۱۹۳۳۱.عنه عليه السلام :ما مِن مؤمنٍ يَحضُرُهُ المَوتُ إلاّ رأى محمّدا و عليّا عليهما السلام حيثُ تَقَرُّ عَينُهُ ، و لا مُشرِكٌ يَموتُ إلاّ رآهُما حيثُ يَسوؤهُ . ^۱

۱۹۳۳۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :ما يَموتُ مُوالٍ لَنا مُبغِضٌ لأعدائنا إلاّ و يَحضُرُهُ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله و أميرُ المؤمنينَ و الحسنُ و الحسينُ عليهم السلام فَيَسُرُّوهُ و يُبَشِّروهُ، و إن كانَ غيرَ مُوالٍ لَنا يَراهُم بحَيثُ يَسوؤهُ .
و الدّليلُ على ذلكَ قَولُ أميرِ المؤمنينَ عليه السلام لحارثِ الهَمْدانيِّ :

يا حارَ هَمْدانَ مَن يَمُتْ يَرَني
مِن مؤمنٍ أو مُنافِقٍ قُبُلا .^۲

(انظر) القلب : باب 3335 .
شرح نهج البلاغة : 1 / 299.
بحار الأنوار : 6 / 173 باب 7 .

۱۹۳۳۱.امام صادق عليه السلام :هيچ مؤمنى نيست كه مرگش در رسد، مگر اينكه محمّد و على عليهما السلام را ببيند بدان گونه كه شادمان شود و هيچ مشركى نميرد، مگر اينكه آن دو بزرگوار را بدان گونه كه ناراحت شود مشاهده كند.

۱۹۳۳۲.امام صادق عليه السلام :هيچ كس نيست كه دوستدار ما و دشمن دشمنان ما باشد و بميرد، مگر اينكه [در هنگام مرگش ]رسول خدا صلى الله عليه و آله و امير مؤمنان و حسن و حسين ـ صلوات اللّه عليهم ـ حاضر شوند و اگر دوستدار ما نباشد، آنان را به گونه اى كه ناراحت شود، مشاهده كند. دليل بر اين مطلب، فرموده امير مؤمنان عليه السلام به حارث همدانى است كه :

اى حارث همدانى! هر كس بميرد مرا
رو در رو مى بيند، مؤمن باشد يا منافق.

۱۹۳۲۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن أحَبَّني وجَدَني عندَ مَماتِهِ بحَيثُ يُحِبُّ ، و مَن أبغَضَني وجَدَني عندَ مَماتِهِ بحَيثُ يَكرَهُ . ^۱

۱۹۳۲۹.الدعوات عن الحارثِ الهَمْدانيِّ :أتَيتُ أميرَ المؤمنينَ عليه السلام ذاتَ يَومٍ نِصفَ النّهارِ فقالَ : ما جاءَ بكَ ؟ قلتُ : حُبُّكَ و اللّهِ ، قالَ عليه السلام : إن كُنتَ صادِقا لَتَراني في ثلاثةِ مَواطِنَ : حَيثُ تَبلُغُ نَفسُكَ هذهِ ـ و أومأَ بيَدِهِ إلى حَنجَرَتهِ ـ و عندَ الصِّراطِ ، و عندَ الحَوضِ . ^۲

۱۹۳۳۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ لمّا سُئلَ : هل يُكرَهُ المؤمنُ على قَبضِ رُوحِهِ ؟ ـ: لا و اللّهِ ، إنّهُ إذا أتاهُ ملَكُ المَوتِ لقَبضِ رُوحهِ جَزِعَ عِندَ ذلكَ ، فيَقولُ لَهُ ملَكُ المَوتِ : يا وَليَّ اللّهِ لا تَجزَعْ ، فوالّذي بَعَثَ محمّدا صلى الله عليه و آله لَأنا أبَرُّ بِكَ و أشفَقُ علَيكَ من والِدٍ رَحيمٍ لو حَضَرَكَ ، افتَحْ عَينَكَ فانظُرْ . قالَ : و يُمَثَّلُ لَهُ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله و أميرُ المؤمنينَ و فاطمةُ و الحسنُ و الحسينُ و الأئمةُ من ذُرِّيتِهِم عليهم السلام فيقالُ لَهُ : هذا رسولُ اللّهِ و ......... رُفَقاؤكَ ......... فما شيءٌ أحَبَّ إلَيهِ مِنِ استِلالِ رُوحِهِ و اللُّحوقِ بالمُنادي . ^۳

۱۹۳۲۸.امام على عليه السلام :هر كه مرا دوست داشته باشد، در هنگام مرگش مرا آن گونه كه خوشايند اوست بيابد و هركه مرا دشمن داشته باشد، به هنگام مرگش مرا بدان گونه كه ناراحت شود بيابد.

۱۹۳۲۹.الدعواتـ به نقل از حارث هَمْدانى ـ: نيمروزى نزد امير مؤمنان عليه السلام رفتم. فرمود : چه چيز تو را بدين جا كشانده است؟ عرض كردم : به خدا قسم كه محبّت به تو. فرمود : اگر راست بگويى، بى گمان در سه جا مرا خواهى ديد : زمانى كه جانت به اين جا رسد ـ و با دست خود به حنجره اش اشاره كرد ـ و هنگام گذشتن از صراط و در كنار حوض [كوثر].

۱۹۳۳۰.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به اين پرسش كه آيا مؤمن از جان كندن خود ناراحت مى شود؟ ـفرمود : نه، به خدا، زمانى كه ملك الموت براى ستاندن جانش مى آيد، او بى تابى مى كند. امّا ملك الموت به او مى گويد : اى دوست خدا! بى تابى مكن؛ زيرا سوگند به آنكه محمّد صلى الله عليه و آله را برانگيخت، من از پدر مهربانى كه به بالينت بيايد، با تو خوش رفتارتر و مهربانترم. چشمت را باز كن و بنگر. رسول خدا صلى الله عليه و آله و امير مؤمنان و فاطمه و حسن و حسين و امامان از نسل آنها، عليهم السلام ، در برابرش نمايان مى شوند و به او گفته مى شود : اين رسول خدا و ......... رفيقان و همرهان تو هستند ......... در اين هنگام، چيزى براى او خوشتر از اين نيست كه جانش ستانده شود و به منادى بپيوندد.