۱۸۴۹۸.عنه عليه السلام :رُبَّ مَلُومٍ و لا ذَنبَ لَهُ . ۱
۱۸۴۹۹.عنه عليه السلامـ مِن كتابٍ لَهُ إلى مُعاويَةَ ـ: و ما كُنتُ لِأعتَذِرَ مِن أنّي كنتُ أنقِمُ علَيهِ أحداثا ، فإن كانَ الذَّنبُ إلَيهِ إرشادِي و هِدايَتي لَهُ ، فرُبَّ مَلومٍ لا ذَنبَ لَهُ . ۲
۱۸۵۰۰.الإمامُ الحسنُ عليه السلامـ في وَصفِ أخٍ لَهُ ـ: كانَ لا يَلومُ أحَدا فيما يَقَعُ العُذرُ في مِثلِهِ ، حتّى يَرَى اعتِذارا. ۳
3538
العِتابُ و آدابُهُ
۱۸۵۰۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :العِتابُ ۴ حَياةُ المَوَدّةِ . ۵
۱۸۵۰۲.عنه عليه السلام :لا تُعاتِبِ الجاهِلَ فيَمقُتَكَ ، و عاتِبِ العاقِلَ يُحبِبْكَ . ۶
۱۸۵۰۳.عنه عليه السلام :إذا عاتَبتَ فاستَبقِ . ۷
۱۸۵۰۴.عنه عليه السلامـ مِن وصاياهُ لابنهِ الحسنِ عليه السلام ـ: و إن أرَدتَ قَطيعَةَ أخيكَ فاستَبقِ لَهُ مِن نَفسِكَ بَقِيّةً يَرجِعُ إلَيها إن بَدا لَهُ ذلكَ يَوما ما . ۸
۱۸۴۹۸.امام على عليه السلام :بسا ملامت شده اى كه بى گناه است.
۱۸۴۹۹.امام على عليه السلامـ در بخشى از نامه خود به معاويه ـنوشت : من كسى نيستم كه از خرده گيرى هايى كه بر بدعتهاى او (عثمان) مى كردم پوزش بخواهم؛ اگر ارشاد و راهنماييهايى كه او را مى كردم گناه است [گو باش]؛ زيرا بسا سرزنش شده اى كه گناهى ندارد.
۱۸۵۰۰.امام حسن عليه السلامـ در وصف يكى از برادران خود ـفرمود : هيچ كس را براى كارى كه جاى عذر داشت، سرزنش نمى كرد تا عذرخواهى [او را ]ببيند.
3538
سرزنش و آداب آن
۱۸۵۰۱.امام على عليه السلام :سرزنش كردن و گلايه مايه حيات (پايدارى) دوستى است.
۱۸۵۰۲.امام على عليه السلام :نادان را سرزنش مكن، كه با تو دشمن مى شود و خردمند را سرزنش كن كه با تو دوست مى شود.
۱۸۵۰۳.امام على عليه السلام :هرگاه سرزنش كردى، [جايى براى دوستى] باقى بگذار.
۱۸۵۰۴.امام على عليه السلامـ در سفارشهاى خود به فرزندش حضرت حسن عليه السلام ـنوشت : هرگاه خواستى از برادرت ببُرى، جايى براى آشتى او از خود باقى بگذار، تا اگر روزى پشيمان شود از آن جا [به دوستى ديرين ]برگردد.