۱۷۵۷۹.عنه عليه السلام :لا تَستَعِنْ بكَذّابٍ ......... فإنّ الكَذّابَ يُقرِّبُ لكَ البَعيدَ، و يُبَعِّدُ لكَ القَريبَ . ^۱

۱۷۵۸۰.عنه عليه السلام :إنّ الرجُلَ لَيَكذِبُ الكِذبَةَ فَيُحرَمُ بها صَلاةَ الليلِ . ^۲

۱۷۵۸۱.عنه عليه السلام :إنَّ مِمّا أعانَ اللّهُ (بهِ) علَى الكذّابينَ النِّسيانَ ^۳ . ^۴

بيان :

قال العلاّمة الطباطبائيّ في الميزان في تفسير القرآن قوله تعالى في سورة يوسف: «وَ جاؤوا على قَميصِهِ بِدَمٍ كَذِبٍ»^۵ :
الكَذِب بالفتح فالكسر مصدرٌ اُريد به الفاعل لِلمبالغة ؛ أي بدمٍ كاذبٍ بيّن الكذب .
و في الآية إشعار بأنّ القميص و عليه دم ـ و قد نُكِّر الدمُ للدلالة على هوان دلالته و ضعفها على ما وصفوه ـ كان على صفةٍ تكشف عن كذبهم في مقالهم ، فإنّ من افترسته السِّباع و أكلته لم تترك له قميصا سالما غير ممزّق . و هذا شأن الكذب لا يخلو الحديث الكاذب و لا الاُحدوثة الكاذبة من تنافٍ بين أجزائه و تناقضٍ بين أطرافه أو شواهدَ من أوضاعٍ و أحوالٍ خارجيّةٍ تحفّ به و تنادي بالصدق و تكشف القناع عن قبيح سريرته و باطنه ، و إن حسنت صورته .

۱۷۵۷۹.امام صادق عليه السلام :هرگز از دروغگو كمك مخواه ......... زيرا دروغگو دور را در نظر تو نزديك جلوه مى دهد و نزديك را دور.

۱۷۵۸۰.امام صادق عليه السلام :همانا فرد دروغى مى گويد و به سبب آن، از نماز شب محروم مى شود.

۱۷۵۸۱.امام صادق عليه السلام :از جمله كمكهاى خداوند بر ضدّ دروغگويان فراموشى است ^۶ .

توضيح :

مرحوم علامه طباطبائى در الميزان في تفسير القرآن، در تفسير اين آيه در سوره يوسف: «و جاؤوا على قميصه بدم كَذِب»، مى نويسد:
واژه «كَذِب» ـ به فتح اول و كسر دوم ـ مصدر است و به جاى اسم فاعل به كار رفته، تا مبالغه را برساند؛ يعنى، آلوده به خونى آشكارا دروغين.
اين آيه مشعر به اين است كه پيراهن آغشته به خون ـ نكره آوردن كلمه «دَم» براى نشان دادن سستى و بى پايگى دلالت آن بر مدّعاى پسران يعقوب است ـ طورى بوده كه دروغ بودن سخن آنان را آشكار كرده است؛ زيرا كسى را كه درندگان پاره كنند و بخورند پيراهن سالم تكّه پاره نشده اى برايش باقى نمى گذارند. اصولاً دروغ، چنين وضعى دارد. هيچ سخن دروغ يا نقل و حكايت دروغينى نيست، مگر اين كه ميان قسمتهاى مختلف آن تنافى و در اطرافش تناقضهايى وجود دارد، يا از اوضاع و احوال خارجى شواهدى است كه دروغ بودن آن را آشكار مى سازد و واقعيت را روشن مى كند و از درون و نهاد زشت آن، هر چند ظاهرى زيبا و خوش منظر داشته باشد، پرده برمى دارد.

۱۷۵۶۹.عنه عليه السلام :مَن عُرِفَ بالكذبِ قَلَّتِ الثِقَةُ بهِ ، مَن تَجَنَّبَ الكذبَ صُدِّقَت أقوالُهُ . ^۱

۱۷۵۷۰.عنه عليه السلام :فَسادُ البَهاءِ الكذبُ . ^۲

۱۷۵۷۱.عنه عليه السلام :الكَذّابُ و المَيِّتُ سَواءٌ ، فإنّ فَضيلَةَ الحَيِّ علَى المَيِّتِ الثِّقةُ بهِ ، فإذا لم يُوثَقْ بكَلامِهِ بَطَلَت حَياتُهُ . ^۳

۱۷۵۷۲.عنه عليه السلام :الكَذّابُ مُتَّهَمٌ في قَولِهِ و إن قَوِيَت حُجَّتُهُ و صَدَقَت لَهجَتُهُ . ^۴

۱۷۵۷۳.عنه عليه السلام :يَكتَسِبُ الكاذِبُ بكِذبِهِ ثلاثا : سَخَطَ اللّهِ علَيهِ ، و استِهانَةَ النّاسِ بهِ ، و مَقتَ الملائكةِ لَهُ . ^۵

۱۷۵۷۴.عنه عليه السلام :أبعَدُ النّاسِ مِن الصَّلاحِ الكَذوبُ ، و ذو الوَجهِ الوقاحِ . ^۶

۱۷۵۷۵.عنه عليه السلام :اعتِيادُ الكِذبِ يُورِثُ الفَقرَ . ^۷

۱۷۵۷۶.عنه عليه السلام :شَرُّ القولِ ما نَقَضَ بَعضُهُ بَعضا . ^۸

۱۷۵۷۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لا تَكذِبْ فَيَذهَبَ بَهاؤكَ . ^۹

۱۷۵۷۸.عنه عليه السلام :ليسَت لِبَخيلٍ راحَةٌ ، و لا لِحَسودٍ لَذَّةٌ ، و لا لِمُلوكٍ وَفاءٌ ، و لا لِكَذّابٍ مُروّةٌ . ^۱۰

۱۷۵۶۹.امام على عليه السلام :كسى كه به دروغگويى شناخته شود اعتماد به او كم مى شود و كسى كه از دروغ اجتناب ورزد گفته هايش باور مى شود.

۱۷۵۷۰.امام على عليه السلام :موجب از بين رفتن شُكوه، دروغ است.

۱۷۵۷۱.امام على عليه السلام :دروغگو و مرده يكسانند؛ زيرا برترى زنده بر مرده، به سبب اعتماد به اوست. پس هر گاه به گفته او اعتماد نشود، حياتش از بين رفته است.

۱۷۵۷۲.امام على عليه السلام :دروغگو، در گفتارش مورد اتهام و بدگمانى است. هر چند [براى اثبات گفته اش ]دليل قوى بياورد و راست بگويد.

۱۷۵۷۳.امام على عليه السلام :دروغگو با دروغگويى خود سه چيز به دست مى آورد: خشم خدا، نگاه تحقيرآميز مردم و دشمنى فرشتگان .

۱۷۵۷۴.امام على عليه السلام :دورترين مردم از جاده صلاح، دروغگو و شخص وقيح (بى حيا) است.

۱۷۵۷۵.امام على عليه السلام :عادت به دروغ گويى فقر مى آورد.

۱۷۵۷۶.امام على عليه السلام :بدترين گفتار آن است كه قسمتى از آن، قسمت ديگرش را نقض كند.

۱۷۵۷۷.امام صادق عليه السلام :دروغ مگو، كه شكوهت از بين مى رود.

۱۷۵۷۸.امام صادق عليه السلام :بخيل را آسايش نيست، و حسود را خوشى و شاهان را وفا و دروغگو را مروّت.