3524

مَن أحبَّ لِقاءَ اللّهِ

۱۸۴۲۷.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَن أحَبَّ لِقاءَ اللّهِ أحَبَّ اللّهُ لِقاءَهُ ، و مَن كَرِهَ لِقاءَ اللّهِ كَرِهَ اللّهُ لِقاءَهُ . ^۱

۱۸۴۲۸.كنز العمّال عن رَسولِ اللّه صلى الله عليه و آله :مَن أحَبَّ لِقاءَ اللّهِ أحَبَّ اللّهُ لِقاءَهُ ، و مَن كَرِهَ لِقاءَ اللّهِ كَرِهَ اللّهُ لِقاءَهُ . قالوا : يا رسولَ اللّهِ ، كُلُّنا نَكرَهُ المَوتَ ! قالَ : لَيسَ ذلكَ كَراهِيَةَ المَوتِ ، و لكنّ المؤمنَ إذا حُضِرَ جاءَهُ البَشيرُ مِن اللّهِ بما هُو صائرٌ إلَيهِ ، فلَيسَ شَيءٌ أحَبَّ إلَيهِ مِن أن يكونَ قد لَقِيَ اللّهَ ، فأحَبَّ لِقاءَ اللّهِ فأحَبَّ اللّهُ لِقاءَهُ . و إنّ الفاجِرَ إذا حُضِرَ جاءَهُ ما هُو صائرٌ إلَيهِ مِن الشَّرِّ، فكَرِهَ لِقاءَ اللّهِ فكَرِهَ اللّهُ لِقاءَهُ . ^۲

۱۸۴۲۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :تَمَسَّكُوا بِما أمَرَكُمُ اللّهُ بهِ ، فما بَينَ أحَدِكُم و بَينَ أن يَغتَبِطَ و يَرى ما يُحِبُّ إلاّ أن يَحضُرَهُ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، و ما عِندَ اللّهِ خَيرٌ و أبقى، و تأتَيهُ البِشارَةُ مِن اللّهِ عَزَّ و جلَّ فتَقَرَّ عَينُهُ و يُحِبَّ لِقاءَ اللّهِ . ^۳

۱۸۴۳۰.الأمالي للصدوق :قال الإمام علي عليه السلام : لَمّا أرادَ اللّهُ تبارَكَ و تعالى قَبضَ رُوحِ إبراهيمَ عليه السلام أهبَطَ إلَيهِ مَلَكَ المَوتِ ، فقالَ : السّلامُ علَيكَ يا إبراهيمُ . قالَ : و علَيكَ السّلامُ يا مَلَكَ المَوتِ، أ داعٍ أم ناعٍ ؟ قالَ : بَل داعٍ يا إبراهيمُ، فأجِبْ !
قالَ إبراهيمُ عليه السلام : فهَل رأيتَ خليلاً يُمِيتُ خَليلَهُ ؟! ......... فقالَ اللّهُ جلّ جلالُهُ : يا مَلَكَ المَوتِ، إذهَبْ إلَيهِ و قُلْ لَهُ : هَل رأيتَ حَبيبا يَكرَهُ لِقاءَ حَبيبِهِ ؟! إنّ الحَبيبَ يُحِبُّ لِقاءَ حَبيبِهِ . ^۴ و في خبرٍ : ......... فقالَ : يا مَلَكَ المَوتِ، الآنَ فاقبِضْ . ^۵

3524

آن كه دوستدار ديدار خداست

۱۸۴۲۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هركه ديدار خدا را دوست داشته باشد، خدا ديدار او را دوست دارد و هركه ديدار خدا را خوش نداشته باشد، خدا نيز ديدار او را خوش ندارد.

۱۸۴۲۸.كنز العمّال :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: هركه ديدار خدا را دوست داشته باشد، خدا نيز ديدار او را دوست مى دارد. و هركه ديدار خدا را خوش نداشته باشد خدا نيز ديدار با او را خوش ندارد. عرض كردند: اى رسول خدا! همه ما مرگ را نا خوش داريم! فرمود: اين، ربطى به ناخوش داشتن مرگ ندارد؛ بلكه مؤمن چون زمان مرگش فرا رسد، بشارت دهنده اى از جانب خدا مى آيد و او را به آنچه به سويش مى رود بشارت مى دهد. در اين هنگام براى او چيزى محبوبتر از اين نيست كه به ديدار خدا رود. بنا بر اين، او ديدار خدا را دوست دارد و خدا هم ديدار او را دوست دارد. اما گنهكار، چون زمان مرگش فرا رسد، سرنوشت بدى كه در انتظار اوست پيش او مى آيد. از اين رو ديدار خدا را ناخوش مى دارد و خدا هم ديدار او را ناخوش مى دارد.

