۱۷۴۷۸.عنه عليه السلامـ لأبي جعفرٍ محمّدِ بنِ النُّعمانِ الأحوَلِ ـ: يا بنَ النُّعمانِ ، إنّ العالِمَ لا يَقدِرُ أن يُخبِرَكَ بكُلِّ ما يَعلَمُ ، لأنّهُ سِرُّ اللّهِ ......... فلا تَعجَلوا ، فو اللّهِ لَقَد قَرُبَ هذا الأمرُ ـ ثَلاثَ مَرّاتٍ ـ فَأذَعتُموهُ فأخَّرَهُ اللّهُ ، و اللّهِ ما لَكُم سِرٌّ إلاّ و عَدُوُّكُم أعلَمُ بهِ مِنكُم ! ^۱

۱۷۴۷۹.المحاسن عن أبي بَصيرٍ :سَألتُ أبا عبدِ اللّه عليه السلام عن حَديثٍ كثيرٍ ، فقالَ : هَل كَتَمتَ علَيَّ شيئا قَطُّ ؟ فَبَقِيتُ أتَذَكَّرُ ، فلَمّا رَأى ما بي قالَ : أمّا ما حَدَّثتَ بهِ أصحابَكَ فلا بأسَ ، إنّما الإذاعَةُ أن تُحَدِّثَ بهِ غيرَ أصحابِكَ . ^۲

3399

مَدحُ العَبدِ الكَتومِ

۱۷۴۸۰.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :طوبى لِعَبدٍ نُومَةٍ ، عَرَفَهُ اللّهُ و لم يَعرِفْهُ النّاسُ ، اُولئكَ مَصابيحُ الهُدى و يَنابيعُ العِلمِ ، يَنجَلي عَنهُم كلُّ فِتنَةٍ مُظلِمَةٍ ، لَيسوا بالمَذاييعِ البُذُرِ و لا بالجُفاةِ المُرائينَ . ^۳

۱۷۴۷۸.امام صادق عليه السلامـ خطاب به به ابو جعفر محمّد بن نعمان احول ـفرمود : اى پسر نعمان! عالم نمى تواند هر چه مى داند به تو بگويد؛ زيرا كه سرّ خداست ......... پس، شتاب مكنيد؛ زيرا به خدا سوگند كه اين امر (فَرَج) سه بار نزديك شد، اما شما آن را فاش كرديد و خدا آن را به تأخير افكند. به خدا قسم، هيچ رازى نزد شما نيست، مگر اين كه دشمن شما آن را بهتر از خودتان مى داند!

۱۷۴۷۹.المحاسنـ به نقل از ابو بصير ـ: از امام صادق عليه السلام درباره نقل فراوان حديث پرسيدم. فرمود: آيا هرگز چيزى از احاديث مرا كتمان كرده اى؟ من سعى كردم به ياد بياورم و چون حضرت مرا به اين حال ديد، فرمود: آنچه را براى ياران خود گفته اى اشكالى ندارد. افشا كردن ، آن است كه حديث را براى غير يارانت بگويى.

3399

ستودن بنده راز دار

۱۷۴۸۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خوشا بنده گمنامى كه او را خدا بشناسد و مردم نشناسند. اينان چراغهاى هدايت و چشمه هاى دانشند كه هر فتنه تاريكى به سبب وجود آنها برطرف مى شود؛ نه سخن پراكن و پخش كننده اسرارند و نه نا فرهيخته و رياكار.

۱۷۴۷۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :مَن أذاعَ علَينا حَديثَنا فهُو بمَنزِلَةِ مَن جَحَدَنا حَقَّنا . ^۱

۱۷۴۷۳.عنه عليه السلام :مَن أذاعَ علَينا حَديثَنا سَلَبَهُ اللّهُ الإيمانَ . ^۲

۱۷۴۷۴.عنه عليه السلام :ما قَتَلَنا مَن أذاعَ حَديثَنا قَتلَ خَطَأٍ و لكنْ قَتَلَنا قَتلَ عَمدٍ . ^۳

۱۷۴۷۵.عنه عليه السلام :إنَّ اللّهَ عَزَّ و جلَّ جَعَلَ الدِّينَ دَولَتَينِ : دَولَةَ آدمَ ـ و هِي دَولَةُ اللّهِ ـ و دَولَةَ إبليسَ ، فإذا أرادَ اللّهُ أن يُعبَدَ عَلانيَةً كانَت دَولَةُ آدمَ ، و إذا أرادَ اللّهُ أن يُعبَدَ في السِّرِّ كانَت دَولَةُ إبليسَ ، و المُذيعُ لِما أرادَ اللّهُ سَترَهُ مارِقٌ مِن الدِّينِ . ^۴

۱۷۴۷۶.عنه عليه السلام :مُذيعُ السِّرِّ شاكٌّ ، و قائلُهُ عندَ غيرِ أهلِهِ كافِرٌ . ^۵

۱۷۴۷۷.عنه عليه السلامـ في قولِهِ تعالى :«ذلكَ بأنّهُمْ كانُوا يَكْفُرُونَ بآياتِ اللّهِ و يَقْتُلونَ النَبيِّينَ بغَيرِ الحَقِّ»ـ: و اللّهِ ما قَتَلُوهُم بأيديهِم و لا ضَرَبُوهُم بأسيافِهِم ، و لكنَّهُم سَمِعُوا أحاديثَهُم فَأذاعُوها ، فَاُخِذُوا علَيها فقُتِلُوا . ^۶

۱۷۴۷۲.امام صادق عليه السلام :كسى كه حديث ما را به زيانمان فاش سازد، به منزله كسى است كه حقّ ما را انكار كند.

۱۷۴۷۳.امام صادق عليه السلام :هر كه حديث ما را به زيانمان فاش سازد، خداوند ايمان را از او بگيرد.

۱۷۴۷۴.امام صادق عليه السلام :كسى كه حديث ما را فاش كند، ما را به خطا نكشته، بلكه عمدا كشته است.

۱۷۴۷۵.امام صادق عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ، دين را دو دولت قرارداد: دولت آدم ـ و آن دولت خداست ـ و دولت ابليس . پس،هر گاه خداوند بخواهد كه آشكارا بندگى شود، دولت آدم روى كار آيد و هر گاه خدا بخواهد كه پنهانى عبادت شود، دولت ابليس بر سر كار آيد و كسى كه آنچه را خدا مى خواهد پنهان بماند فاش سازد، از دين بيرون رفته است.

۱۷۴۷۶.امام صادق عليه السلام :فاش كننده راز [ما] شك كننده [و سست عقيده نسبت به حقانيّت ائمه عليهم السلام ] است و كسى كه آن را نزد نااهل بازگو كند، كافر است.

۱۷۴۷۷.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «اين بدان سبب است كه به آيات خدا كفر مى ورزيدند و پيامبران را بناحق مى كشتند» ـفرمود : به خدا قسم كه آنها را با دستهاى خود نكشتند و با شمشيرهاى خويش نزدند، بلكه سخنان ايشان را شنيدند و آنها را فاش ساختند و در نتيجه، آن پيامبران دستگير و كشته شدند.