وَ لاَ تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لاَ تَمْشِ فِي الأَرْضِ مَرَحا إِنَّ اللّهَ لا يُحِبُّ كُلَّ مُخْتالٍ فَخُورٍ» . ۱
وَ عِبادُ الرَّحْمَـانِ الَّذِينَ يَمْشُونَ عَلَى الأَرْضِ هَوْنا و إِذَا خاطَبَهُمُ الْجاهِلُونَ قالُوا سَلاَما» . ۲
الحديث :
۱۷۳۶۵.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنّ اللّهَ يُبغِضُ ابنَ سَبعينَ في أهلِهِ ، ابنَ عِشرِينَ في مِشيَتِهِ و مَنظَرِهِ . ۳
۱۷۳۶۶.عنه صلى الله عليه و آله :إنّ اللّهَ تعالى يُحِبُّ ابنَ عِشرينَ إذا كانَ شِبهَ ابنِ ثَمانينَ ، و يُبغِضُ ابنَ سِتِّينَ إذا كانَ شِبهَ ابنِ عِشرينَ . ۴
۱۷۳۶۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مرّ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله على جماعةٍ فقالَ : عَلى ما اجتَمَعتُم ؟ قالوا : يا رسولَ اللّهِ ، هذا مَجنونٌ يُصرَعُ فاجتَمَعنا علَيهِ ، فقالَ : ليسَ هذا بمَجنونٍ و لكنّهُ المُبتَلى .
ثُمّ قالَ : أ لا اُخبِرُكُم بالمَجنونِ حَقِّ المَجنونِ ؟ قالوا : بَلى يا رسولَ اللّهِ . قال : (إنّ المَجنونَ حَقَّ المَجنونِ) المُتَبَختِرُ في مِشيَتِهِ ، النّاظِرُ في عِطفَيهِ ، المُحَرِّكُ جَنبَيهِ بمَنكِبَيهِ ، يَتَمَنّى علَى اللّهِ جَنَّتَهُ و هُو يَعصيهِ ، الذي لا يُؤمَنُ شَرُّهُ و لا يُرجى خَيرُهُ ، فذلكَ المَجنونُ و هذا المُبتَلى . ۵
«و از مردم [به نخوت] رخ بر متاب و در زمين خرامان راه مرو، كه خدا متكبّر لافزن را دوست نمى دارد».
«و بندگان خداوند رحمان، كسانى هستند كه روى زمين به نرمى گام برمى دارند و چون نادانان ايشان را طرف خطاب قرار دهند، به ملايمت پاسخ مى دهند».
حديث:
۱۷۳۶۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند، دشمن دارد كسى را كه براى همسرش [مانند مرد ]هفتاد ساله است و در راه رفتن و قيافه اش [مانند جوان ]بيست ساله.
۱۷۳۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوند متعال، بيست ساله اى را كه شبيه هشتاد ساله رفتار كند دوست دارد و از شصت ساله اى كه رفتارى چون جوان بيست ساله داشته باشد، نفرت دارد.
۱۷۳۶۷.امام على عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله بر عدّه اى كه جمع شده بودند، گذشت و فرمود : برگرد چه جمع شده ايد؟ عرض كردند: يا رسول اللّه ! اين ديوانه غش كرده و ما پيرامون او گرد آمده ايم. حضرت فرمود: او ديوانه نيست،بلكه بيمار است.
سپس فرمود: آيا شما را آگاه نسازم كه ديوانه حقيقى كيست؟ عرض كردند: بفرماييد، اى رسول خدا! فرمود: [ديوانه حقيقى ]كسى است كه با تبختر راه مى رود و متكبّرانه مى نگرد و پهلوهايش را با شانه هايش حركت مى دهد. نافرمانى خدا مى كند و با اين حال بهشت او را آرزو مى كند. كسى از شرّ او ايمن نيست و به خيرش اميدى نمى رود. پس آن ديوانه است، و اين بيمار.
