۱۹۰۱۳.عنه صلى الله عليه و آله:مَن تَعَظّمَ في نَفسِه أوِ اختالَ في مِشيَتهِ، لَقِيَ اللّهَ تباركَ و تعالى و هُو علَيهِ غَضبانُ . ^۱

۱۹۰۱۴.عنه صلى الله عليه و آله:إذا مَشَت اُمّتي المُطَيْطاءَ، و خَدَمَتهُم فارِسُ و الرُّومُ ، كانَ بأسُهُم بَينَهُم . ^۲

۱۹۰۱۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ في صفَةِ الطّاووسِ ـ: يَمشي مَشيَ المَرِحِ المُختالِ ، و يَتَصَفّحُ ذَنَبَهُ و جَناحَيهِ ، فيُقَهقِهُ ضاحِكا لِجَمالِ سِربالِهِ . ^۳

۱۹۰۱۶.المحاسن عن بشيرِ النبّالِ :كنّا مع أبي جعفرٍ عليه السلام في المسجدِ إذ مَرَّ علَينا أسودُ و هُو يَنزِعُ في مِشيَتِهِ فقالَ لَه أبو جعفر عليه السلام : إنّه لَجَبّارٌ ، قلتُ : إنّه سائلٌ ، قالَ : إنّهُ جَبّارٌ . ^۴

۱۹۰۱۷.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنّ أبا دُجانَةَ الأنصاريَّ اعتَمَّ يَومَ اُحدٍ بعِمامَةٍ لَهُ ، و أرخى عَذبَةَ العِمامَةِ بَينَ كَتِفَيهِ حتّى جَعلَ يَتَبَختَرُ ، فقالَ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله: إنّ هذهِ لَمِشيَةٌ يُبغِضُها اللّهُ عَزَّ و جلَّ إلاّ عِندَ القِتالِ في سبيلِ اللّهِ . ^۵

۱۹۰۱۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه خود بزرگ بين باشد يا با تكبّر راه رود، خداوند تبارك و تعالى را در حالى ديدار كند كه بر او خشمگين است.

۱۹۰۱۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر گاه امّت من با ناز و تكبّر راه روند و ايرانيان و روميان خدمتگزار آنها شوند، به جان يكديگر بيفتند.

۱۹۰۱۵.امام على عليه السلامـ در توصيف طاووس ـفرمود : مانند شخص متكبّر پر افاده راه مى رود و به دم و بال هاى خويش با دقّت مى نگرد و از زيبايى پر و بال خود، قهقهه سر مى دهد.

۱۹۰۱۶.المحاسنـ به نقل از بشير نبال ـ: با امام باقر عليه السلام داخل مسجد بوديم كه مرد سياهى با حالت تبختر از كنار امام گذشت، حضرت فرمود: آدم گردنكشى است. عرض كردم: او گداست. فرمود: او گردن كش است.

۱۹۰۱۷.امام صادق عليه السلام :ابو دجانه انصارى در جنگ اُحد دستارى بست و پَر شال را ميان دو شانه خود انداخت و آن گاه شروع به خراميدن كرد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اين نوع راه رفتن را خداوند عزّ و جلّ دشمن مى دارد، مگر به هنگام جنگ در راه خدا.

3639

النَّهيُ عَنِ المَشيِ مَرَحا

الكتاب :

(وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحَا إِنَّكَ لَنْ تَخْرِقَ الْأَرْضَ وَ لَنْ تَبْلُغَ الْجِبَالَ طُولاً) . ^۱

(وَ لاَ تُصَعِّرْ خَدَّكَ لِلنَّاسِ وَ لاَ تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحَا إِنَّ اللّهَ لاَ يُحِبُّ كُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ) . ^۲

الحديث :

۱۹۰۱۲.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :مَن مَشى علَى الأرضِ اختِيالاً لَعنَتهُ الأرضُ و مَن تَحتَها و مَن فَوقَها . ^۳

3639

نهى از راه رفتن با ناز و تبختر

قرآن:

«و در زمين با نخوت راه مرو؛ زيرا كه تو هرگز زمين را نتوانى شكافت و در بلندى به كوه ها نتوانى رسيد».

«از مردم [به نخوت] رخ برمتاب و در زمين خرامان راه مرو كه خدا خودپسند فخر فروش را دوست نمى دارد».

حديث:

۱۹۰۱۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه روى زمين با تبختر و افاده راه مى رود، زمين و هر موجودى كه زير و روى آن است او را لعنت مى كند.