۱۸۶۱۶.عيسى عليه السلام :يا عَبيدَ الدُّنيا ، مَثَلُكُم كمَثَلِ القُبورِ المُشَيّدَةِ ؛ يُعجِبُ النّاظِرَ ظَهرُها ، و داخِلُها عِظامُ المَوتى ، مَملوءَةً خَطايا . ^۱

۱۸۶۱۷.عنه عليه السلام :يا عَبيدَ الدُّنيا ، إنّما مَثَلُكُم كمَثَلِ السِّراجِ؛ يُضيءُ للنّاسِ و يُحرِقُ نَفسَهُ . ^۲

۱۸۶۱۸.عنه عليه السلام :لا تَكونوا كالمُنخُلِ ؛ يُخرِجُ الدَّقيقَ الطَّيِّبَ و يُمسِكُ النُّخالَةَ ، كذلكَ أنتُم تُخرِجونَ الحِكمَةَ مِن أفواهِكُم و يَبقَى الغِلُّ في صُدورِكُم . ^۳

۱۸۶۱۹.عنه عليه السلام :ما ذا يُغني عنِ البَيتِ المُظلِمِ أن يُوضَعَ السِّراجُ فَوقَ ظَهرِهِ، و جَوفُهُ وَحِشٌ مُظلِمٌ ؟! كذلكَ لا يُغني عَنكُم أن يكونَ نُورُ العِلمِ بأفواهِكُم و أجوافُكُم مِنهُ وَحِشَةٌ مُعَطّلَةٌ ! فأسرِعوا إلى بُيوتِكُمُ المُظلِمَةِ فأنِيروا فيها . ^۴

۱۸۶۲۰.عنه عليه السلام :يا عَبيدَ الدُّنيا ، تَحمِلونَ السِّراجَ في ضَوءِ الشَّمسِ و ضَوؤها كانَ يَكفيكُم ، و تَدَعونَ أن تَستَضيؤوا بها في الظُّلَمِ و مِن أجلِ ذلكَ سُخِّرَت لَكُم ! كذلكَ استَضَأتُم بنُورِ العِلمِ لأمرِ الدُّنيا و قد كُفِيتُموهُ ، و تَرَكتُم أن تَستَضيؤوا بهِ لأمرِ الآخِرَةِ و مِن أجلِ ذلكَ اُعطِيتُموهُ ! ^۵

۱۸۶۱۶.عيسى عليه السلام :اى بندگان دنيا! حكايت شما حكايت گورهاى ساخته و پرداخته اى است كه بيرونشان بيننده را خوش مى آيد و درونشان استخوان هاى مردگان و پر از گناه است.

۱۸۶۱۷.مسيح عليه السلام :اى بندگان دنيا! مَثَل شما مَثَل چراغى است كه خودش مى سوزد و به مردم روشنايى مى دهد.

۱۸۶۱۸.مسيح عليه السلام :مانند غربال نباشيد كه آرد خوب را بيرون مى دهد و نخاله (سبوس) را نگه مى دارد. بدين سان، شما نيز از دهان هايتان حكمت بيرون مى دهيد و كينه و ناخالصى در دل هايتان به جا مى ماند.

۱۸۶۱۹.مسيح عليه السلام :خانه تاريك را چه سود كه بر بام آن چراغى باشد و درونش وحشتناك و تاريك؟ همچنين، شما را چه سود كه روشناى دانش در دهان هايتان باشد و درون هايتان از آن گريزان و تهى! پس، بشتابيد و خانه هاى تاريك خود را روشن سازيد.

۱۸۶۲۰.مسيح عليه السلام :اى بندگان دنيا! در روشنايى خورشيد چراغ برمى داريد در حالى كه نور آن براى شما كافى است و آن را در تاريكى ها از كف مى نهيد در حالى كه چراغ براى تاريكى در اختيار شما نهاده شده است! همچنين شما براى كار دنيا از فروغ دانش بهره مى گيريد حال آن كه كار دنيا برايتان ضمانت شده است و استفاده از پرتو دانش را براى امر آخرت رها مى كنيد، حال آن كه دانش براى همين به شما داده شده است.

3572

مَثَلُ العالِمِ بِلا عَمَلٍ

الكتاب :

مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارَا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللّهِ وَ اللّهُ لا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ» . ^۱

وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِي آتَيْنَاهُ آيَاتِنَا فَانْسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطَانُ فَكَانَ مِنَ الْغَاوِينَ * وَ لَوْ شِئْنَا لَرَفَعْنَاهُ بِهَا وَ لكِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الْأَرْضِ وَ اتَّبَعَ هَوَاهُ فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ إِنْ تَحْمِلْ عَلَيْهِ يَلْهَثْ أَوْ تَتْرُكْهُ يَلْهَثْ ذَلِكَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا فَاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ» . ^۲

(انظر) غافر : 82 ، الشورى : 14.

الحديث :

۱۸۶۱۴.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَثَلُ العالِمِ الّذي يُعَلِّمُ النّاسَ الخَيرَ و يَنسى نَفسَهُ مَثَلُ الفَتيلَةِ ؛ تُضيءُ للنّاسِ و تُحرِقُ نَفسَها . ^۳

۱۸۶۱۵.عنه صلى الله عليه و آله :مَثَلُ الّذي يُعلِّمُ الخَيرَ و لا يَعمَلُ بهِ مَثَلُ السِّراجِ ؛ يُضيءُ للنّاسِ و يُحرِقُ نَفسَهُ . ^۴

3572

مَثَل عالم بى عمل

قرآن:

«مَثَل كسانى كه تورات بر آنان بار شد آن گاه آن را به كار نبستند، همچون مَثَل خرى است كه كتاب هايى را بر پشت مى كشد [وه ]چه زشت است مَثَل آن قومى كه آيات خدا را به دروغ گرفتند و خدا مردم ستمگر را راه نمى نمايد».

«و خبر آن كس را برايشان بخوان كه آيات خود را به او داده بوديم، پس از آن عارى گشت. آن گاه شيطان او را دنبال كرد و از گمراهان شد. و اگر مى خواستيم، قدر او را به وسيله آن [آيات ]بالا مى برديم، اما او به زمين گراييد و از هواى نفس خود پيروى كرد. از اين رو، مثل او مثل سگ است كه اگر بر او حمله ور شوى، زبان از كام برآوَرَد و اگر رهايش كنى [باز هم ]زبان از كام برآوَرَد. اين، مَثَل آن گروهى است كه آيات ما را تكذيب كردند. پس اين داستان را [براى آنان] حكايت كن، شايد كه آنان بينديشند».

حديث:

۱۸۶۱۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :مثل عالمى كه مردم را خوبى مى آموزد و خودش را از ياد مى برد، مثل فتيله اى است كه براى مردم نور مى دهد امّا خودش را مى سوزاند.

۱۸۶۱۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه خوبى را تعليم مى دهد و خودش به آن عمل نمى كند، مانند چراغى است كه براى مردم نور مى دهد اما خودش را مى سوزاند.