الرِّزْقِ» ، و نَحنُ أحَقُّ مَن أخَذَ مِنها ما أعطاه اللّهُ ، غَيرَ أنّي يا ثَوريُّ ما تَرى علَيَّ مِن ثَوبٍ إنّما ألبَسُهُ للنّاسِ . ثُمَّ اجتَذَبَ يَدَ سُفيانَ فجَرَّها إلَيهِ، ثُمَّ رَفَعَ الثَّوبَ الأعلى و أخرَجَ ثَوبا تَحتَ ذلكَ على جِلدِهِ غَليظا ، فقالَ : هذا ألبَسُهُ لِنَفسي و ما رَأيتَهُ للنّاسِ . ثُمَّ جَذَبَ ثَوبا على سُفيانَ أعلاهُ غَليظٌ خَشِنٌ و داخِلُ ذلكَ ثَوبٌ لَيِّنٌ فقالَ : لَبِستَ هذا الأعلى للنّاسِ، و لَبِستَ هذا لنَفسِكَ تَسُرُّها ؟! ۴
۱۸۱۹۸.الغيبة للطوسىـ به نقل از كامل بن ابراهيم ـ: بر سرورم ابو محمّد عليه السلام وارد شدم. ديدم جامه سفيد و لطيفى تن آن حضرت است. با خودم گفتم: ولىّ و حجّت خدا، خود لباسهاى نرم و لطيف مى پوشد و ما را به همدردى با برادران دستور مى دهد و از پوشيدن چنين لباسى نهى مى كند! حضرت تبسّمى كرد و فرمود: اى كامل! و آستينهايش را بالا زد. ديدم جامه اى از پلاس سياه و خشن زير آن است. آن گاه فرمود: اين يكى به خاطر خداست و اين يكى به خاطر شما.
۱۸۱۹۹.الكافى :سفيان ثورى از مسجد الحرام عبور كرد. امام صادق عليه السلام را ديد كه لباسهاى قيمتى و زيبايى پوشيده است. گفت: به خدا قسم، مى روم و او را سرزنش مى كنم. نزديك حضرت رفت و گفت: يا بن رسول اللّه ! نه رسول خدا صلى الله عليه و آله چنين لباسى پوشيد و نه على عليه السلام و نه هيچ يك از پدران تو! امام عليه السلام به او فرمود:رسول خدا صلى الله عليه و آله ، در زمانه اى سخت و دشوار به سر مى برد و به تناسب سختى و دشوارى آن زندگى مى كرد، ولى بعدا دنيا سرِ مشكهاى خود را شل كرد [و وفور نعمت شد]. پس، سزاوارترين مردم دنيا به بهره برى از نعمتهاى آن، نيكان دنيا هستند. حضرت، سپس اين آيه را تلاوت فرمود كرد: «بگو: چه كسى زيورهاى خدا را كه براى بندگانش پديد آورده و روزيهاى پاك و پاكيزه را حرام كرده است؟» ما سزاوارترين كس به بهره بردن از نعمتهاىِ خدادادىِ آن [روزيها] هستيم. منتها، اى ثورى! جامه اى كه بر تن من مى بينى، به خاطر مردم پوشيده ام. آنگاه دست سفيان را گرفت و آن را به طرف خود كشيد و لباس رويى را بالا زد و جامه درشتى را كه زير آن پوشيده بود و با بدن آن حضرت تماس مستقيم داشت بيرون آورد و فرمود: اين را براى خودم مى پوشم و آنچه را ديدى براى مردم. حضرت، سپس جامه سفيان را كه زبر و درشت بود كنار زد و زير آن لباس نرم و لطيفى بود. فرمود: تو اين لباس رويى را براى [ريا و فريب ]مردم پوشيده اى و اين[زيرى ]را براى خوش آمدِ نفْست.
