۱۷۳۹۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لمّا استَحيى مِنهُ رجُلٌ اشتَرى لِعيالِهِ شيئا و هُو يَحمِلُهُ ـ: اِشتَرَيتَهُ لِعِيالِكَ و حَمَلتَهُ إلَيهِم ، أما و اللّهِ لولا أهلُ المَدينَةِ لَأحبَبتُ أن أشتَرِيَ لِعِيالِيَ الشَّيءَ ثُمّ أحمِلَهُ إلَيهِم . ^۱

۱۷۳۹۹.عنه عليه السلام :مَن رَقَعَ جَيبَهُ و خَصَفَ نَعلَهُ و حَمَلَ سِلعَتَهُ فَقَد بَرِئَ مِن الكِبرِ . ^۲

۱۷۴۰۰.الإمامُ الكاظمُ عليه السلامـ لِعَبدِ اللّهِ بنِ جِبِلّةَ و قد عَلَّقَ سَمكَةً في يَدِهِ ـ: اقذِفْها ، إنّي لَأكرَهُ للرجُلِ السَّريِّ أن يَحمِلَ الشَّيءَ الدَّنيَّ بنفسِهِ.
إنّكُم قَومٌ أعداؤكُم كثيرٌ يا مَعشرَ الشِّيعَةِ ، إنّكُم قَومٌ عاداكُمُ الخَلقُ ، فَتَزيَّنُوا لَهُم ما قَدَرتُم علَيهِ . ^۳

(انظر) وسائل الشيعة : 3/344 باب 5.

۱۷۳۹۸.امام صادق عليه السلامـ خطاب به مردى كه چيزى براى خانواده اش خريده بود و خودش آن را مى برد و چون چشمش به افتاد خجالت كشيد ـفرمود: آن را براى خانواده ات خريده اى و مى برى. بدان كه به خدا قسم اگر از دست مردم مدينه نبود، دوست داشتم براى خانواده ام خريد كنم و آن را با دست خودم برايشان ببرم.

۱۷۳۹۹.امام صادق عليه السلام :هر كه خودش جامه اش را وصله كند و كفشش را پينه زند و كالايش را حمل كند، هر آينه از كبر مبرّاست.

۱۷۴۰۰.امام كاظم عليه السلامـ به عبد اللّه بن جبلّه كه ماهى اى را در دستش آويزان كرده بود ـفرمود : آن را دور انداز؛ من خوش ندارم كه مرد شريف و محترم، چيز پستى را حمل كند.
اى گروه شيعه! شما مردمى هستيد كه دشمنان زيادى داريد. شما جماعتى هستيد كه خَلق با شما دشمنى مى كنند. پس تا جايى كه مى توانيد در برابر آنان آراسته (با شخصيّت) باشيد.

۱۷۳۹۴.عنه صلى الله عليه و آله :مَن حَلَبَ شاتَهُ و رَقَعَ قَميصَهُ و خَصَفَ نَعلَهُ و واكَلَ خادِمَهُ و حَمَلَ مِن سُوقِهِ ، فَقَد بَرِئَ مِن الكِبرِ . ^۱

۱۷۳۹۵.عنه صلى الله عليه و آله :مَن لَبِسَ الصُّوفَ و انتَعَلَ المَخصوفَ و رَكِبَ حِمارَهُ و حَلَبَ شاتَهُ و أكَلَ مَعهُ عِيالُهُ ، فَقَد نَحَّى اللّهُ عَنهُ الكِبرَ ، أنا عَبدٌ ابنُ عَبدٍ ، أجلِسُ جِلسَةَ العَبدِ ، و آكُلُ أكلَ العَبدِ .
إنّي قد اُوحِيَ إلَيَّ أن تَواضَعُوا ، و لا يَبغي أحَدٌ على أحَدٍ . ^۲

۱۷۳۹۶.عنه صلى الله عليه و آلهـ لأبي ذرٍّ ـ: يا أبا ذَرٍّ ، يكونُ في آخِرِ الزَّمانِ قَومٌ يَلبَسُونَ الصُّوفَ في صَيفِهِم و شِتائهِم ، يَرَونَ أنّ لَهُمُ الفَضلَ بذلكَ على غيرِهِم، اُولئكَ يَلعَنُهُم أهلُ السَّماواتِ و الأرضِ . ^۳

۱۷۳۹۷.كنز العمّال :إنّ النبيَّ صلى الله عليه و آله خَرَجَ إلَى البَقيعِ فَتَبِعَهُ أصحابُهُ فَوَقَفَ و أمَرَهُم أن يَتَقَدَّموا ، ثُمّ مَشى خَلفَهُم ، فَسُئلَ عن ذلكَ فقالَ : إنّي سَمِعتُ خَفقَ نِعالِكُم ، فَأشفَقتُ أن يَقَعَ في نفسِي شيءٌ مِن الكِبرِ ^۴ . ^۵

۱۷۳۹۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس خودش گوسفندش را بدوشد و جامه اش را وصله كند و كفشش را پينه زند و با خدمتكارش هم غذا شود و كالايش را از بازار [به خانه ]حمل كند، بى گمان از كبر پاك شده است.

۱۷۳۹۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هركه پشمينه بپوشد و كفش وصله دار به پاكند و الاغش را سوار شود و گوسفندش را بدوشد و نانخورهايش با او هم غذا شوند، هر آينه خداوند كبر را از او دور كرده است. من بنده اى هستم زاده بنده اى ديگر، مانند بنده مى نشينم و مانند بنده غذا مى خورم.
به من وحى شده است كه فروتن باشيد و كسى بر كسى گردن فرازى نكند.

۱۷۳۹۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ خطاب به ابوذر ـفرمود : اى ابوذر! در آخر الزمان مردمى مى آيند كه تابستان و زمستان پشمينه مى پوشند و معتقدند كه اين كار موجب مزيّت آنها بر ديگران است. اينان را اهل آسمانها و زمين لعنت مى كنند.

۱۷۳۹۷.كنز العمّال :[روزى] پيامبر به طرف بقيع رهسپار شد. اصحاب حضرت در پى او به راه افتادند. پيامبر ايستاد و به آنها دستور داد جلو بروند و آن گاه خود در پى آنها حركت كرد. علّت را پرسيدند، فرمود: من صداى كفشهاى شما را شنيدم و ترسيدم چيزى از تكبّر، به وجودم راه يابد. ^۶