۱۹۳۵۸.عنه عليه السلام :مَن شَيَّعَ جَنازَةَ امرئٍ مُسلمٍ اُعطِيَ يَومَ القِيامَةِ أربَعَ شَفاعاتٍ ، و لَم يَقُلْ شيئا إلاّ قالَ المَلَكُ : و لَكَ مِثلُ ذلكَ . ^۱

۱۹۳۵۹.عنه عليه السلامـ لمّا سُئلَ عن إجابَةِ الدَّعوَةِ إلَى الجَنازَةِ أو الوَليمَةِ ـ: يُجيبُ الجَنازَةَ ؛ فإنّ حُضورَ الجَنازَةِ يُذكِّرُ المَوتَ و الآخِرَةَ ، و حُضورَ الوَلائمِ يُلهي عن ذلكَ . ^۲

۱۹۳۶۰.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :أوّلُ ما يُتحَفُ بهِ المؤمنُ يُغفَرُ لِمَن تَبِعَ جَنازتَهُ . ^۳

۱۹۳۶۱.عنه عليه السلام :يَنبَغي لأولياءِ المَيّتِ أن يُؤْذِنوا إخوانَ المَيّتِ بمَوتهِ ، فيَشهَدونَ جَنازَتَهُ و يُصَلُّونَ علَيهِ ، فيُكسِبُ لَهُمُ الأجرَ و يُكسِبُ لِمَيّتهِ الاستِغفارَ . ^۴

(انظر) الزواج : باب 1664 .
كنز العمّال : 15 / 588 .
وسائل الشيعة : 2 / 820 باب 2 .

3688

أدَبُ التَّشييعِ

۱۹۳۶۲.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :علَيكُم بالسَّكِينَةِ ، علَيكُم بالقَصدِ في المَشيِ بجَنائزِكُم . ^۵

۱۹۳۵۸.امام باقر عليه السلام :هر كه جنازه مسلمانى را تشييع كند، روز قيامت چهار شفاعت به او داده شود و چيزى نگويد، مگر اينكه فرشته گويد : مانند آن از آنِ تو باد.

۱۹۳۵۹.امام باقر عليه السلامـ در پاسخ به اين سؤال كه انسان بهتر است دعوت به تشييع جنازه را بپذيرد يا وليمه و سور را؟ـفرمود : دعوت به تشييع جنازه را بپذيرد؛ زيرا حضور در تشييع جنازه، يادآور مرگ و آخرت است و حضور در وليمه ها از اين امور غافل مى گرداند.

۱۹۳۶۰.امام صادق عليه السلام :نخستين تحفه اى كه به مؤمن داده مى شود، آمرزش تشييع كنندگان جنازه اوست.

۱۹۳۶۱.امام صادق عليه السلام :شايسته است كه صاحبان عزا برادران دينى ميّت را از مرگ او با خبر سازند، تا در تشييع جنازه حاضر شوند و بر او نماز خوانند و بدين ترتيب، هم براى آنان اجرى حاصل شود و هم براى ميّت استغفار به عمل آيد.

3688

آداب تشييع جنازه

۱۹۳۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بر شما باد حفظ آرامش و وقار . بر شما باد آرام راه رفتن با جنازه هايتان.

3687

تَشييعُ الجَنازَةِ

۱۹۳۵۴.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :إنّ أوّلَ ما يُجازى بهِ المؤمنُ بعدَ مَوتهِ أن يُغفَرَ لجَميعِ مَن تَبِعَ جَنازَتَهُ . ^۱

۱۹۳۵۵.عنه صلى الله عليه و آله :سِرْ سَنتَينِ بِرَّ والِدَيكَ ، سِرْ سَنةً صِلْ رَحِمَكَ ، سِرْ مِيلاً عُدْ مَريضا ، سِرْ مِيلَينِ شَيِّعْ جَنازَةً . ^۲

۱۹۳۵۶.عنه صلى الله عليه و آله :ما مِن مَيّتٍ يُوضَعُ على سَريرِهِ فَيُخطا بهِ ثلاثَ خُطاً إلاّ نادى بصَوتٍ يَسمَعُهُ مَن يَشاءُ اللّهُ : يا إخوَتاهُ ! و يا حَمَلةَ نَعشاهُ ! لا تَغُرَّنَّكُمُ الدُّنيا كما غَرَّتني ! و لا يَلعَبَنَّ بكُمُ الزَّمانُ كما لَعِبَ بِي ! أترُكُ ما تَرَكتُ لذُرِّيَّتي و لا يَحمِلونَ عنّي خَطيئتي ، و أنتُم تُشَيِّعوني ثُمّ تَترُكوني و الجَبّارُ يُخاصِمُني ^۳ . ^۴

۱۹۳۵۷.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إذا اُدخِلَ المؤمنُ قَبرَهُ نُوديَ : ألا إنّ أوّلَ حِبائكَ الجَنَّةُ ، و حِباءَ مَن تَبِعَكَ المَغفِرَةُ . ^۵

3687

تشييع جنازه

۱۹۳۵۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نخستين پاداشى كه بعد از مرگ مؤمن به او داده مى شود، اين است كه همه تشييع كنندگان جنازه اش آمرزيده مى شوند.

۱۹۳۵۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :براى نيكى به پدر و مادرت، مسافت دو ساله بپيما. براى به جا آوردن صله رحم، مسافت يك ساله بپيما. براى عيادت بيمار، يك ميل راه بپيما و براى شركت در تشييع جنازه اى، دو ميل راه بپيما.

۱۹۳۵۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هيچ مرده اى نيست كه در تابوتش نهاده و سه گام برده شود، مگر اينكه با صدايى، كه هر كس كه خدا بخواهد آن را مى شنود، صدا مى زند : اى برادران! اى تابوت كشان! زنهار كه دنيا شما را چون من نفريبد! و روزگار شما را نيز چون من بازى ندهد! براى بازماندگانم مال و منال بر جاى گذاشتم، در حالى كه آنان بار گناهى از مرا به دوش خود نمى كشند و شما نيز مرا تشييع مى كنيد و سپس تنهايم مى گذاريد و خداوند جبّار از من حساب مى كشد.

۱۹۳۵۷.امام باقر عليه السلام :چون مؤمن در گور خود نهاده شود، او را ندا آيد : هان! نخستين هديه به تو بهشت است و هديه كسانى كه تشييعت كرده اند، آمرزش.