۱۸۸۶۵.عنه عليه السلامـ و قد قيلَ لَهُ : كيفَ نَجِدُكَ يا أميرَ المؤمنينَ ؟ ـ: كيفَ يكونُ حالُ مَن يَفنى ببَقائهِ ، و يَسقَمُ بصِحَّتِهِ ، و يُؤتَى مِن مَأمَنِهِ ؟ ! ^۱

۱۸۸۶۶.عنه عليه السلام :فأمّا أهلُ الطّاعَةِ فأثابَهُم بجِوارِهِ ، و خَلَّدَهُم في دارِهِ ، حَيثُ لا يَظعَنُ النُّزّالُ، و لا تَتَغيَّرُ بِهِمُ الحالُ ، و لا تَنوبُهُمُ الأفزاعُ ، و لا تَنالُهُمُ الأسقامُ . ^۲

۱۸۸۶۷.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلامـ من دُعائهِ عِندَ المَرَضِ ـ: اللّهُمّ لكَ الحَمدُ على ما لم أزَلْ أتَصَرَّفُ فيهِ مِن سَلامَةِ بَدَني ، و لكَ الحَمدُ على ما أحدَثتَ بي مِن عِلَّةٍ في جَسَدي ، فما أدري يا إلهي أيُّ الحالَينِ أحَقُّ بالشُّكرِ لَكَ ، و أيُّ الوَقتَينِ أولى بالحَمدِ لَكَ ! أ وَقتُ الصِّحَّةِ ......... أم وَقتُ العِلَّةِ الّتي مَحَّصتَني بِها ؟! ^۳

۱۸۸۶۸.الخصال عن الأشعَريِّ عن صالحٍ يَرفَعُهُ بإسنادِهِ قالَ :أربَعةٌ القَليلُ مِنها كَثيرٌ : النّارُ القَليلُ مِنها كثيرٌ ، و النَّومُ القَليلُ مِنهُ كثيرٌ ، و المَرَضُ القَليلُ مِنهُ كثيرٌ ، و العَداوَةُ القَليلُ مِنها كثيرٌ . ^۴

۱۸۸۶۵.امام على عليه السلامـ وقتى به ايشان عرض شد: چگونه اى اى امير مؤمنان؟ ـفرمود : چگونه است حال كسى كه با هستى خود، نيست مى شود و با تندرستى خود بيمار مى شود و در پناهگاه امنش، مرگ به سراغش مى رود.

۱۸۸۶۶.امام على عليه السلام :امّا اهل طاعت را با جاى دادن در جوار خود پاداش داد و در سراى خود جاودانشان ساخت؛ سرايى كه فرود آيندگانش كوچ نكنند و حالشان دگرگون نشود و ترس و وحشت ها به سراغشان نمى آيد و بيمارى ها به آنان نمى رسد.

۱۸۸۶۷.امام زين العابدين عليه السلامـ در دعاى آن حضرت هنگام بيمارى ـگفت : بار خدايا! تو را سپاس بر تندرستى ام كه پيوسته در آن به سر مى برم. و تو را سپاس بر بيمارى اى كه در بدنم پديد آورده اى؛ زيرا نمى دانم، اى خداى من! كدام يك از اين دو حالت [تندرستى يا بيمارى ]به سپاسگزارى تو شايسته تر و كدام يك از اين دو زمان براى ستايش تو سزاوارتر است. آيا زمان تندرستى ......... يا زمان بيمارى كه مرا به وسيله آن [از گناهان ]پاك كردى؟

۱۸۸۶۸.الخصال :اشعرى از صالح به سند خود مرفوعا نقل مى كند كه گفت: چهار چيز است كه اندك آنها نيز بسيار است: آتش، اندكش نيز بسيار است. خواب، اندكش هم بسيار است. بيمارى، اندكش هم بسيار است و دشمنى، اندكش هم بسيار است.

3616

المَرَضُ

۱۸۸۵۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :المَرَضُ حَبسُ البَدَنِ . ^۱

۱۸۸۵۹.عنه عليه السلام :المَرَضُ أحَدُ الحَبسَينِ . ^۲

۱۸۸۶۰.عنه عليه السلام :لَيسَ للأجسامِ نَجاةٌ مِن الأسقامِ . ^۳

۱۸۸۶۱.عنه عليه السلام :لا رَزِيَّةَ أعظَم مِن دَوامِ سُقمِ الجَسَدِ . ^۴

۱۸۸۶۲.عنه عليه السلام :ألا و إنّ مِن البَلاءِ الفاقَةَ ، و أشَدُّ مِن الفاقَةِ مَرَضُ البَدَنِ ، و أشَدُّ مِن مَرَضِ البَدَنِ مَرَضُ القَلب . ^۵

۱۸۸۶۳.عنه عليه السلام :مِسكينٌ ابنُ آدمَ : مَكتومُ الأجَلِ ، مَكنونُ العِلَلِ ، مَحفوظُ العَمَلِ ،تُؤلِمُهُ البَقَّةُ ، و تَقتُلُهُ الشَّرقَةُ ، و تُنتِنُهُ العَرقَةُ . ^۶

۱۸۸۶۴.عنه عليه السلام :مِن صِحَّةِ الأجسامِ تَولُّدُ الأسقامِ . ^۷

3616

بيمارى

۱۸۸۵۸.امام على عليه السلام :بيمارى، زندان تن است.

۱۸۸۵۹.امام على عليه السلام :بيمارى يكى از دو زندان است.

۱۸۸۶۰.امام على عليه السلام :بدن ها را از نا خوشى ها، رهايى نيست.

۱۸۸۶۱.امام على عليه السلام :مصيبتى بزرگتر از ادامه يافتن بيمارى جسم نيست.

۱۸۸۶۲.امام على عليه السلام :بدانيد كه يكى از بلاها تنگدستى است و سخت تر از تنگدستى بيمارى تن است و سخت تر از بيمارى تن، بيمارى دل است.

۱۸۸۶۳.امام على عليه السلام :بيچاره آدميزاد، اجلش [بر او ]پوشيده است و بيمارى هايش پنهان و كردارش ثبت شده. پشه اى، او را دردمند مى كند. جرعه اى گلوگير، مى كُشدش و قطره عرقى او را بد بو مى سازد.

۱۸۸۶۴.امام على عليه السلام :بيمارى ها از تندرستى زاييده مى شوند.