۱۷۸۶۰.عنه عليه السلام :المُكافأةُ عِتقٌ . ۱
۱۷۸۶۱.عنه عليه السلام :أطِلْ يَدَكَ في مُكافَأةِ مَن أحسَنَ إلَيكَ، فإن لَم تَقدِرْ فلا أقَلَّ مِن أن تَشكُرَهُ . ۲
۱۷۸۶۲.عنه عليه السلام :مَن جازاكَ بِالشُّكرِ فقَد أعطاكَ أكثَرَ مِمّا أخَذَ مِنكَ . ۳
۱۷۸۶۳.عنه عليه السلام :إذا حُيِّيتَ بِتَحِيَّةٍ فَحَيِّ بأحسَنَ مِنها ، و إذا اُسدِيَت إلَيكَ يَدٌ فكافِئْها بِما يُربي عَليها ، و الفَضلُ مَعَ ذلكَ لِلبادِئِ . ۴
۱۷۸۶۴.عنه عليه السلام :مَن صَنَعَ مِثلَ ما صُنِعَ إلَيهِ فقَد كافَأ ، و مَن أضعَفَ كانَ شَكورا . ۵
۱۷۸۶۵.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :المَعروفُ غُلٌّ لا يَفُكُّهُ إلاّ مُكافَأةٌ أو شُكرٌ . ۶
۱۷۸۶۶.عنه عليه السلامـ في قَولِه تَعالى :«هَلْ جَزاءُ الإحْسانِ إلاّ الإحْسانُ»ـ: جَرَت في المُؤمِنِ و الكافِرِ و البَرِّ و الفاجِرِ ، مَن صُنِعَ إلَيهِ مَعروفٌ فعَلَيهِ أن يُكافِئَ بهِ ، و لَيسَتِ المُكافَأةُ أن تَصنَعَ كما صَنَعَ حتّى تَرى فَضلَكَ ، فإن صَنَعتَ كما صَنَعَ فلَهُ الفَضلُ بِالابتِداءِ . ۷
۱۷۸۶۰.امام على عليه السلام :جبران كردن [نيكى با نيكى]، موجب آزاد شدن [از حق احسان ]است.
۱۷۸۶۱.امام على عليه السلام :براى عوض دادن به كسى كه به تو نيكى كرده است دستت را دراز كن و اگر توانايى [جبران ]نداشتى، دست كم از او تشكر كن.
۱۷۸۶۲.امام على عليه السلام :كسى كه در عوضِ نيكى تو، تشكّر و قدردانى كند، بيش از آنچه از تو گرفته به تو داده است.
۱۷۸۶۳.امام على عليه السلام :هر گاه به تو درودى گفته شد، با درودى بهتر از آن پاسخ گوى و هر گاه احسانى به تو شد، به احسانى بهتر از آن جبرانش كن. با وجود اين، فضيلت از آنِ آغازگر [نيكى ]است.
۱۷۸۶۴.امام على عليه السلام :هر كس همان احسانى را كند كه به او شده است، آن را پاداش داده و هر كس به بيشتر از آن تلافى كند، شكور (بسيار سپاسگزار) است.
۱۷۸۶۵.امام كاظم عليه السلام :نيكى و احسان قلاده اى است كه جز جبران كردن يا تشكر آن را باز نمى كند.
۱۷۸۶۶.امام كاظم عليه السلامـ درباره آيه «آيا سزاى نيكى جز نيكى است؟» ـفرمود : اين آيه درباره مؤمن و كافر و نيك و بد جارى است. به هر كس خوبى شود، بايد آن را پاداش دهد. پاداش دادن، اين نيست كه همان احسانى را كنى كه او كرده است، مگر اين كه برترى خود را نشان دهى؛ زيرا اگر همان را كنى كه او كرده است، به سبب اين كه آغازگر احسان مى باشد، برترى از آنِ اوست.