۱۸۴۲۹.امام على عليه السلام :به آنچه خداوند شما را بدان فرمان داده است، چنگ در زنيد؛ زيرا ميان هر يك از شما و رسيدنش به شادى و ديدن آنچه دوست دارد جز اين نيست كه رسول خدا صلى الله عليه و آله نزد او حاضر شود. و آنچه نزد خداست بهتر و ماندنى تر است و بشارتى از جانب خداوند عزّ و جلّ به او رسد كه در نتيجه چشمش روشن شود و ديدار خدا را دوست بدارد.

۱۸۴۳۰.الأمالى للصدوق :امام على عليه السلام فرمود: چون خداوند تبارك و تعالى خواست جان ابراهيم عليه السلام را بستاند، ملك الموت را به سويش فرستاد. او آمد و گفت: درود بر تو اى ابراهيم! ابراهيم عليه السلام گفت: و بر تو درود اى ملك الموت! آيا دعوتگرى؟ يا خبر مرگى را آورده اى؟ گفت: دعوتگرم اى ابراهيم! پس [دعوت حق را ]اجابت كن!
ابراهيم عليه السلام ! گفت: آيا ديده اى كه دوستى جان دوست خود را بگيرد؟ ......... پس خداوند عزّ و جلّ فرمود: اى ملك الموت! نزد ابراهيم برو و به او بگو: آيا ديده اى كه دوستى ديدار دوستش را خوش نداشته باشد؟ دوست شيفته ديدار دوست خود است.
در خبرى افزوده شده است: ......... پس ابراهيم گفت: اى ملك الموت! هم اينك جانم را بستان.

۱۸۴۲۳.المحجّة البيضاءـ في أخبار داوودَ عليه السلام أيضا ـ: يا داوودُ ، لَو يَعلَمُ المُدبِرونَ عَنّي كَيفَ انتِظاري لَهُم ، و رِفقي بِهِم ، و شَوقي إلى تَركِ مَعاصيهِم ، لَماتُوا شَوقا إلَيَّ و تَقَطّعَت أوصالُهُم مِن مَحَبّتي . ^۱

۱۸۴۲۴.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ في الدُّعاءِ ـ: اللّهُمّ ارزُقْني حُبَّكَ ، و حُبَّ مَن يُحِبُّكَ ، و حُبَّ ما يُقَرِّبُني إلى حُبِّكَ ، و اجعَلْ حُبَّكَ أحَبَّ إلَيَّ مِن الماءِ البارِدِ . ^۲

۱۸۴۲۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :شَوِّقوا أنفُسَكُم الى نَعيمِ الجَنَّةِ تُحِبّوا المَوتَ و تَمقُتوا الحَياةَ . ^۳

۱۸۴۲۶.عنه عليه السلامـ لَمّا سُئلَ: بما ذا أحبَبتَ لِقاءَ اللّهِ؟ ـ: لَمّا رأيتُهُ قَدِ اختارَ لِي دِينَ مَلائكَتِهِ و رُسُلِهِ و أنبيائهِ عَلِمتُ أنَّ الّذي أكرَمَني بهذا لَيسَ يَنساني ، فأحبَبتُ لِقاءَهُ . ^۴

(انظر) الموت : باب 3680.

۱۸۴۲۳.المحجّة البيضاء :در اخبار داوود عليه السلام آمده است كه خداوند عزّ و جلّ به او وحى فرمود : اى داوود! اگر روي گردانانِ از من بدانند كه چه انتظارى براى آنان مى كشم و چه مهرى به آنان مى ورزم و چه اشتياقى به ترك معاصى از سوى آنها دارم، هر آينه از شوقِ به من بميرند و از عشق به من بندهاى بدنشان از هم بگسلد.

۱۸۴۲۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ در دعا ـگفت : بار الها! محبّت به خودت و محبّت به كسانى كه تو را دوست دارند و دوست داشتن آنچه كه مرا به محبّت تو نزديك مى گرداند، روزيم فرما و محبّت خود را در نزد من دوست داشتنى تر از آبِ خنك گردان.

۱۸۴۲۵.امام على عليه السلام :جانهاى خود را مشتاقِ نعمت هاى بهشت گردانيد، تا مرگ [و رسيدن به بهشت] را دوست بداريد و زندگى [در اين دنيا] را دشمن.

۱۸۴۲۶.امام على عليه السلامـ در پاسخ به اين پرسش كه به چه دليل شيفته ديدار خدا هستى؟ ـفرمود : چون ديدم كه خداوند دين فرشتگان و فرستادگان و پيغمبران خود را براى من برگزيد، دانستم كسى كه مرا چنين گرامى داشته است، فراموشم نمى كند. از اين رو دوستدارِ ديدار او شدم.