۱۸۶۵۷.عنه عليه السلام :اُخبُرْ تَقْلِهِ ^۱ . ^۲

۱۸۶۵۸.عنه عليه السلام :عِندَ الامتِحانِ يُكرَمُ الرّجُلُ أو يُهانُ . ^۳

۱۸۶۵۹.عنه عليه السلام :يُمتَحَنُ الرّجُلُ بفِعلِهِ لا بِقَولِهِ . ^۴

۱۸۶۶۰.عنه عليه السلام :ثَلاثٌ يُمتَحَنُ بها عُقولُ الرِّجالِ ، هُنَّ : المالُ ، و الوِلايَةُ ، و المُصيبَةُ . ^۵

۱۸۶۶۱.عنه عليه السلام :سِتّةٌ تُختَبَرُ بها أخلاقُ الرِّجالِ : الرِّضا، و الغَضَبُ، و الأمنُ، و الرَّهَبُ، و المَنعُ، و الرّغَبُ . ^۶

۱۸۶۶۲.عنه عليه السلام :الوِلاياتُ مَضامِيرُ الرِّجالِ . ^۷

۱۸۶۶۳.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :خالِطِ النّاسَ تَخبُرْهُم ، و متى تَخبُرْهُم تَقْلِهِم . ^۸

۱۸۶۶۴.عنه عليه السلام :اِمتَحِنوا شِيعَتَنا عِندَ ثَلاثٍ : عِندَ مَواقيتِ الصَّلاةِ كيفَ مُحافَظَتُهُم علَيها ، و عِندَ أسرارِهِم كيفَ حِفظُهُم لَها عِندَ عَدُوِّنا ، و إلى أموالِهِم كيفَ مُواساتُهُم لإخوانِهِم فيها . ^۹

۱۸۶۵۷.امام على عليه السلام :بيازماى تا دشمن بدارى.

۱۸۶۵۸.امام على عليه السلام :در امتحان است كه آدمى سربلند يا سرافكنده مى شود.

۱۸۶۵۹.امام على عليه السلام :مرد به كردارش آزموده مى شود، نه به گفتارش.

۱۸۶۶۰.امام على عليه السلام :سه چيز است كه خردهاى آدميان با آنها آزموده مى شود: دارايى، دوستى و مصيبت.

۱۸۶۶۱.امام على عليه السلام :شش چيز است كه اخلاق مردان با آنها آزموده مى شود: خشنودى، خشم، امنيّت، ترس، دريغ شدن چيزى از او و ميل و رغبت [او به چيزى].

۱۸۶۶۲.امام على عليه السلام :منصب هاى فرمانروايى، ميدان هاى مسابقه مردان است.

۱۸۶۶۳.امام صادق عليه السلام :با مردم آميزش كن تا آنها را بيازمايى و چون امتحانشان كردى با آنان دشمن مى شوى.

۱۸۶۶۴.امام صادق عليه السلام :شيعيان ما را در سه چيز بيازماييد: در اوقات نمازشان كه چگونه بر آن مواظبت مى كنند. در رازهايشان كه چگونه آنها را از دشمنان ما حفظ مى كنند و در اموالشان كه چگونه با آن به برادران خود كمك مى كنند.

3586

الاِمتِحانُ

الكتاب :

(إِنَّ الَّذِينَ يَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللّهِ أُولَئِكَ الَّذِينَ امْتَحَنَ اللّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِيمٌ) . ^۱

(يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا جَاءَكُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللّهُ أَعْلَمُ بِإِيمَانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِناتٍ فَلا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْكُفَّارِ ......... ) . ^۲

الحديث :

۱۸۶۵۴.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّ أمرَنا صَعبٌ مُستَصعَبٌ ، لا يَحمِلُهُ إلاّ عَبدٌ مؤمنٌ امتَحَنَ اللّهُ قَلبَهُ للإيمانِ . ^۳

۱۸۶۵۵.عنه عليه السلامـ في صفةِ الأنبياءِ عليهم السلام و الأولياءِ ـ: قَدِ اختَبَرهُمُ اللّهُ بالمَخمَصَةِ ، و ابتَلاهُم بالمَجهَدَةِ ، و امتَحَنَهُم بالمَخاوِفِ . ^۴

۱۸۶۵۶.عنه عليه السلامـ في سؤالِ المَيّتِ في القَبرِ ـ: حتّى إذا انصَرَفَ المُشَيِّعُ ، و رَجَعَ المُتَفَجِّعُ، اُقعِدَ في حُفرَتِهِ نَجِيّا لِبَهتَةِ السّؤالِ ، و عَثرَةِ الامتِحانِ . ^۵

3586

امتحان

قرآن:

«كسانى كه پيش پيامبر خدا صدايشان را فرو مى كشند، همان كسانى هستند كه خدا دل هايشان را براى پرهيزگارى امتحان كرده است؛ آنان را آمرزش و پاداشى بزرگ است».

«اى كسانى كه ايمان آورده ايد! چون زنان با ايمان مهاجر نزد شما آيند، آنان را بيازماييد. خدا به ايمان آنان داناتر است. پس اگر ايشان را با ايمان تشخيص داديد، ديگر به سوى كافران بازشان مگردانيد ......... ».

حديث:

۱۸۶۵۴.امام على عليه السلام :همانا قضيّه ما دشوار و ديرياب است و جز بنده مؤمنى كه خداوند دلش را براى ايمان آزموده باشد، كسى آن را بر نمى تابد.

۱۸۶۵۵.امام على عليه السلامـ در وصف انبيا و اوليا ـفرمود : خداوند آنان را به گرسنگى آزمود و به [انواع] سختى گرفتارشان ساخت و به بيم و هراس ها امتحانشان نمود.

۱۸۶۵۶.امام على عليه السلامـ درباره پرسش از ميّت در قبر ـفرمود : و در آن هنگام كه تشييع كننده برگردد و عزادار مراجعت كند، او را در گورش مى نشانند و او از وحشت سؤال و لغزش در امتحان، آهسته سخن مى گويد.